تدبیر24 : یک قانون کلی در همه دنیا وجود دارد که حزب برنده صاحب کرسیهای قدرت در کشور میشود. در نتیجه اگر در قواعد بازی سیاسی همین قانون را قبول داشته باشیم بازنده نباید طلبکار باشد. در حالی که بعد از پیروزی روحانی در انتخابات، بازندهها در مقام طلبکار اصلی دولت قرار گرفتند. اصولگراها در انتخابات ریاست جمهوری چهار کاندیدای مشخص داشتند و آقای روحانی کاندیدای اصولگراها نبود. ستاد روحانی پس از انتخابات اعلام کرد که حتی 5درصد اصولگراها به روحانی رای ندادهاند و آرای به دست آمده روحانی که سبب پیروزی وی شد از آرای اصلاح طلبان به اضافه آرای خاموش بود.
سه نوع رای اصولگرایان، اصلاحطلبان و آرای خاموش در انتخابات 24خرداد92 وجود داشت که آرایی که منجربه پیروزی آقای روحانی شد حاصلجمع رای اصلاحطلبان و رایهای خاموش بود. هیچ یک از چهار کاندیدای اصولگرا هم نتوانستند رای قابل توجهی به دست بیاورند و بازنده اصلی انتخابات بودند و بازنده در رقابت سیاسی هیچ کجای دنیا نمیتواند طلبکار باشد. اما میبینیم جناحها و جریانهای طرفدار احمدینژاد اکنون از دولت طلبکار شدهاند و به نظر من مقصر اصلی در این رابطه شخص رئیسجمهور است؛ زیرا روحانی از ابتدای شروع کار خود به جای اینکه به عنوان حزب پیروز و برنده به میدان بیاید و خطکشیهای خود را با جناح بازنده مشخص کند با جناح بازنده (اصولگرا) وارد بازی سیاسی معاملاتی شد.
روحانی به علت این که شیخ دیپلمات و کهنهکار سیاسی است و سالها کار سیاسی انجام داده تصور میکرد مسائل سیاسی داخلی را میتواند مانند سیاست خارجی پیش ببرد. در حالی که اشتباهی که روحانی با آن مواجه شد این بود که در مذاکرات خارجی روحانی با کسانی روبهروست که قواعد بازی سیاسی را قبول دارند و آن را میشناسند. اما در مذاکرات سیاسی داخلی جناحهای داخلی کشور، احزاب و جریانهای مخالف وی قواعد بازی سیاسی را قبول ندارند. سیاست نرم استانداردهایی دارد که این افراد آنها را قبول ندارند. اشتباه رئیسجمهور این بود که به جناح بازنده بهای زیادی داد و آنها را به طلبکاران دولت خود تبدیل کرد و اکنون همین جناح بازنده توقع و انتظار فراوانی از دولت دارد که بعضا با کارشکنی در امور دولت بروز و ظهور مییابد.به نحوی که بزرگترین چالش دولت یازدهم در حال حاضر روبهرو شدن با مجلس اصولگراست و این بازی سیاسی که رئیس دولت به دنبال آن بود به نفع روحانی و تیم او پیش نرفته است.
اما با شرایطی که اکنون پیش آمده باز هم دیر نشده و میتوان اقدامات مناسبی را پیش گرفت. آقای روحانی میتواند در رفتار سیاسی خود تجدیدنظر کند و خطکشیهای محکم و مناسبی را انجام دهد. مهمترین مسالهای که رئیسجمهور باید به آن توجه کند پشتوانه قوی مردم و جناح اصلاحطلب و رایهای خاموشی است که منجر به پیروزی ایشان در برابر رقبای خود شد. آقای روحانی با این پشتوانه قوی باید هرگونه ترس و محافظهکاری را نسبت به اصولگراها و جناح شکستخورده کنار بگذارد و با قاطعیت تمام سهم جناح بازنده را تعیین و مشخص کند.