حادثه‌ای برایم پیش نیاید

تدبیر24»این هنرمند خوشنویس و نقاش در گفت‌وگویی با ایسنا، درباره خواسته‌هایش اظهار کرد: هنرمند هیچوقت از کارش راضی نیست و همیشه در آرزوی کارهایی است که انجام نداده. رضایت من از کارهایم در طول این سال‌ها کمتر تامین شده است.

«خروش» درباره فعالیت‌هایش در زمینه خوشنویسی بیان کرد: الان حدود ۱۰ سال است که دیگر این کار را انجام نمی‌دهم و بیشتر به نقاشی گرایش پیدا کردم. کار خطاطی من منحصر به تعلیم در کلاس است. به خاطر تهیه سرمشق چیزهایی می‌نویسم و آن را در اختیار هنرجویان قرار می‌دهم.

این چهره ماندگار خوشنویسی ادامه داد: خوشنویسی به خاطر اینکه رابطه نزدیکی با سلامت مزاج دارد، باید چهار ستون بدن سالم باشد در سنین بالا دیگر آن امکانات مسیر نیست. زمانی که من جوان بودم، خوشنویسی را انجام می‌دادم و هروقت میسّر می‌شد، نقاشی می‌کردم. اهم کارهای خوشنویسی من برای جوانی تا میانسالی‌ام است. در این سال‌ها فقط «گلشن راز» را کتابت کردم، البته سالی چند چلیپا می‌نویسم.

او در پاسخ به این پرسش که دوست دارد چه اثری را از ادبیات ایران کتابت کند؟ اظهار کرد: بزرگان ادب ما آن‌قدر زیادند و این عرصه آن‌قدر غنی است که هرچه انتخاب کنی بازهم هست و تمام شدنی نیست. من نظامی، حافظ و خیام را خیلی دوست داشتم و آن‌ها را کتابت کردم اما اگر الان اثری را بخواهم که جاودانه باشد، فردوسی را انتخاب می‌کنم. خیلی دوست داشتم شاهنامه را خوشنویسی کنم اما اینکار را انجام ندادم.

خروش در پاسخ به اینکه چرا شاهنامه را کتابت نمی‌کند؟ گفت: دیگر نه این چشم، آن چشم و نه این بدن، آن بدن است که طاقت بیاورد و ساعت‌ها بنویسد.

این هنرمند در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: در میان نسل جوان خوشنویسی افرادی هستند که خیلی خوب کار می کنند و آینده‌دار هستند؛ البته تعداد این‌ها به انگشتان یک دست است. جوان‌هایی که امروز به خوشنویسی رو آورده‌اند زیاد شده اما آن‌ها بیشتر جذب نقاشی‌خط شده‌اند تا خط کلاسیک. نقاشی‌خط دارای تنوع و المان رنگ است و فریبندگی بیشتری دارد.

او همچنین گفت: نام خط را «هندسه روحانیه» گذاشتند، یعنی خط دو نفر شبیه به هم نیست و متفاوت است. شخصیت فرد باعث می‌شود خطش منحصر به فرد باشد؛ او وقتی خوشنویس شد اثرش ویژه خودش می‌شود و خلاقیت در همین موضوع است. او تصویر خودش را در خط پیاده می‌کند و شخصیت او در خطش متجلی می‌شود.

خروش تاکید کرد: دو نفر خوشنویس اگرچه یک سبک و شیوه کار کنند، اما محال است شبیه به هم شوند و تفاوت‌هایی میان آن‌ها وجود دارد.

این هنرمند درباره اینکه تا چه اندازه در ترکیب و فرم اجرایی خوشنویسی امکان خلاقیت وجود دارد؟ گفت: تقریبا همه کارها را قدما انجام دادند و تغییر و تحولی که ۱۵۰ سال در خط میرعمادی به وجود آمد تا امروز تداوم دارد و فکر می‌کنم تفاوت‌های بعد از آن در خط خوش نویس‌ها است اما اینکه شخصی پیدا شود و خط را زیر و رو کند وجود ندارد.

او درباره حضور آثارش در حراج‌های آثار هنری بیان کرد: اگر کاری از من در حراجی شرکت داده شده، متعلق به کسانی بوده که پیش‌تر اثر را خریداری کرده بودند. من خودم رابطی نداشتم که بخواهم به حراج اثری بدهم.

«خروش» همچنین درباره حضور آثار ایرانی در حراج‌های خارجی ابراز امیدواری کرد که ایران جایگاه خودش را در بازار بین‌الملل هنر پیدا کند و گفت: فکر نمی‌کنم ظرفیت این وجود داشته باشد که به عنوان  مثال نقاشی سبک قهوه‌خانه‌ای در حراجی‌های خارجی حضور پیدا کند قابلیت این که یک هنر فراگیر و بین‌المللی شود نیست. البته وضعیت درباره خط بهتر است و ممکن است بعدا وارد حراج‌ها شود.

این هنرمند همچنین درباره فعالیتش در حوزه نقاشی گفت: من سابق زیاد از طبیعت نقاشی می‌کشیدم. دوستی داشتم که ماشین داشت، به همراه او به اطراف تهران می‌رفتیم و جای مناسبی را گیر می‌آوردیم. پیش می‌آمد در یک روز ۱۰-۱۲ اتود برای یک منظره زدم.

او اضافه کرد: در آن زمان پُرکار بودم، اما در نهایت آن شرایط و امکانات ازبین رفت و کار من به عکس محدود شد و تا به امروز بیشتر از روی عکس کار می‌کنم.

به گزارش ایسنا، کیخسرو خروش متولد سال ۱۳۲۰ در تهران است. او در زمره استادان بزرگ نستعلیق معاصر و کتابت می دانند. دیوان حافظ، فرمان امام علی(ع) به مالک اشتر، وصیت نامه امام (ره)، خسرو و شیرین نظامی، چهارمقاله عروضی سمرقندی و مثنوی پیروجوان از جمله آثاری است که او کتابت کرده است.

خروش نقاشی را نیز نزد استاد حیدریان، که پرورده مکتب کمال‌الملک است فراگرفت. او پرتره‌های متعددی را نیز از امام خمینی (ره) کشیده است.