درسی که می توان از دلواپسان امروزی گرفت

تدبیر24:  چو عضوی بدرد آورد روزگار ... دگر عضو ها را نباشد قرار....
 
این شعر یعنی همان دلواپسی، یعنی غم همدیگر را خوردن ودلواپس هم بودن، انسان با آرزوها وامیدهایش زنده است ودلواپسی هم جزء لاینفک حرکت انسان به جلوست...دلواپس رسیدن یا نرسیدن،دلواپس از دست دادن ، انسان تا بوده همین دلواپسی ها هم با او بوده وخواهد بود. ما هم دلواپسیم، دلواپس بچه های کار، دلواپس دانش آموزان شین آباد، دلواپس جوانان بیکار، دلواپس بالا رفتن آمار طلاق، معتادان و ایدز، دلواپس سونامی سرطان ، دلواپس تورم، دلواپس رکود، دلواپس نان شب، دلواپس تاراج بیت المال، دلواپس گسترش فرهنگ دروغ وهزاران دلواپسی دیگر ، خوشحالیم که برادران دلواپسمان ما را به بهتر فهمیدن دلواپسیهایمان رهنمون کردند، دلواپسی های که در گلو خفه شد، دلواپسی های که مثل این برادران فرصت فریاد آن را نیافتیم ویا نگذاشتند که فریاد بزنیم، انگار همین نزدیکی ها بودند کسانی که دست جلوی دهانمان گرفتند وما مجبور شدیم دلواپسی هایمان را در خود خفه کنیم . خوشحالم که این برادران خود در ایجاد این فضا گام برداشته اند. باید همه یاد بگیریم که در یک فضای آزاد و بدور از تخریب وهوچی گری وبلوا وشاخ وشانه کشیدن نقد کنیم وراه ترقی کشور را بپیماییم. کاش این فضا و امکان برای همه ی مخالفان ومنتقدان خیر اندیش گسترده شود.چه اشکال دارد بدور از مشت های گره کرده وچشمان از حدقه در آمده بنشینیم و به حرفهای هم گوش دهیم و به نظرات همدیگر احترام بگذاریم و دمکراسی واحترام به حق وحقوق همدیگر را تمرین کنیم. ممنونیم از برادران دلواپس که یادآور شدند که نباید اعتراض حق انحصاری گروهی خاص باشد و در مقابل هر گروه وشخص معترض خارج از خود را بی بصیرت، فتنه گر و وابسته بدانیم واعتراض آنها را توهین به مقدسات تلقی کرده وبه خود اجازه سرکوب بدهیم. ممنون که به یادمان آوردند که کم رنگ شدن فضای نقد گام برداشتن برای دیکتاتوری وباز کردن فضای تملق وچاپلوسی وافراط گری خواهد بود. یادمان آمد که باید باور کنیم که نقد حق همه مردم است، باید باور کنیم که حکومت ودولت جزء خدمتگزار مردم چیز دیگری نیست. حق مردم است که خدمتگزار خود را زیر ذره بین گرفته و رصد کنند.باید مسئولان به باور برسند که مردم نامحرم نیستند . ممنونیم که یادمان آوردند که دلواپس شویم که نکند دمکراسی خواهان وروشنفکران دیروز ، دلواپسان امروز را به همان چوبی برانند که آنها دیروز بر سر منتقدان خود می کوبیدند.باید به حق اعتراض وانتقاد آنها وهر گروه دیگر احترام گذاشت وجواب قانع کننده ای به آنها داد تا تمرین پاسخگویی به مردم را در این کشور نهادینه کرد. اگر این دولت خود را خدمتگزار همه موافقان ومخالفان خود می داند باید این برادران را از دلواپسی برهاند تا بعدا برای دلواپسی های بحقی که ممکن است مطرح گردد تمرین کرده باشد. هرچند دلواپسان امروز که صدای فریاد خود را بر توافق احتمالی هسته ای 1+5 بلند کرده اند وزیر علم دلواپسی جمع شده اند همانهایی هستند که هشت سال با دلواپسی غریب بودند وبا کسانی هم که دلواپس شده ومخالف دولت محبوبشان بود به سختی برخورد می کردند.و هر چند ممکن است دمیدن بر بوق دلواپسی وساختن فیلم مستند ((من روحانی هستم)) امری اتفاقی و غیر مرتبط با هم وبا مذاکرات هسته ای نباشد وبه مذاق آقایان در دولت خوش نیامده باشد ولی وظیفه یک دولت مردمی وپاسخگو تحمل مخالفان و جوابگو بودن به آنهاست به هر صورت از برادران دلواپس متشکریم که با گرد همایی خود یادآور یکی از وظایف سنگین جامعه مدنی به همه ماشدند. ویادآور شدند که اگر می خواهیم کشور وملت به ساحل نجات برسد باید فرهنگ نقد پذیری وانتقاد نهادینه شود باید مردم یاد بگیرند که مطالبات خود را از دولت خدمتگزار خود باز خواست کنند. ...شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم ...ما را به سخت جانی خود این گمان نبود