- قیمت گوسفند زنده
- نکات مهم پیش از خرید در ضد سرقت
- لپ تاپ سرفیس؛ پلتفرم همهکاره برای شما
- گلایه سهامداران به اوراق ۳۰ درصدی وارد بود
- ممنوعیت واردات این اقلام برداشته شد
- احتمال تغییر قانون مهم سازمان لیگ
- این مهاجم دیگر به علی دایی نمیرسد
- قرارداد کارگران بعد از ۵ سال دائمی میشود؟
- کار از توهین و تحقیر و تهدید گذشته
- گرایش به سوی نادیده گرفتن ابعاد جمهوریت
- چگونه جریان اصلاحات بر سر انتخابات به دو دسته مشارکتجو و جامعه محور تقسیم شد؟
- پشت افشاگریهای انتخابات چیزی جز جنگ قدرت نیست
- روز جهاني خانواده در زمانه زوال‌گرايی
- نامه آقاي روحانی يك سند تاريخی
- واقعيت انتخابات تهران
ايران و انگليس تبديل مسئله به راه‌حل
تدبیر24 : روابط بين كشورها بر اساس منافع ملي يا اولويت بندي بر اساس هدف‌هاي ملي شكل گرفته و با توجه به يكسري از متغير‌هاي موجود دچار نوسان مي‌شود. بدين معنا كه اين اصل را بايد پذيرفت كه نظام بين‌الملل از يك نوع ديناميزم (پويايي) برخوردار است که در اين نظام نيروهاي جديدي ظهور پيدا مي‌كنند و برخي از نيروهاي قديمي از صحنه بين‌الملل خارج مي‌شوند.
بنابراين بايد گفت شاهد يك محيط استاتيك (جامد) در نظام داخلي كشورها وروابط بين‌الملل آنها نيستيم. تغيير در نظام داخلي كشورها و روابط بين‌الملل آنها سبب مي‌شود كه دولت‌ها در روابط بين‌المللي و تعاملاتشان با دنياي خارج تجديدنظر كنند. بنابراين با وجود يكسري تعاملات مستمر كه دولت‌ها در زمينه‌هاي اقتصادي، سياسي، فرهنگي، مالي و... با يكديگر دارند روابط بين‌المللي خود را شكل مي‌دهند تغيير در اين روابط منجر به تغيير در روابط ميان دولت‌ها مي‌شود.
در اينجا شكل‌گيري اتحادها و ائتلاف‌هاي جديد مي‌تواند نقش مهمي در از سر گيري اين روابط داشته باشد. نوساناتي كه در روابط ميان كشورها از لحاظ توانايي‌ها و قدرت آنها براي چانه‌زني در روابط بين‌الملل پديد مي‌آيد تعيين‌كننده نوع روابط ميان كشورهاست. روابط دو كشور ممكن است به دلايلي دچار چالش شود يا يكي از دو كشور؛ ديگري را مسئله فرض كند. ممكن است معضلات و مسائلي كه ميان دو كشور وجود دارد از طريق تبديل مسئله به راه‌حل به حالت عادي باز گردد وهمين طور بالعكس؛از ديگر عواملي كه مي‌تواند بر روندروابط ميان كشورها موثر باشد فشارهاي داخلي از درون هر دو كشور، تغيير سران مسئولان سياسي، برقراري يك نوع موازنه جديد منطقه‌اي يا در سطح جهاني تاثير گذار است.
به‌خصوص اينكه برخي دولت‌ها تحت شرايطي با تهديدات مشتركي مواجه باشند كه در صورت همكاري با هم مي‌توانند اين تهديدات را از ميان بردارند. از سر گيري روابط ايران و انگليس را هم مي‌توان در اين چارچوب ديد. طبق اصول روابط بين‌الملل قرار نيست ما با همه دولت‌ها رابطه داشته يا به طور كامل با آنها قطع رابطه كنيم. بايد دانست حتي دولت‌هايي كه در يك بلوك يا اتحاد قرار دارند ممکن است تعارضاتي با هم داشته باشد و اين گونه نيست كه روابط دولت‌ها به يك شكل و شيوه باشد. نكته ديگري كه بايد بدان اشاره كرد اين است كه سياست خارجي دولت‌ها اصولا براي خارجي‌ها تنظيم نمي‌شود؛ سياست خارجي و داخلي ارتباط مستقيمي با رويكردهاي يك نظام و مردم آن كشور دارد.
بايد دانست كشورها برخي از نيازهاي خود را از محيط بين‌المللي تامين مي‌كنند بنابراين لازم است براي تامين برخي نيازهاي خود از محيط بين‌المللي استفاده كنند. اينجاست كه ديپلماسي براي اداره روابط بين‌الملل به كار مي‌آيد. اگر به توسعه‌يافته‌ترين كشور دنيا هم نگاه كنيد بخش اعظمي از نيازهاي خود را از طريق منابع بين‌المللي فراهم مي‌كند. بنابراين ديپلماسي بهترين راهكار براي روابط ميان كشورهاست.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
