تعلل در انتخاب استانداران

تدبیر24 : با گذشت قریب یک ماه از انتخاب اعضای کابینه و دو ماه و نیم از انتخاب رئیس‌جمهور، هیچ یک از استانداران کشور هنوز تعیین نشده‌اند و وزیر کشور هم هفته پیش اظهار داشتند که ظاهرا عجله‌ای برای انتخاب استانداران ندارند. از این جهت این روند البته شایسته است که یکی از مشکلات هشت سال زعامت اصولگرایان عزل و نصب و انتخاب باعجله و بی‌حساب و کتاب استانداران بود. حاجت به گفتن نیست که استانداران چه نقش مهمی در پیش بردن سیاست‌ها و خط‌مشی‌های دولت در اطراف و اکناف کشور دارند. جدای از پیشبرد اهداف و سیاست‌های کلان دولت، استاندارانی که دارای توان و ظرفیت مدیریتی بالایی هستند می‌توانند منشا اقدامات و اجرای سیاست‌های ارزشمندی به همت فرضی خودشان در استانشان بشوند. به علاوه یک استاندار مدیر و شایسته می‌تواند جلوی بسیاری از اختلافات منطقه‌ای میان مدیران و بخش‌های مختلف، ائمه جمعه و جماعات، شهرداری‌ها، مقامات امنیتی و انتظامی و در کل مجموعه عوامل نظام را گرفته و درسطح استان انسجام، ثبات و هماهنگی به وجود آورد.

به واسطه این نکات است که انتخاب استاندار باید با نهایت دقت و در نظر گرفتن جمیع جوانب صورت گیرد. همانطور که اشاره کردیم، متاسفانه در دولت‌های گذشته، انتخاب استانداران کمتر با سعه صدر،‌ تعمق و وسواس صورت می‌گرفت. کم نبودند مواردی که استانداری که عملکردش خیلی هم بد نبود صرفا به واسطه نظر شخصی رئیس دولت از کار برکنار می‌شد. به عبارت دیگر، ‌میان کارنامه استاندار و نظر شخصی که رئیس دولت نسبت به وی پیدا کرده بود، دومی بود که تعیین تکلیف می‌کرد. رئیس‌جمهور کمتر حاضر می‌شد یک مدیر اجرایی توانمند، از جمله یک استاندار را که به هر دلیلی از عنایت وی کناره می‌گرفت عزل نکند. (ایضا وزیر یا هر مقام دیگری را). تردیدی نیست که این رویه‌ها جملگی بایدمتوقف شوند. اگر استانداری دارای شایستگی‌های ارزشمندی است گیریم که وزیر کشور یا حتی خود رئیس‌جمهور هم به هر دلیلی با وی دچار «کنتاکت» بشوند، نباید دلخوری آنان سبب عزل وی شود. از سوی دیگر نه آقای رحمانی فضلی و نه آقای روحانی نباید تسلیم فشار کانون‌های دیگر قدرت در انتخاب استانداران شوند. اما همه اینها که گفتیم به هیچ روی نمی‌تواند توجیه‌گر تعلل به وجود آمده در انتخاب استانداران باشد. دست‌کم انتصاب یا انتخاب استانداران برای آقای روحانی که در همان روز مراسم تحلیفش فهرست وزرایش را تقدیم مجلس کرد با این همه تعلل خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد.

 از سوی دیگر 12شهریور بسیاری از شهرداران توسط شوراهای شهرها انتخاب می‌شوند. می‌د‌انیم که در انتخابات شوراها کنترل برخی از این نهادها به دست اصولگرایان و حتی جبهه پایداری خواهد افتاد. انتخاب شهردار اصولگرا فی‌نفسه هیچ اشکالی ندارد حتی اگر شهردار منتخب فردی مدیر و کاردان باشد، اصل بر انتخاب وی باید باشد صرفنظر از تعلق وی به اصولگرایان یا جبهه پایداری. اما با توجه به اینکه بدنه اجرایی در دست اعتدالیون نزدیک به دولت روحانی خواهد بود، ممکن است یک شهردار اصولگرا چندان همخوانی با عقبه دولت پیدا نکند و هیچ بعید نیست که یک سر شهررا شهردار اصولگرا بگیرد ‌و سر دیگر را فرماندار اعتدالی منتخب دولت روحانی. این شیوه مطلوبی از آب درنخواهد آمد. در حالی که اگر استانداران و فرمانداران تعیین شده بودند، می‌توانستند با رایزنی با اعضای شورای شهر جلوی به وجود آمدن وضعیت تقابلی را بگیرند.آخرین ملاحظه‌‌ای که می‌ماند این است که برخی استانداران دوران احمدی‌نژاد استانداران برجسته و قابلی بوده باشند. آقای رحمانی‌فضلی یقینا باید تمامی چنین استاندارانی را نگه دارد. ایضا فرمانداران و بخشداران لایق را.

سیاست دولت‌ دهم با اصولگرایان آن بود که هر استانداری که در زمان خاتمی و هاشمی سمتی داشتند باید از کار برکنار شده و هیچ سمتی نداشته باشند. این سیاست به هیچ روی جایی در دولت اعتدالی آقای روحانی پیدا نخواهد کرد و شایستگی مدیران نه براساس گرایشات سیاسی بلکه براساس توانایی‌های مدیریتی‌شان باید تعیین شود. مشکلی که عدم انتخاب استانداران به وجود آورده ایجاد وضعیت و حالت بلاتکلیفی در میان بسیاری از استانداران است. اگر قرار است برخی از استانداران فعلی بمانند، باید تکلیفشان روشن شود و ابقا شوند. اگر هم قرار است افراد جدیدی بیایند تکلیف آن استان‌ها هم باید روشن شود.

وضعیت فعلی همانطور که گفته شد مقداری حالت بلاتکلیفی به وجود آورده. بالاخص در مورد استانداران که نمی‌دانند قرار است بمانند یا بروند؟ آخرین حرف اینکه هیچ دلیلی ندارد تمام استانداران یکجا انتخاب شوند. چه اشکالی دارد که انتصاب استاندار استان‌هایی که با در نظر گرفتن جمیع جوانب می‌تواند تعیین شود، صورت نگیرد؟