اصلاح‌طلبان و اتاق‌هاي شيشه‌اي

تدبیر24:  اول: با نزديك شدن به انتخابات دور دهم مجلس شوراي اسلامي، آرايش سياسي گروه‌ها و رقابت‌هاي انتخاباتي نيز شكل روشن‌تري به خود مي‌گيرد. تجربه‌اي كه اصلاح‌طلبان در دو انتخابات سال ١٣٨٤ و ١٣٩٢ پشت سر گذاشته‌اند، يكي از در‌‌دسترس‌ترين و پند‌آموز‌ترين تجربياتي است كه نتيجه دو نوع استراتژي و راهبرد‌هاي معطوف به آنها را پيش روي آنان قرار مي‌دهد. در ارتباط با اين دو استراتژي به قدر كفايت تاكنون سخن گفته شده است، هر‌چند تكرار آن با توجه به اخلال محتملي كه در حافظه كوتاه‌مدت و بلندمدت اصلاح‌طلبان ممكن است به وجود بيايد، خالي از فايده نيست. اصلاح‌طلبان بنابر استراتژي مبتني بر واقعيات و اقتضائاتي كه در انتخابات خرداد ٩٢ در پيش گرفتند، نقطه عطفي را در تاريخ ايران رقم زدند كه علي‌القاعده به نظر مي‌آيد در صورت درك همين واقعيات و اقتضائات پيروزي ٩٢ بايد نقطه عزيمتي باشد براي پيروزي‌هاي بعدي كه به‌طور قطع در امتداد با منافع ملي و خواست قاطبه مردم ايران است. در چنين شرايطي طبيعي است كه بخشي از استراتژي و برنامه افراطيون تلاش براي پيشگيري از تكرار اتفاقي است كه در خرداد ٩٢ رخ داد. نخستين راهبرد اين برنامه نيز به اجماع نرسيدن اصلاح‌طلبان در گام‌هاي بعدي و ادامه راه است؛ حركت‌هايي كه هر‌چه به زمان انتخابات نزديك‌تر شويم شتاب بيشتري به خود خواهد گرفت و طبيعي است كه رسانه‌هاي اين جريان مجري بخشي از اين استراتژي باشند. به عنوان مثال: ممكن است در اين اثنا تلاش مجدانه و به‌ظاهر دلسوزانه‌اي براي انجام مصاحبه با چهره‌هاي شناخته‌شده اصلاح‌طلب داشته باشند، اما مديريت پرسش‌هاي اين مصاحبه‌ها به نحوي است كه قاعدتا، ليد خبر، تيتر مصاحبه و سو‌تيترها در خدمت اهداف كلي برنامه به كار گرفته مي‌شود. نمونه‌هاي متعدد اين مصاحبه‌ها به قدري است كه نياز به اثبات ندارد. از طرف ديگر با توجه به تجربه انتخابات سال ٨٤، خط كلي آنها در پيگيري اخبار اصلاح‌طلبان نيز پيدا كردن اظهارنظرها و سخناني است كه از آن بوي تفرقه و چند‌دستگي به مشام برسد. بنا‌بر‌اين عدم بهره‌گيري از تجربيات گذشته، به‌خصوص راه انداختن جنگ رواني براي ايجاد تفرقه و شكاف بين جريان فراگير اصلاح‌طلب، توسط رقيب، يك خطاي فاحش است كه نتيجه محتمل آن، اجراي پروژه حذف اصلاح‌طلبان به دست خود و محتمل‌تر برداشتن گام‌هايي، نه رو به پيش، بلكه به عقب است.

دوم: با توجه به طرح خواست وحدت و آشتي ملي كه بيشتر اصلاح‌طلبان داعيه‌دار آن هستند و با نظر به اينكه حداقل تجربه دو سال گذشته نشان داده كه افراطيون نه‌تنها هيچ تلاشي براي تحقق اين وحدت نمي‌كنند بلكه در تقابل با آن قرار گرفته‌اند، دستور كار ديگر رسانه‌هاي اين طيف، تند كردن فضا و دميدن بر قطب‌بندي‌هايي است كه در بزنگاه انتخابات، بستر لازم را براي حذف اصلاح‌طلبان و موج‌سواري آنان فراهم كند. اين آسيب مهم از الزاماتي است كه بي‌توجهي به آن حداقل‌هاي موجود را نيز از اصلاح‌طلبان سلب مي‌كند