با توجه به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، این حق تمامی شهروندان است که برای احقاق حقوق و پیگیری مطالبات خود از طریق قانونی اقدام کنند و باید به این نکته هم توجه داشت که قانون نیز در رسیدگی به این مطالبات، چارچوب مشخص خودرا دارد.
تدبیر24»با اشاره به اینکه منشور حقوق شهروندی سال گذشته از جانب ریاست جمهوری به تصویب رسید و در پی آن به تمام مسئولان کل و جزء ابلاغ، و واجب شد که از آن پیروی کنند، سطح مطالبات مردم و بروز و پیگیری این مطالبات، طبیعتا افزایش پیدا خواهد کرد. کمااینکه باید صبوری کنیم و تمام راههای قانونی را از سادهترین آنها از جمله رسانه و شبکههای مجازی پیش ببریم و درنهایت به پیچیدهترین راه یعنی راهپیمایی خیابانی و میدانی برسیم. نباید فراموش کرد که راههای قانونی بسیاری برای احقاق حقوق و مطالبهگری وجود دارد. در اعتراضات اخیر شاهد دو بردار معترض بودیم. بردار اول که یک بردار بیرونی است و از جانب کسانی در خارج از ایران کنترل میشود که به گفته یکی از مقامات جنگ نرم است، مسالهای که ما به وسیله موضعگیریهای ترامپ و همینطور ولیعهد عربستان برای حمله به درون ایران، با آن مواجه شدیم. اینها تمام کسانی هستند که درنبردهای سابق خود در عراق و یمن و سوریه شکیت خوردند و سالهاست که از مقاومت جمهوری اسلامی ایران لطمههای فراوانی خوردند. و بردار دیگر، بردار مردم است که در راستای احقاق حق خود و مطالبات قانونیشان دست به اعتراض زدند، درحالیکه حضور این دو بردار درکنار هم به هیچ وجه به نفع مردم نیست و تنها نفعبرندگان این ماجرا همان دستهای خارج از این خاک است. در تظاهرات نهم دی بنده شخصا در مصلی امام خمینی(ره) حضور داشتم و شاهد مطالبهگری بخش کثیری از مردم بودم، و در ادامه به دانشگاه تهران رفتم و آنجا متوجه دو مساله شدم که این موارد اتفاقات اخیر را از اتفاقات سال 88 و 78 متمایز میکند. اولین مساله، موضوع عدم حضور رهبر در رای این اجتماع بود و حتی جریان حامی خاصی را هم بدنبال نداشت و مساله دوم اینکه شعارهایی که داده میشد به هیچ عنوان شعارهای اقتصادی نبودند و درواقع شعارهای سیاسی بهحساب میآمدندکه رنگ و بوی اقتصادی به خود گرفته بودند و خبر از تسویه حساب و برهم زدن آرامش و امنیت جامعه میداد. در اعتراضات ، شعارهایی بود بر ضد عملکرد دولت و مسائل اقتصادی و گرانی که باید به آن رسیدگی شود، و از طرفی شعارهایی برضد نظام و حاکمیت نیز داده میشد که کاملا مشخص بود که شعارها از سمت افراد سازماندهی شده در شاید شبکههای مجازی ساخته، پرداخته و به درون ابلاغ میشد که این بیهویتی نیز به عدم لیدری این اعتراض برمیگردد که خود یک معضل و مساله خطرناک بهحساب میآید. وظیفه معترضان ایجاب میکند که این دو بردار را از هم تفکیک کنند و بهگونهای سازماندهی کنند که به هیچ وجه روی هم منطبق نشوند، چراکه جداسازی این مسیرها از یکدیگر کار بسیار مشکلی است.
حسین کنعانی مقدم، فعال سیاسی اصولگرا