بحران‌زدایی از صندوق‌های بازنشستگی

او نوشت: «امروز درآمدهای در دسترس صندوق‌های بازنشستگی به واسطه افزایش سهم بازنشستگان و فقدان سرمایه‌گذاری‌های سودمند اقتصادی در صندوق‌ها با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند و نگرانی‌های اساسی برای مشترکین اجتماعی آنها فراهم آورده است. پایدارسازی صندوق‌های بازنشستگی، مشکل اصلی آنها به شمار می‌رود و این مهم از عدم پیش‌بینی روز مبادا و انجام نشدن سرمایه‌گذاری خوب منتج می‌شود.

با افزایش تعداد بازنشستگان به بیمه‌شدگان، آن هم در اقتصادی که بیش از آن که شغل ایجاد کند، بازنشسته تولید می‌کند، مشکل صندوق‌های بازنشستگی شدیدتر می‌شود. این گرفتاری‌ها اهمیت سرمایه‌گذاری مزیت‌دار و مدیریت بهینه سرمایه‌گذاری‌های معموله را با واگذاری یا افزایش بهره‌وری و بازدهی و ارزش افزوده ذخایر آن نشان می‌دهد.

هزینه‌های صندوق‌های بازنشستگی به عنوان سهمی از تولید ناخالص داخلی به طور روزافزونی افزایش می‌یابد و عدم چاره‌جویی و اعمال اصلاحات به موقع، شانس بروز بحران‌های جدی‌تر را در آینده افزایش می‌دهد.

قانونگذاری باید قابلیت اجرایی داشته باشد، حسب مطالعات اکچوری با عنایت به مجموع تعداد ٢٨ قانونی که تا کنون در هماهنگ سازی حقوق بازنشستگی بدون پشتوانه مالی به صندوق بازنشستگی کشوری تحمیل شده بالغ بر رقم ٤٢٠هزار میلیارد تومان تعهداتی برای صندوق بازنشستگی کشوری ایجاد کرده است.

صندوق‌های بازنشستگی ماهیت بین‌النسلی داشته و منابع مالی اصلی آنها در تامین حقوق بازنشستگان، حق بیمه بازنشستگی دریافتی از کارکنان شاغل بوده که مطابق قانون و اساسنامه صندوق‌ها، باید سرمایه‌گذاری شده و درآمد حاصل از آن، صرف پرداخت حقوق بازنشستگی شود ولی در شرایط فعلی به ناچار و اجبار، کسور بازنشستگی که حدود ٢٣درصد منابع مالی صندوق بازنشستگی را تشکیل می‌دهد، بلافاصله پس از دریافت، در پرداخت حقوق بازنشستگی تماما هزینه می‌شود.

این خود از بحران بسی هایل‌تر است

این چنین حالت بلای کشور است

صندوق‌های بازنشستگی باید ساختارهای سازمانی خود را برای شرایط مدیریت مطلوب مالی و اقتصادی آن، تنظیم و تعدیل کنند و با بهره‌گیری از مشارکت موثر بازیگران عرصه بیمه اجتماعی و سرمایه‌گذاری تعیین‌کننده، دستاوردهای پایداری را برای مشترکین اجتماعی خود فراهم آورند.»