تولد دوباره ی دو تشکل برای زنان

تدبیر24»مریم بهادری- عنوان تشکل زنانه شاید قابل ایراد به نظر برسد چرا که از نظر این دانشجوی حقوق خط کشی بین زنان و مردان یا دیگر اقلیت های جنسی کار درستی نیست اما تشکلی برای زنان چه بصورت صنفی و چه سیاسی لازمه ی روزگار ماست ،چرا که به دلایل تاریخی،سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آنقدر کاستی ها زیاد بوده است که نیاز به یادآوری تعاریف حقوق بشری هر روز بیشتر از روز قبل احساس شود ...

حقوق بشر به هیچ وجه تعارف پذیر نیست و با انواع شعارهای زیبا محقق نمی شود کما اینکه در تاریخ چهل ساله ی بعد از انقلاب اسلامی ایران زیباترین شعارها داده شد اما تحقق آنها به چشم مشاهده نشد ...

حرکتهای مدنی یا فراموش و یا به حاشیه رانده شدند و از طرف دیگر فرآیند تصویب قانون در موضوعات مختلف حقوق بشر در ایران به کندی هر چه تمام تر و بصورت قطره چکانی صورت گرفت ... باری دولت های مختلف نیز آمدند و رفتند اما نه اراده ی کافی برای تغییر در این حوزه داشتند و نه این حوزه را توانستند به عموم بشناسانند ... حتی در کلاس های درس حقوق هم به عقیده ی نگارنده، حقوق بشر آنطور که باید تبیین نشده و نمی شود ...

مادام که دانشگاه ما با پژوهش قهر و دانشجویان فقط به فکر دریافت نمره و اساتید تنها و تنها به تمام کردن ترم تحصیلی می اندیشند و عملا تولیدعلمی صورت نمی گیرد و نهادهای حاکمیتی در امر آموزش منفعل عمل می کنند و گاه حقوق بشر حتی به مفهوم اخلاقی اش را غربی می انگارند با اینکه سالهای سال اساتید گرانقدرحقوق درکتابخانه ها سعی کرده اند تالیفات گرانسنگی داشته باشند و در دانشگاه،دانشجویان را تربیت کنند_روز به روز ما از قطار پیشرفت حقوقی بازتر می مانیم.
اما با همه ی این احوال هنوز هم با وجود چنین تشکل هایی اگر درگیر روزمرگی نشوند می توان #امیدوار بود؛چرا که جامعه ی حقوقی و رسانه ای تنها و تنها با اراده و امید و پشتکار و کار و کار و کار می تواند قدم هایی بردارد. حالا که فعالان مدنی بعد از یک دهه خاموشی و البته ناخرسندی از عدم تغییر دیدگاه ها و قوانین دوباره موتور جامعه ی مدنی را روشن کرده اند بر همه ماست که تلاش کنیم و ناامیدنباشیم و البته بدانیم که تنها امیدواری کافی نیست و باید #عمل کنیم.

 که مولا علی ع می فرمایند:
لَا تَكُنْ مِمَّنْ یَرْجُو لِنَفْسِهِ بِأَكْثَرَ مِنْ عَمَلِه
ترجمه: از کسانی مباش که بیش از کار و عمل خود امید دارند.