يکشنبه ۲۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 12
چرا روحانی را راحت نمی‌گذارند؟
تدبیر24 :متین مسلم در یادداشتی با این مقدمه در «خبرآنلاین» نوشت: او هر چند از هنگام به قدرت رسیدنش در جولای 2013 در برابر انتقادات تندی از سوی مخالفان داخلی که به آنها دلواپس می‌گویند قرار گرفته و البته شاهد رفتار مشابهی نیز از سوی برخی رقبای منطقه‌ای عرب ایران است اما آنچه طی تقریبا 3 ماه گذشته با آن مواجه شده، توجه بسیاری از آگاهان امور ایران را به سوی خود جلب کرده است.
رئیس‌جمهور روحانی اخیرا که شاید نشانی از افزایش طاقت‌فرسای فشار مخالفان او باشد در انتقادی صریح، آنها را به خویشتن‌داری، رعایت انصاف، درک شرایط حساس کشور و نیز خاتمه رفتارهای به قول او دشمن‌شادکن دعوت و تاکید کرد ادامه این روش، فرصت‌های پیش‌آمده را از ایران خواهد گرفت. روحانی به ویژه یادآوری می‌کند «توافق اتمی تهران با جامعه بین‌المللی فرصتی نیست که دائمی و یا قابل تکرار باشد».
شدت حملات به آقای رئیس‌جمهور آن هم در سالی که او و جامعه ایرانی کم‌کم خودرا آماده انتخابات ریاست جمهوری 2017 می‌کنند، از یک جنبه دیگر نیز بالقوه برای دولت تحت امرش موجب نگرانی شده است؛ اینکه مخالفان برای به بن‌ست کشاندن سیاست خارجی دولت که اتفاقا مورد توجه و خواست مخالفان دیپلماسی ایران در عرصه بین‌المللی است، دست به اقداماتی خلاف مصالح ملی ایران بزنند و دولت را در برابر شرایط مخاطره‌آمیزی قرار دهند.
افشای گزارش محرمانه وزارت خارجه ایران از روند اجرایی توافقنامه اتمی به پارلمان که مشخص نشد از سوی چه کسانی صورت گرفت، تنها یک نمونه از این گونه اقدامات است اما آیا آخرین آنها خواهد بود؟ پاسخ روشن است!
اینکه تبعات افشاگری مذکور چه بوده و خواهد بود، الان دیگر اهمیتی ندارد اما هشدارگونه به رئیس‌جمهور و وزیرخارجه ایران عملا نشان داد که مخالفان حرفه‌ای تا کجا ممکن است پیش بروند. سخنان اکبر هاشمی رفسنجانی یکی از بزرگ‌ترین و شاید مهم‌ترین حامیان دولت و شخص روحانی در آخر هفته گذشته مبنی بر اینکه تشدید اختلافات به ضرر کشور تمام خواهد شد و باید از اختلافات به خاطر امنیت کشور دست برداشت، به دلیل صراحتی که در تعابیر به کار گرفته شده در آن دیده می‌شود، نشان می‌دهد که از دید این مرد قدرتمند اولا موضوع تنها روحانی نیست، ثانیا خود رئیس‌جمهور به طور مشخص تا چه حد تحت فشارهایی قرار گرفته که ممکن است جامعه و نیز تعهدات بین‌المللی ایران را با مخاطراتی جدی روبه‌رو کند.
یکی از نزدیکان هاشمی رفسنجانی می‌گوید «شاید اینگونه باشد اما روحانی به این دلیل که از ابتدا می‌دانست در چه راهی وارد شده، پیش‌بینی‌های لازم را کرده است. او از میدان خارج نخواهد شد. مخالفانش هم این را به خوبی می‌دانند».
اما فضای داخلی ایران تنها مشکلی نیست که رئیس‌جمهور روحانی با آن مواجه است. مخاطرات و کارشکنی‌های کشورهایی که از بازگشت ایران به جامعه بین‌المللی نگران هستند، موضوع بسیار مهمی است که چالش‌های پیش روی دولت ایران را چند برابر و متاسفانه پتانسیل نیروی محرکه سیاسی دولت را برای پیگیری برنامه‌ها و سیاست‌هایش عمیقا مصروف خود کرده است. شاید به دلیل همین فشارهای دوگانه بی‌رحمانه است که دولت کنونی در نظر مردم ایران و نیز طرف‌های بین‌المللی و قدرت‌های جهانی که خواستار همکاری و تعامل با آن هستند، دولتی متفاوت اما کارآمد که شایسته حمایت است جلوه‌گر شده است.
از جنبه بین‌المللی هر چند روحانی به مدد وزیر خارجه رویایی‌اش محمدجواد ظریف تا کنون توانسته جامعه جهانی و قدرت‌های بین‌المللی را به همراهی با خود متقاعد و آنها را تا حد زیادی مجاب به اجرای تعهداتشان کند اما ظاهرا دستاوردها و نیز آنچه او و جامعه ایرانی به دنبالش هستند و جامعه بین المللی و قدرت‌های مطرح جهانی هم خواهان آن؛ اینک از جانب منتقدانش در دو سوی رودخانه دیپلماسی ایرانی به صورت نقطه ضعف معرفی و فشار بر او را تشدید کرده‌اند.
به احتمال زیاد روحانی توان مهار اینگونه فشارها را دارد و حریف جبهه متحد رقیبانش خواهد شد اما متقابلا این نمی تواند نافی حمایتی باشد که رئیس‌جمهور روحانی برای پیشبرد اهدافش به آن نیازمند است؛ چرا که در اثباتی‌ترین حالت ممکن در مهار دوجانبه مخالفان، آنچه اهمیت دارد میزان مصرف انرژی منفی بسیار زیادی است که بالقوه می‌تواند پروسه‌های توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی او را با مشکل روبه‌رو کند.
به همین دلیل جدای از شرایط داخلی ایران، فکر می‌کنم به طور مشخص جامعه جهانی و قدرت‌های بین‌المللی در قبال تعهدات الزام‌آوری که متوجه خود می‌دانند و نیز حمایتی طبیعی که یک دولت مشروع ملی در عرصه جهانی نیازمند آن است دو وظیفه بر عهده دارند: نخست، اجرای تعهداتی که متوجه خود می‌دانند و دولت حسن روحانی روی آنها حساب باز کرده است. دوم، فشار به دولت منطقه عربی خاورمیانه و خلیج فارس که از ادامه رویه کنونی دست بردارند. شاید لازم نباشد آنها قانع شوند به نفع دولت ایران دیپلماسی خود را تنظیم کنند. همینقدر که از تخریب فضای منطقه که همه ما را با مشکل و مخاطره مواجه کرده دست بردارند برای جامعه بین‌المللی و ایران کافی است.
روحانی به پشتیبانی بیش از حمایت‌های کنونی نیاز دارد. بله، با این سخن رئیس‌جمهور ایران می‌توانیم موافق باشیم و باید هزینه آن را هم پرداخت کنیم: «این فرصت تکرار نخواهد شد».
رئیس‌جمهور روحانی اخیرا که شاید نشانی از افزایش طاقت‌فرسای فشار مخالفان او باشد در انتقادی صریح، آنها را به خویشتن‌داری، رعایت انصاف، درک شرایط حساس کشور و نیز خاتمه رفتارهای به قول او دشمن‌شادکن دعوت و تاکید کرد ادامه این روش، فرصت‌های پیش‌آمده را از ایران خواهد گرفت. روحانی به ویژه یادآوری می‌کند «توافق اتمی تهران با جامعه بین‌المللی فرصتی نیست که دائمی و یا قابل تکرار باشد».
شدت حملات به آقای رئیس‌جمهور آن هم در سالی که او و جامعه ایرانی کم‌کم خودرا آماده انتخابات ریاست جمهوری 2017 می‌کنند، از یک جنبه دیگر نیز بالقوه برای دولت تحت امرش موجب نگرانی شده است؛ اینکه مخالفان برای به بن‌ست کشاندن سیاست خارجی دولت که اتفاقا مورد توجه و خواست مخالفان دیپلماسی ایران در عرصه بین‌المللی است، دست به اقداماتی خلاف مصالح ملی ایران بزنند و دولت را در برابر شرایط مخاطره‌آمیزی قرار دهند.
افشای گزارش محرمانه وزارت خارجه ایران از روند اجرایی توافقنامه اتمی به پارلمان که مشخص نشد از سوی چه کسانی صورت گرفت، تنها یک نمونه از این گونه اقدامات است اما آیا آخرین آنها خواهد بود؟ پاسخ روشن است!
اینکه تبعات افشاگری مذکور چه بوده و خواهد بود، الان دیگر اهمیتی ندارد اما هشدارگونه به رئیس‌جمهور و وزیرخارجه ایران عملا نشان داد که مخالفان حرفه‌ای تا کجا ممکن است پیش بروند. سخنان اکبر هاشمی رفسنجانی یکی از بزرگ‌ترین و شاید مهم‌ترین حامیان دولت و شخص روحانی در آخر هفته گذشته مبنی بر اینکه تشدید اختلافات به ضرر کشور تمام خواهد شد و باید از اختلافات به خاطر امنیت کشور دست برداشت، به دلیل صراحتی که در تعابیر به کار گرفته شده در آن دیده می‌شود، نشان می‌دهد که از دید این مرد قدرتمند اولا موضوع تنها روحانی نیست، ثانیا خود رئیس‌جمهور به طور مشخص تا چه حد تحت فشارهایی قرار گرفته که ممکن است جامعه و نیز تعهدات بین‌المللی ایران را با مخاطراتی جدی روبه‌رو کند.
یکی از نزدیکان هاشمی رفسنجانی می‌گوید «شاید اینگونه باشد اما روحانی به این دلیل که از ابتدا می‌دانست در چه راهی وارد شده، پیش‌بینی‌های لازم را کرده است. او از میدان خارج نخواهد شد. مخالفانش هم این را به خوبی می‌دانند».
اما فضای داخلی ایران تنها مشکلی نیست که رئیس‌جمهور روحانی با آن مواجه است. مخاطرات و کارشکنی‌های کشورهایی که از بازگشت ایران به جامعه بین‌المللی نگران هستند، موضوع بسیار مهمی است که چالش‌های پیش روی دولت ایران را چند برابر و متاسفانه پتانسیل نیروی محرکه سیاسی دولت را برای پیگیری برنامه‌ها و سیاست‌هایش عمیقا مصروف خود کرده است. شاید به دلیل همین فشارهای دوگانه بی‌رحمانه است که دولت کنونی در نظر مردم ایران و نیز طرف‌های بین‌المللی و قدرت‌های جهانی که خواستار همکاری و تعامل با آن هستند، دولتی متفاوت اما کارآمد که شایسته حمایت است جلوه‌گر شده است.
از جنبه بین‌المللی هر چند روحانی به مدد وزیر خارجه رویایی‌اش محمدجواد ظریف تا کنون توانسته جامعه جهانی و قدرت‌های بین‌المللی را به همراهی با خود متقاعد و آنها را تا حد زیادی مجاب به اجرای تعهداتشان کند اما ظاهرا دستاوردها و نیز آنچه او و جامعه ایرانی به دنبالش هستند و جامعه بین المللی و قدرت‌های مطرح جهانی هم خواهان آن؛ اینک از جانب منتقدانش در دو سوی رودخانه دیپلماسی ایرانی به صورت نقطه ضعف معرفی و فشار بر او را تشدید کرده‌اند.
به احتمال زیاد روحانی توان مهار اینگونه فشارها را دارد و حریف جبهه متحد رقیبانش خواهد شد اما متقابلا این نمی تواند نافی حمایتی باشد که رئیس‌جمهور روحانی برای پیشبرد اهدافش به آن نیازمند است؛ چرا که در اثباتی‌ترین حالت ممکن در مهار دوجانبه مخالفان، آنچه اهمیت دارد میزان مصرف انرژی منفی بسیار زیادی است که بالقوه می‌تواند پروسه‌های توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی او را با مشکل روبه‌رو کند.
به همین دلیل جدای از شرایط داخلی ایران، فکر می‌کنم به طور مشخص جامعه جهانی و قدرت‌های بین‌المللی در قبال تعهدات الزام‌آوری که متوجه خود می‌دانند و نیز حمایتی طبیعی که یک دولت مشروع ملی در عرصه جهانی نیازمند آن است دو وظیفه بر عهده دارند: نخست، اجرای تعهداتی که متوجه خود می‌دانند و دولت حسن روحانی روی آنها حساب باز کرده است. دوم، فشار به دولت منطقه عربی خاورمیانه و خلیج فارس که از ادامه رویه کنونی دست بردارند. شاید لازم نباشد آنها قانع شوند به نفع دولت ایران دیپلماسی خود را تنظیم کنند. همینقدر که از تخریب فضای منطقه که همه ما را با مشکل و مخاطره مواجه کرده دست بردارند برای جامعه بین‌المللی و ایران کافی است.
روحانی به پشتیبانی بیش از حمایت‌های کنونی نیاز دارد. بله، با این سخن رئیس‌جمهور ایران می‌توانیم موافق باشیم و باید هزینه آن را هم پرداخت کنیم: «این فرصت تکرار نخواهد شد».
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
دیدنی ها
نظر شما:
