چرایی های نه گفتن به دریافت یارانه نقدی

تدبیر24 : یارانه یا همان سوبسید یک واژه انگلیسی است به معنی شکلی از کمک مالی که به بخش های اقتصادی و بنگاه ها از طرف دولتها پرداخت می شود و به منظور افزایش رفاه عمومی جامعه و تقویت بازار رقابتی کشورها است. معنای واقعی پرداخت یارانه ها در کشورهای پیشرفته و کارگری بر این اساس است که دولت با گرفتن مالیات بالا از افراد پر درآمد، پول آنها را در جهت افزایش امکانات زیر ساخت مانند درمان، بهداشت، آموزش و تعادل در بازارهای مصرفی و به حداقل رساندن اختلاف طبقاتی صرف مي کند، که در اصطلاح همان توزیع عادلانه ثروت می باشد و در بعضی موارد دولت ها با دادن سوبسید به کالاهای اساسی مانند گندم باعث جلوگیری افزایش قیمت ها مي شوند.

در ایران با توجه به شروع اجرای هدفمندی یارانه ها با رويكرد اسلامی و توسعه یافتگی، توزیع عادلانه ثروت، اقدام به این امر مهم شد، ولی متاسفانه در دولت قبلی افرادی که در این امر تصمیم گیری کردند تمامی زوایای موجود را در نظر نگرفته و به صورت سلیقه ای و بدون اطلاع کافی شروع به اجرا طرح نمودند که از پیامدهای منفی این اجرا، نرخ رشد اقتصادی منفی، کسری بودجه، تورم، بیکاری و رکود اقتصادی بود.

یکی از اهداف مهم اجرای هدفمندی یارانه ها، اصلاح قیمت ها بود؛ که این قضیه رابطه مستقیم با تولید دارد که می بایست طی سند چشم انداز، تکنولوژی های موجود در صنعت رو به بهبود و در جهت مثبت حرکت كند که با صرف انرژی کمتر و راندمان بالاتر، که در نتیجه با محصول ارزان تر به رقابت و ارائه خدمت بپردازند که طی این چند ساله نه تنها حمایت از صنعت صورت نگرفت بلکه سهم یارانه تولید نیز نادیده گرفته شد. البته عوامل دیگر مانند تحریم های بين المللي در این طرح مهم نقش به سزایی داشتند و با نیامدن مواد اولیه و خوراک کارخانه های کشور از خارج و نبود داد و ستد پولی و افزایش و عدم تعادل نرخ ارز که همگی دست به دست هم دادن علاوه بر رشد منفی اقتصادی، بسیاری از کارخانجات کشور به سمت تعطیلی و ورشکستگی سوق پیدا کردند که یکی از عوامل افزایش بیکاری در کشور بود.

حال با توجه به شرایط حساس و سرنوشت ساز کنونی کشور و با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید تمامی نگاه ها به سمت دولت آقای روحانی می باشد که چگونه می توانند فشار به اقشار آسیب پذیر و بخش های تولید را کاهش دهند تا بتوان به یکی از اهداف دولت تدبیر و امید که کاهش تورم و گرانی است دست یابند.

به نظر بنده مردم می توانند نقش بسزایی در این امر داشته باشند، همان طور که در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم نشان دادند که سرنوشتشان برایشان مهم است و با حضور پر شور پای صندوق های راي این را نشان دادند، یکبار دیگر به صورت جدی تر نقش خود را ثابت کنند و این قضیه چیزی جز دادن اطلاعات دقیق و منصفانه در خصوص سرپرست خانوارهای ایرانی نیست چرا که دولت جدید با تمامی دشواری ها و مشکلات به ارث رسیده دولت قبلی در این شرایط در حال جنگیدن در جبهه های سیاست های خارجی، اقتصادی و فرهنگی می باشد تا بتواند باری از دوش مردم عزیزمان کم کند تا رفاه، آسایش و راستگویی مانند سالهای قبل به بدنه جامعه بازگردد.

حذف دهک های بالای درآمدی جامعه طی جلسات بسیار طولانی و تخصصی بین نمایندگان محترم مجلس و کارگروه های تخصصی دولت صورت پذیرفت و متاسفانه به خاطر موضع گیری شخصی و جناحی یکسری از نمایندگان این اتفاق موکول به فروردین امسال گردید تا جو روانی آن بیشتر شود.

به عنوان مثال به چند نکته مهم حذف دهک های پر درآمد می پردازیم:

۱. افزایش نیافتن و یا حداقل افزایش حامل های انرژی مخصوصا سوخت که در قیمت تمام شده محصولات کشاورزی و صنعتی نقش بسزایی دارد که دولت می تواند با حذف پرداخت یارانه به دهک بالا، سوبسیدهای لازم را در اختیار وزارت نیرو و نفت قرار دهد.

۲. در اختیار دادن سهم تولید از هدفمندی یارانه که با این امر می شود به هدف اصلی، اصلاح و تغییر تکنولوژی موجود که منجر به کاهش قیمت تمام شده محصولات و خدمات مي باشد رسيد. شایان به ذکر است با عزم جدی و تحسین برانگیز دولت با افزایش ۲۵ درصدی حقوق کارگران، اگر این پول به صنعت تزریق نگردد مجددا به سمت تعدیل نیرو و تعطیلی کارخانجات می رویم.

۳. کم شدن کسری بودجه در سال ۹۳ که دولت محترم می تواند با در اختیار داشتن پول و منابع بیشتر، این منابع را در اختیار پروژه های زیر ساخت و عمرانی و آبادانی صرف کند.

در نهایت با ذکر تمامی این موارد که مانند یک زنجیره به هم متصل اند، اميد است دولت محترم به مرور بتواند تورم بالای ساليان گذشته را مهار و به تدریج كشور را از لبه ی پرتگاه اقتصادی دور كند.