1- آیا در کشورهای دیگر هم ممکن است در عین اینکه پارلمان و نهاد قانونگذار داشته باشند یک شورای عالی دربارۀ پیامرسانها تصمیم بگیرد یا از این نظر هم ایران ما مُستثناست؟
2- آیا در کشورهای دیگر هم رسانۀ دیداری - شنیداری آنان انحصاری است و اجازۀ تأسیس رادیو و تلویزیون خصوصی نمیدهند تا مردم ناگزیر از مراجعه به فضای مجازی و شبکههای اجتماعی برای کسب خبر نشوند یا همه جا این طور است به جز ایران؟
3- آیا جاهای دیگر هم رییس جمهوری و وزیر ارتباطات قول و تعهد میدهند فیلتر نکنند و دیگران از فیلترینگ قریبالوقوع سخن میگویند یا ما از این نظر هم متفاوتیم که درباره نرمافزار پیامرسان به جای نمایندگان قانونگذار و وزیر مجری، دیگران نظر میدهند؟
4- آیا جز این است که بخشی از غلبۀ تلگرام به خاطر فیلترینگ توییتر و فیسبوک و یوتیوب است و نمیتوان تأکید رئیسجمهوری بر انحصاری نبودن را به این معنی دانست که وقتی دیگران فیلتر میشوند تلگرام به صورت انحصاری درمیآید؟
5- یکجای دیگر را هم نشان بدهید که رئیسجمهوری آن که همتراز سران جهان مینشیند، فضای مجازی و شبکههای اجتماعی و نرمافزارهای پیامرسان را شغلآفرین بداند و رئیس شورایی که به موازات مجلس، قانونگذاری میکند و به موازات وزارت ارتباطات میخواهد اجرا کند عامل بیکاری و ضد اقتصاد بداند.