تاثیر نوسان نرخ دلار بر مربیان خارجی

از طرف دیگر وینفرد شفر هم شرایط مشابهی دارد. این مربی آلمانی در روزهایی که قیمت دلار در بازار زیر ۴ هزار تومان بود برای یک نیم‌فصل قرارداد ۶٠٠ هزار دلاری با آبی‌های پایتخت امضا کرد و توانست از نظر فنی شرایط استقلال را دگرگون کند. حالا شفر برای تمدید قراردادش در فصل آینده پیشنهاد یک میلیون دلاری داده که اگر چانه‌زنی مدیران مصمم استقلال برای تمدید را در نظر بگیریم احتمالا تمدید قرارداد این مربی آلمانی با قراردادی ٨٠٠ هزار دلاری خواهد بود. اگر این مبلغ را هم با دلار حدود ٧هزار تومانی حساب کنیم به رقم نجومی ۵ میلیارد و ۶٠٠ میلیون می‌رسیم و البته همانند پرسپولیس باید هزینه دستیاران و اقامت را هم به مبلغ مذکور اضافه کرد.

درباره سائلام، سرمربی تراکتورسازی هم تقریبا همه‌چیز شبیه به شفر و برانکو است. تراکتوری‌ها برای یک نیم‌فصل ۴٠٠ هزار دلار به او دادند و برای فصل بعد قاعدتا این مربی کمتر از ۶٠٠ هزار دلار درخواست نخواهد کرد. البته درباره کی‌روش تقریبا شرایط متفاوت است. مربی پرتغالی که حدود ٧ سالی روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران نشسته، در سال چیزی حدود یک میلیون و ٢٠٠ هزار دلار می‌گیرد و این در حالی است که حاصل حضورش در فوتبال ایران درآمدی ١٧میلیون دلاری برای فدراسیون فوتبال بوده است. کی‌روش دو بار پیاپی تیم ملی ایران را به جام‌ جهانی برده و فیفا به خاطر این صعود‌ها حدود ١٧ میلیون دلار به فدراسیون فوتبال پرداخت کرده است. به این مبلغ پول حضور بازیکنان در جام‌ جهانی هم که توسط فیفا به باشگاه‌ها پرداخت می‌شود را نیز باید اضافه کرد. در نتیجه می‌بینیم این مربی پرتغالی علاوه بر دستمزد خود، سود مالی خوبی را نصیب فوتبال ایران کرده است. این در حالی است که در باشگاه یک مربی اگر بتواند تیمش را به مراحل پایانی لیگ قهرمانان آسیا برساند، نهایتا ٧٠٠ هزار دلار نصیب باشگاهش می‌کند آن هم در شرایطی که اگر این اتفاق کم نظیر رخ دهد.

در این که این مربیان خارجی با دانش، شرایط فنی تیم‌های لیگ را متحول کردند شکی نیست؛ چرا که نتایج استقلال با آمدن شفر و قهرمانی‌های برانکو با پرسپولیس گواه همه‌ چیز است اما کسب این موفقیت‌ها و پیشرفت‌ها به چه قیمتی خواهد بود؟ این مربیان پول‌های معقولی می‌گیرند اما نوسانات بازار ارز کار را به جایی رسانده که حالا می‌بینیم ماندن این مربیان دیگر صرفه اقتصادی ندارد. شاید اگر باشگاه‌ها هم با کسب نوبت‌های بین‌المللی درآمد قابل توجهی به دست می‌آوردند حضور مربیان خارجی که اتفاقا نتیجه هم می‌گیرند توجیهی اقتصادی داشت اما حالا می‌بینیم حضور این مربیان برای باشگاه‌های ایران هزینه‌های سنگین زیادی را به فوتبال دولتی و ورشکسته ما تحمیل خواهد کرد.»