همه علیه بهداد

اما داستان از جایی شدت گرفت و برخی افراد نظرات خود را  180 درجه تغییر دادند که سلیمی صحبت‌هایی  را مبنی بر ضعیف بودن ارتباط بین‌المللی علی مرادی  عنوان کرد. پس از آن صحبت‌ها، ناگهان سیل انتقادات از درست وزنه نزدن سلیمی علیه او سرازیر شد و موجی شکل گرفته که تاحدود زیادی غیر طبیعی است.

نکته جالب این جا است که فدراسیون به جای پرداختن به برخی مشکلات مهم و رفع آنها به صورت غیر مستقیم شروع به مقابله با وزنه‌بردار خود کرده و واضح است که یک انتقاد سلیمی را نتوانستند تحمل کنند.

نایب رئیس فدراسیون وزنه‌برداری هم در گفت‌وگویی به شکل دیگر انگشت اتهام را به سمت سلیمی گرفته و عنوان کرده است:" بهداد در دوضرب برای داوران خط و نشان کشید این خط و نشان بهداد با زبان بدن صورت گرفت. در حرکت سوم دوضرب هم حرکت دیگری نشان داد که می‌شد این طور برداشت کرد که اعتراض تمسخرآمیزی انجام می‌دهد. هر چند خودش عنوان کرد که قصد تمسخر نداشته است. من هم به عنوان بیننده این طور تصور کردم که حرکات بهداد روی تخته به نشانه اعتراض به داوران و هیات ژوری بوده است."

در واقع فدراسیون وزنه‌برداری تاکنون به این مساله که چرا ایران در رقابت‌های مهمی همچون قهرمانی جهان و المپیک داور ندارد نپرداخته است. در حالی که باید مشخص شود اشکال کار کجا است کشوری همچون ایران نباید نماینده‌ای در بخش داوری داشته باشد. از طرفی خروجی این همه کلاس داوری که در شهرهای مختلف برگزار شده دقیقا چه چیز بوده و چرا هنوز جای خالی دوران ایران را در مسابقات مهم می بینم.

از طرفی بهداد سلیمی در این چند ماه که برای مسابقات جهانی آماده می شد، از لیگ برتر گرفته تا رکورد گیری در حضور داوران وزنه زده است. حتی در این چند ماه فیلم های تمرین او هم منتشر شد و اگر واقعا سلیمی در دوضرب مشکل داشته چرا داوران تاکنون هیچ صحبتی با او نداشته‌اند و یا وزنه‌های او را خطا نگرفته‌اند؟

در این ماجرا چیزی که واقعا به چشم می‌آید این است که فدراسیون تنها به خاطر یک نقد پشت وزنه‌بردار خود قرار نگرفت و بر عکس به مقابله با او  پرداخت. در حالی که همین فدراسیون نسبت به  نتیجه‌ نگرفتن یک وزنه‌بردار دیگر خود با وجود دادن امتیازهای فراوان پاسخگو نبود.

فدراسیون وزنه‌برداری بهتر است به جای تقابل با وزنه‌بردار خود ابتدا روابطش را با فدراسیون جهانی و افرادی که در آن صاحب پست کلیدی هستند، بهتر کند تا برخی اوقات که آن افراد می‌توانند از خیلی موارد چشم پوشی کنند، برعکس مسائل را زیر ذره بین قرار ندهند. 

حتی شاید بهتر شدن روابط که روزی خودمان با انتخاب اشتباه در انتخابات خرابش کردیم، راهی باشد که پای داوران ایرانی هم کم کم به میادین مهم باز شود.