- ضرورت بازگشت مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به سازمان حفاظت محیط زیست
- محمدفاضل لنکرانی؛ مجتهد انقلابی و حوزوی نابغه که حکم ارتداد نویسنده آذربایجانی را صادر کرد
- منطقه، اقتصاد و راهبرهای پیشنهادی
- توسعه پایدار و دیپلماسی فعال
- سرمایهگذاریهای جهانی و دیپلماسی دیجیتال
- پيامدهاي ژئوپليتيكي تعرفههاي ترامپ
- روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵
- ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده
- توسعه و حاکمیت جزایر سهگانه
- مرزهای بیتفاوتی اجتماعی نزدیکتر از همیشه
- احزاب دغدغههای جامعه را به ساختار اجرایی منتقل کنند
- توپخانه ای علیه ظریف
- یاد پیامبر
- نقش هوش مصنوعی در مدیریت کلان کشورها
- روزنامهنگاران، نیازمند آموزشیهای جدی برای درک و تحلیل آمار هستند
- بیم و امیدهای مذاکره
- چالشها و راهکارهای توسعه هوش مصنوعی در ایران
- آلودگی هوا چه بلایی سرمون میاره
پرواز هواپیماهای کوچک در لبه جو زمین امکان‌پذیر شد
در ارتفاعات بین ۵۰ تا ۸۰ کیلومتری سطح زمین، در جایی که به‌عنوان مزوسفر شناخته می‌شود، جو بسیار نازک است، به طوری که هواپیماها و بالن‌ها نمی‌توانند پرواز کنند. اما محسن آزادی و همکارانش در دانشگاه پنسیلوانیا نوید فناوری را می‌دهند که قادر است از نور استفاده کند تا اجسام را به پرواز درآورد.
این محققان دیسک‌هایی شفاف با قطر ۶ میلی‌متر از جنس پلی‌استری موسوم به "میلار" را برش داده و قسمت‌های پایین آن را با نانولوله‌های کربنی پوشاندند و هنگامی که این ساختار توسط نور گرم می‌شود، در داخل محفظه خلا با فشاری شبیه به فشار مزوسفر می‌توانند همانند هواپیمای کوچک شناور شوند. نتایج این پروژه در نشریه Science Advances به چاپ رسیده است.
نانولوله‌های کربنی نقش بسیار کلیدی دارند تا میکروفلایرها بتوانند در شرایطی شبیه مزوسفر پرواز کنند. نانولوله‌ها نور را جذب و میکروفلایرها را گرم می‌کنند.
مولکول‌های هوا وقتی با هواپیمای گرم شده برخورد می‌کنند، انرژی می‌گیرند و با سرعت بیشتری از آن دور می‌شوند. این مولکول‌ها از برخورد با نانولوله‌های کربنی موجود در انتهای میکروفلایر، انرژی مازاد به‌دست می‌آورند و این ویژگی به لطف مساحت سطحی بالای نانولوله‌ها به‌دست می‌آید، این مساحت سطحی بالا موجب می‌شود تا مولکول‌های هوا چندین بار با نانولوله‌ها برخورد کنند، با این کار مولکول‌ها گرم‌تر می‌شوند و انرژی بیشتری نسبت به آنهایی که به قسمت بالای آن برخورد می‌کنند، به‌دست می‌آورند.
این انرژی اضافی مولکول‌ها موجب حرکت سریع‌تر آنها می‌شود. در نتیجه، مولکول‌های هوا با سرعت بیشتری از پایین میکروفلایر حرکت می‌کنند و این تفاوت حرکت مولکول‌های پایین و بالای میکروفلایر، موجب پرواز آن می‌شود.
بر اساس اعلام ستاد نانو، میکروفلایرها می‌توانند با نور خورشید یا نور لیزر کار کنند و در آینده می‌توانند ابزارهای کوچکی برای اندازه‌گیری شرایط مزوسفر باشند.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
