میراسماعیلی: سایه ما را با تیر می زنند!

روزی که برای انجام مصاحبه با هادی ساعی قهرمان سابق تکواندو المپیک و جهان و عضو شورای اسلامی شهر تهران به دفتر او رفته بودیم، آرش میراسماعیلی قهرمان سابق جودو جهان که یکی از دوستان صمیمی ساعی محسوب می شود هم به دفتر او آمده بود تا حمایت خود را از او در پنجمین دوره انتخابات شورای شهر تهران اعلام کند. این موضوع باعث تا پای گفت و گو با میراسماعیلی بنشینیم و از سیاست و ورزش و انتخابات با او صحبت کنیم. جالب این که خود ساعی هم در بین گفت و گو با میراسماعیلی، نظرات خود را مطرح می کرد تا یک مصاحبه پینگ پنگی جالب میان این دو صورت بگیرد!

آقای میراسماعیلی قرار است به هادی ساعی رای بدهید؟
بله. حساب آقای ساعی با بچه های دیگر کمی متفاوت هست. ما سالیان سال است که مانند برادر کنار هم هستیم و در اردوها هم کنار هم بوده ایم و خصوصیات اخلاقی هادی به گونه ای اسن که می شود از او در جاهای مدیریتی بهره گرفت. او توان بالایی دارد و سال ها برای ایران زحمت کشیده است. او پرافتخارترین ورزشکار ایران در المپیک است و این هجمه ای که دوستان سیاسی همیشه وارد می کنند وسعی می کنند که دوستان ورزشی را از گو خارج کنند اما محبت مردم همیشه شامل حال ورزشی ها شده و مطمئن هستم که دوستان ورزشی در این دوره از شورای شهر تهران هم موفق خواهند شد. مردم ورزشی های خود را دوست دارند و بنده هم هرگونه حمایتی باشد را از هادی انجام می دهم. چون سلامت کاری و اخلاقی او خیلی بیشتر از غیر ورزشی هایی که الان سر کار هستند را قبول دارم.
ساعی: البته من به شما بگویم که ما با آرش رقیب هم بوده ایم! حالا آرش جودو بوده و من تکواندو اما رقیب هم بوده ایم. من می رفتم آکادمی المپیک تست می دادیم و رکورد می زدیم و بعد آرش می آمد و رکورد ما را می زد. به او می گفتم تو چرا بند کرده ای به رکوردهای ما؟!(می خندد)

 

اگر بخواهید با هم مبارزه کنید، کدام تان برنده می شوید؟
میراسماعیلی: ما همیشه لنگ را می اندازیم!
ساعی: آرش حتما برنده می شود. به دلیل این که واقعا پشتکاری که او در تمرینات داشت، زبانزد همه بچه های ورزشی در همه رشته ها بود.
میراسماعیلی: من یادم هست که هادی به من می گفت:  زیاد تمرین نکن!
ساعی: آره واقعا من به او می گفتم که آرش چقدر تو تمرین می کنی! و او جواب می داد: من تمرین می کنم، تو مدال می گیری. من  هم می گفتم: من اگر اندازه تو تمرین کنم، قهرمان فضا می شوم! یعنی صبح و ظهر و شب در آکادمی بود. شام می خورد بعد کی گفت من بورم کمی بدوم. می گفتیم تو را به خدا بیا استراحت کن.

 

البته آقای میراسماعیلی شما شانس بزرگ مدال المپیک را هم از دست دادید؟
واقعا لطف خدا بود.
ساعی: البته آرش مدالش را گرفت. ارزش مدالی که او گرفت، خیلی بیشتر از مدال هایی بود که به گردن ما انداختند. آن مدال در دل مردم است و حک شده.
میراسماعیلی: با این که 13، 12 سال از آن جریان می گذرد، خیلی ها تا من را می بینند، می گویند تو با اسراییل مسابقه ندادی. من می گویم به خدا من یک جین مدال هم دارم!

 

با توجه به این که دوستان شما مثل هادی ساعی، علیرضا دبیر، حسین رضازاده و عباس جدیدی در شورای شهر هستند، شما ترغیب نشدید که برای حضور در انتخابات شورای شهر ثبت نام کنید؟
چرا ترغیب که شده ام. من در برای مجلس ثبت نام کردم و کاندید هم شدم. اما واقعیت این است که ما همیشه دوست داشته ایم در خانواده خودمان باشیم و آقای ساعی و دبیر هم دل شان با ورزش است. من چند وقت پیش بیانه ای را دادم و گفتمکسانی که این هجمه ها را برای حضور ورزشی ها در شورا وارد می کنند ای کاش همان هجمه را برای حضور افراد سیاسی در ورزش هم اعمال می کردند و مطمئن باشید ساعی در شورا می تواند به ورزش تهران خدمت کند. او دغدغه اش ورزش و تکواندو است.

 

نقطه مشترک شما و ساعی این است که او از تکواندو دور است و شما هم از جودو!
سایه ما را با تیر می زنند الحمد ا...!
ساعی: واقعا همین طور است. در المپیم استند عکس من را گذاشته بودند و مردم با استند عکس من عکس می گرفتند ولی عکس من را از خانه تکواندو کنده اند! یعنی اگر یک عکس از من در آن جا ببینید!
میراسماعیلی: این درحالی است که هر افتخاری که در تکواندو بوده، هادی گرفته است.
ساعی: واقعا اولین مدال جهان را من گرفتم، اولین مدال المپیک را من گرفتم. اصلا پرافتخارترین ورزشکار ایران در المپیک که هیچ، پر افتخارترین تکواندوکار تاریخ جهان هستم. این ها وقتی از عکس من و آرش میر اسماعیلی می ترسند، شما چه انتظاری دارید؟

 

شما می خواستید در جودو ریاست کنید یا کمک کنید؟
همه انگشتان مثل هم نیست اما مدیریت بعضی ها انگشت شمار است. وقتی ساعی این همه توانایی دارد، پس این توانایی می تواند در خدمت فدراسیون هم باشد. طبیعتا من قبلا تجربه کمتری داشتم اما چهار سال نایب رئیس فدراسیون و مدیر تیم های ملی بودم اما دوستان بعد از 12 سال دوست دارند همیشه باشند. مثل افرادی که 30 ، 20 سال است که در شوراها هستند اما نمی خواهند بروند و اجازه نمی دهند چهار جوان بیاید. من فکر می کنم که این ذهنیت ها باید از بین برود. ریاست جمهوری نهایت دو دوره است و بیشتر نیست. اگر یک رئیس فدراسیون هم برنامه داشته باشد، در چهار یا هشت سال می تواند آن را پیاده کند و تمام شود. اما کسی که 12 سال بوده و می خواهد 12 سال دیگر هم بماند، این هدف اش خدمت نیست!

 

پس شما معتقد هستید که انرژی جدیدی می تواند به فدراسیون ها تزریق شود.
طبیعتا، اسن من، انرژی من، انگیزه من و جوانی من می تواند کمک کند و خدا را شکر می کنم که در انتخابات 21 بر 18 رای داده شد و نشان می دهد که بدنه جودو به من رای داده است. یعنی دوست داشتند که یک جودویی بیاید. ما با سیستم خاصی قهرمان نشده ایم و اتز توانایی های فردی و استعدادهای ذاتی خودمان استفاده کرده ایم. هادی ساعی اگر تکواندو نبود و در هر رشته دیگری هم بود، به قهرمانی می رسید. پس این افراد در مدیریت و عرصه سیاست هم می توانند موفق باشند. من تعجب ام از این است که می گویند چرا ورزشکاران هستند؟ الان در همه جای دنیا مثل مجلس دومای روسیه دو ورزشکار به نام های کارلین و سایتی اف هستند. آرنولد فرماندار کالیفرنیا بود. پوتین جودوکار حرفه ای است.
ساعی: اتفاقا من هم تحقیق کردم خیلی از ورزشکاران در پست های مختلف مثل شهردار هم فعال هستند. من نمی دانم این که یک کمپینی درست شده به نام نه به ورزشکار چه معنی دارد؟ بله به چه کسی؟ بله به اختلاس گری که که میلیارد میلیارد این مملکت را می دزدد و می رود؟
میراسماعیلی: الان در گرجستان سه تا از هم دوره ای های خود من که طلای المپیک را دارند، مسئولیت دارند.

پس چرا در ایران می گویند ورزشکاران کارایی لازم را ندارند؟
چون سیاسیون نمی خواهند این دوستان ورزشی که محبوبیت و مقبولیت دارند، در این عرصه باشند، سعی می کنند با هر ترفندی آن ها را از صحنه به در کنند. آیا وقاقعا همه کسانی که در شورای شهر بودند، متخصص شهری بودند؟ بعضی های آن ها که خواب شان می برد، این قدر که سن شان بالاست! بعضی وقت ها باید شهامت این را داشته باشد وقتی دید کارایی لازم را ندارد، برود تا فکر جدید بیاید. یکی از دوستان 30 سال است که رئیس فدراسیون است و اجازه نمی دهد یک جوان جای او را بگیرد! چرا در همه جای دنیا از قهرمان های المپیک در همه بخش ها استفاده می شود. چرا فقط در ایران استثناست!

منبع: روزنامه گل