فیلم ما شهید نداد!

تدبیر24: عباس رافعی در نشست خبری فیلم «فصل فراموشی فریبا» که امروز (سه‌شنبه، 15 بهمن‌ماه، در برج میلاد برگزار شد، در پاسخ به پرسش به پرسش برخی خبرنگاران که معتقد بودند، این فیلم سیاه است، توضیح داد: این فیلم، فیلمی نیست که سیاه‌نمایی باشد یا اسم سیاه‌نمایی را بتوان بر آن گذاشت. قصد نداشتیم جامعه را به‌گونه‌ای نشان دهیم که دیگران خوش‌شان بیاید. من قصد داشتم تهران را که در بسیاری از فیلم‌ها جای آن را خالی نشان داده‌ایم، نشان دهم. می‌خواستم در این آینه‌ی تمام‌قد که در مقابل ایران و تهران گذاشته می‌شود، خوبی‌ها و زشتی‌ها را ببینیم.

این کارگردان در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که فیلم شما شاید مسأله‌ی جامعه ایران نباشد، بیان کرد: در هشت ساله گذشته، ما از نظر اقتصادی دچار مشکل شدیم. شاید دوستی که این پرسش را مطرح کرده، دچار این مشکل نشده است. در این فیلم، موقعیتی برای یک انسان به‌وجود آمده که برای تأمین مخارج درمان شوهرش به پول نیاز دارد. نمی‌دانم چه بخشی از فیلم مشکل جامعه‌ی ایران نبوده، اما تلاش کردم یک فیلم جامعه‌شناسانه بسازم.

رافعی معتقد است: دلیل این‌که مردم با سینما قهر کرده‌اند، این است که خودشان را در سینما نمی‌بینند و فیلم‌ها در بی‌جا و مکان اتفاق می‌افتد. این فیلم به عبارتی «مستند داستانی» است و هنگامی که «ساره بیات» رانندگی می‌کرد، بسیاری از مسافرانی که سوار ماشین او می‌شدند، واقعی بودند.

این کارگردان در پاسخ پرسشی مبنی بر این‌که آیا صحنه‌هایی از این فیلم حذف شده یا مشکل گرفتن مجوز داشته است، گفت: در دوره‌ی قبل، پروانه‌ی ساخت فیلم رد شد. بنابراین ما اصلاحاتی انجام دادیم تا بتوانیم آن را بسازیم و در حال حاضر هم مشکلی نداریم و امیدوارم همچنان نداشته باشیم.

او ادامه داد: اگر این فیلم تلخ است، زندگی فریباست. فکر نکنید تماشاگر فیلم تلخ را نمی‌بیند. این فیلم تولید یک جمع مستقل است که به تماشاگر نیاز دارد تا با پول آن بتواند فیلم دیگری بسازد. تلاش ما این بوده که فیلم، جذاب باشد تا تماشاگر آن را ببیند، هرچند که تلخ است.

رافعی اظهار کرد: سرانجام این فیلم به زایش مجدد یک زن می‌انجامد. فریبا زندگی خودش را در طول فیلم با رنگ سبز می‌بافد و به نظر من، این نباید ناامیدکننده و تلخ باشد.

ساره بیات نیز که در این نشست حضور داشت، درباره‌ی این‌که چطور به نقش‌اش رسیده است، گفت: با خواندن فیلمنامه با نقش عجیبی روبه‌رو شدم که با سناریوهایی که به من پیشنهاد شده بود، تفاوت داشت. این کار برایم جذاب بود و برای رسیدن به آن، همه‌ی عوامل فیلم دخیل بودند. بررسی دغدغه‌ی زنان جامعه برایم جذاب بود.

او همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا بعد از فیلم «جدایی نادر از سیمین» کمتر در فیلم‌ها حضور داشت؟ اظهار کرد: اگر شخصیت من، فیلم «جدایی نادر از سیمین» را تداعی می‌کند که خوشحال هستم، اما اگر تا کنون در فیلم‌های زیادی بازی نکرده‌ام، دلیلش این است که سناریوهایی را که به دستم می‌رسید، دوست نداشتم. من دوست دارم اگر کاری را انتخاب می‌کنم در آن کار حرفی برای گفتن داشته باشم.

این بازیگر بیان کرد: این‌که در این نقش بازی کرده‌ام، به‌دلیل رسالتی بود که در حرفه‌ی بازیگری من نهفته است و من این نقش را دوست داشتم و تمام تلاشم را کردم تا شخصیتم در این فیلم به شخصیتم در فیلم «جدایی نادر از سیمین» شبیه نباشد، چون آن فیلم، درخشان بود و دلیلی ندارد که هر کاری انجام می‌دهم، بینندگان را به یاد آن شخصیت بیندازد.

امین زندگانی نیز در این نشست درباره‌ی نقش خودش در فیلم، گفت: من در این نقش، با رشد انسانی و درونی از ناپختگی به بلوغ می‌رسم. منظورم از بلوغ، روحیه است. به نظرم این فیلم اصلا سیاه نیست.

او ادامه داد: چیزی که من را به‌عنوان یک دست‌اندرکار کوچک نگران می‌کند، این است که فیلم‌هایی که در جشنواره دیدم، طبقه‌ی متوسط جامعه را نشان می‌دادند. فکر می‌کنم اگر این‌طور پیش رویم، تماشاگر چیزی برای دیدن در سینما ندارد. شاید بخشی از نقش من، به خودم هم شباهت داشته باشد، پس مراقب باشید!

وی افزود: فکر می‌کنم هر کسی به سینما بیاید، می‌تواند نقش ساره بیات و نقش دیگر بچه‌ها را درک کند.

رعنا امینی طراح صحنه و لباس، مهرداد قلی‌پور چهره‌پرداز، هومن کیایی بازیگر، علی اصغری فیلمنامه‌نویس، پرهام وفایی تدوین‌گر نیز که در این جلسه حضور داشتند، سخنانی گفتند.

بابک حمیدیان، جهانبخش سلطانی، مهدی پاکدل، کمال تبریزی و مجید مظفری هم فیلم «فصل فراموشی فریبا» را دیدند.