بزرگترین وزارتخانه چه سرنوشتی دارد؟

این روزها بنا بر اخبار و گزارشات دریافتی چنان شور و شعفی در میان پاک‌ترین و مقبول‌ترین قشر جامعه - معلمان - دیده می‌شود و آنچنان خوشحالی از آمدن آقای دکتر نجفی وجود دارد که به تعبیر یکی از اساتید «هرکسی نداند فکر می‌کند معلمان می‌خواهند از کاندیدای ریاست جمهوری حمایت کنند.»

موج حمایت گسترده از دکتر محمدعلی نجفی شامل طیف وسیعی از تشکل‌های ذی‌نفوذ و گسترده فرهنگیان از جمله انجمن اسلامی معلمان ایران، کانون صنفی معلمان ایران، مجمع فرهنگیان ایران اسلامی، سازمان معلمان ایران و تشکل‌های جدیدتری همچون کانون مدرسان دانشگاه فرهنگیان و گروه کارشناسان عالی حوزه ستادی می‌شود.

به این دایره باید معلمان و مدیران آموزشی بسیاری از مدارس کشور را افزود. همچنین بسیاری از اساتید و صاحب‌نظران تعلیم و تربیت، شخصیت‌های ارزشمند فرهنگی و اجتماعی و نیز نمایندگان محترم مجلس و همه فعالان عرصه آموزش از جمله موسسان مراکز آموزش از راه دور و مدارس غیر دولتی در زمره حامیان ایشان در مسند وزارت آموزش و پرورش هستند.

و دست آخر باید تلاش دلسوزانه و از روی آگاهی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران که عموما متعلق به بخش خصوصی هستند را اضافه کرد که پژواک سخن معلمان و دغدغه‌های این روزهای فرهنگیان و تحول‌خواهان تعلیم و تربیت هستند.

همه اینها سرمایه‌های انسانی هستند که در اختیار وزیر آموزش و پرورش قرار دارند. خوشبختانه ما شاهد همراهی گفتمانی بین معلمان با وزیر پیشنهادی دولت برای آموزش و پرورش هستیم. بر هیچ یک از دلسوزان نظام پوشیده نیست که دستیابی به اهداف مصرح در سند چشم‌انداز تا حد بالایی منوط به تحول در آموزش و پرورش است.

واقعیت این است که نگاه عمومی جامعه با آمدن دکتر نجفی به آموزش و پرورش تغییر خواهد کرد و ان‌شاءالله با دعوتی دوباره از صاحب‌نظران و پژوهشگران برجسته تعلیم و تربیت و نیز با ارائه ترکیبی از مدیران فکور که تغییرات جدید جهانی را در عرصه آموزش می‌فهمند و با زبان زمانه آشنایند، می‌توان به بازسازی اعتبار نهاد تعلیم و تربیت پرداخت.

گذشته‌ها گذشته اما اگر شرح انتصاب‌های این هشت سال را به هر انسان منصفی بگویید، انگشت به دهان می‌ماند. تمام کسانی که با حساسیت کار تعلیم و تربیت انسان آشنایند، متاسف می‌شوند وقتی می‌بینند به خاطر عملی شدن طرحی عجولانه و برای تامین معلم دوره ابتدایی، نیروهای خدماتی و سرایدار را - که در جای خود عزیزند - به کلاس فرستادند! این بزرگ‌ترین جفایی بود که خواسته یا ناخواسته به آموزش و پرورش شد. آقایان در روزگاری دست به این کارها زدند که در کشورهای اروپایی اگر معلمی، دانش و روش‌های تدریس خود را بهبود نبخشد، گاهی حتی از ادامه کارش جلوگیری می‌کنند.

تمام کشورهای توسعه‌یافته به آموزش و پرورش از دریچه آینده می‌نگرند. برای ما که دنبال توسعه انسانی هستیم پرواضح است که توسعه‌یافتگی از جنس پروژه‌های عمرانی یا واردات و صادرات کالا و برنامه‌های کوتاه مدت نیست. برای رسیدن به بزرگراه توسعه پایدار باید از کوچه تربیت و آموزش و پرورش بگذریم.

دولتمردان و نخبگان سیاسی ما همواره از ضرورت ایجاد سرمایه اجتماعی و مشارکت مردم در سرنوشت خویش سخن می‌گویند و ما می‌گوییم اینها بدون سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش امکان‌پذیر نیست. علاقمندان به توسعه همه‌جانبه ایران آرزومندند که وزن آموزش و پرورش در نظرگاه مردم و نخبگان سیاسی افزایش یابد تا بتوان گام‌های بعدی را برداشت.

امروز خانواده بزرگ معلمان کشور امیدوارند عقلانیت به تصمیم‌گیری‌های آموزش و پرورش بازگردد، بی‌تفاوتی‌ها به تغییرات پرشتاب عصر اطلاعات پایان پذیرد، بدنه کارشناسی حوزه ستادی تقویت شده و از کار و فعالیت خلاقانه، آزادانه و غیر متمرکز معلمان و دانش‌آموزان در مدرسه حمایت شود. همچنین بعد از هشت سال عزل و نصب‌های پی در پی و نامهربانی‌های بسیار با معلمان و کارشناسان عالی امید آن می‌رود رفتار غیرتعاملی، بخشنامه‌ای و عموما آمرانه وزارت آموزش و پرورش با مدارس پایان پذیرفته و ضمن دوری جستن از الگوی تحکمی و یک‌سویه، فضای مفاهمه و تعامل سازنده با رسانه‌ها فراهم گردد.

فرهنگیان از اینکه چهره‌ای فرهیخته و شخصیتی شناخته شده با این سوابق ارزشمند وزیر خواهد شد، خوشحالند. مطمئنا نمایندگان محترم مجلس با رای اعتمادشان به دکتر نجفی وزیر مقبول و مورد حمایت معلمان، موجی از شادی را در بزرگ‌ترین و مهم‌ترین وزارتخانه کشور رقم خواهند زد.»

منبع:ایسنا