خُرم آن قیمت که مردم بسپارند به یاد!

حتما شما نیز مانند بنده در جریان گرانی قیمت «نان» قرار گرفته‌اید. قیمتی که اخیراً برای انواع نان اعلام شده، همچنان کمتر از قیمتی است که ما سال‌هاست به نانوایی‌ها می‌پردازیم. به‌ عنوان نمونه قیمت «نان بربری» که بنده شخصاً آن را با نوشابه می‌خورم از «۶۵۰ تومان» به «۷۵۰ تومان» افزایش پیدا کرده است؛ در حالی که نانوایی محله ما مدت‌هاست که نان بربری را «هزار تومان» می‌فروشد و این نشان می‌دهد که باز هم مسئولان از مردم عقب هستند و این گرانی امروز برای مسئولان تازگی دارد و برای ما خاطره است.

قصه نان لواش که خیلی جذاب شده است. دور نان‌های لواش را دوستان «بالشتی» می‌زند که مثل دست‌انداز و سرعت‌گیر در گلوی شما گیر‌ می‌کند، وسط نان هم به قدری نازک است که آن طرف نان قابل رؤیت است.

نان‌سنگک که الان سال‌هاست یک کالای لوکس محسوب می‌شود و برای افزایش قیمت آن، نانواهای گرامی روش‌های نوینی ابداع کرده‌اند. بدین گونه که شما به نانوایی سنگکی می‌روید‌، مثل‌ کافی‌شاپ جلوی شما منو می‌گذارند. نان‌سنگک ساده، نان سنگک یک کم خشخاشی، نان‌سنگک یک رو خشخاشی، نان‌سنگک دو رو خشخاشی، نان سنگک رفیق خشخاشی، نان خشخاشی که کمی سنگک در آن وجود دارد، نان خشخاشی بدون سنگک، نان سنگک با پایان باز (نانوا به اصغر فرهادی علاقه‌مند است)، نان سنگک سبزیجات برای گیاه‌خواران (در حالی که نان سنگک عادی از گوشت گوسفند درست نمی‌شود)، نان سنگک گل‌ گاوزبان (آرامش‌بخش برای بست‌نشینی کلاً بست‌بازی)، نان سنگک با طعم امریکانو (احتمالاً برای طرفداران دیپلماسی لبخند) و...

خلاصه کار دارد به جایی می‌رسد که پس فردا به نانوایی که می‌رویم، شاطر می‌گوید: «این نون سنگک رو یه تن بزن، واسه پسرخاله خودمم همین رو گرفتم، بشور‌ و‌ بپوش!»