کنفرانس مونیخ و پرونده هسته‌ای ایران

تدبیر24: کنفرانس امنیتی مونیخ یکی از نشست‌های جهانی مشابه با نشست جهانی داووس است. اگر دو سطح اقتصادی و امنیتی در لایه‌های رسمی و غیررسمی در گستره جهانی مورد دیدبانی قرار داده شود، نشست مونیخ را باید چهارراه تلاقی تعامل خواهان سیستم‌های امنیتی رسمی و غیررسمی در ابعاد بین‌المللی و کارکرد هم‌اندیشی در جهت حل‌وفصل بحران‌های امنیتی جهان تلقی کرد. آلمان پنجاه‌ویکیمن کنفرانس را تجربه می‌کند و آن‌گونه که در سایت خبری کنفرانس مونیخ آمده است، مدیر کنفرانس امنیتی مونیخ موارد مدنظر را بحران اوکراین و مسائل خاورمیانه از جمله ظهور گروه‌های تروریستی جدید مانند داعش و چالش‌پذیری این حوادث در نظم عمومی دانسته است. اجلاس امسال اگر بتواند گام مهمی برای حل این بحران‌ها و تقویت توسعه‌ نظام بین‌الملل بردارد در کنار مسائل بیان ‌شده باید اذعان داشت بحران سوریه در موضوع خاورمیانه و روند مبارزه با افراط‌گرایی و شکل‌گیری مبارزه با تروریسم در قالب ائتلاف ضدداعش و در کنار همه اینها تاثیرگذاری این مورد بر تمامی پرونده‌های موجود در خاورمیانه، پرونده هسته‌ای ایران و مذاکرات جاری موسوم به 3+3 از دیگر سرفصل‌های مورد بررسی در این نشست خواهد بود. مهمانان فراوانی در این نشست حضور خواهند داشت؛ حدود 20 نفر از سران کشورها و 60 وزیر خارجه و دفاع و حدود 30 نفر از روسای سازمان‌های برجسته جهانی و هیات‌های پارلمانی بلندپایه به‌خصوص از آمریکا در کنفرانس مونیخ 2015 حاضر می‌شوند. معاون وزیر امورخارجه آمریکا و وزیر امورخارجه که هر دو از چهره‌های قدرتمند این کشور باسابقه‌ سناتوری و تأثیرگذاری در سیاست خارجه هستند که حضورشان در این کنفرانس معنادار است؛ در این چارچوب نکته دیگری که در باب پنجاه‌ویکمین اجلاس می‌توان به آن اشاره کرد این است که امسال گزارش کنفرانس امنیتی مونیخ منتشر خواهد شد؛ گزارشی که می‌تواند به‌واسطه‌ انتشارش درصورت اراده‌ قدرتمندانه درجهت حمایت از گزارش و راه‌حل‌های پیشنهادی آن توسط کشورهای تأثیرگذار در حوزه‌ امنیتی بین‌المللی آرام‌‌آرام و در سال‌های آینده به‌عنوان قانون نظام امنیتی بین‌الملل کاربرد پیدا کند. این گزارش به «عنوان فروپاشی نظم، نگهبانان ناراضی» در سال جاری تلاش دارد در مقابله با مسائل موجود در قبال سیاست‌های امنیتی و ارائه خلاصه‌ای از موارد کلیدی، زمینه‌های بررسی امنیت بین‌المللی را در سرفصل‌ها و انتشار چارت‌ها و نقش‌های امنیتی عمومیت بخشد و بدین ترتیب نقشه‌ راه امنیتی بین‌المللی را در قالب مشارکت موجود در بافت اجلاس امنیتی مونیخ به نمایش بگذارد. کنفرانس امنیتی مونیخ در پنج دهه گذشته از مهم‌ترین نشست‌های سالانه برای حل مسائل بین‌المللی محسوب شده و از سال تشکیل آن تاکنون به عنوان نهادی مستقل سعی کرده برای گسترش صلح درجهان تلاش کند. پهنای باند توجه کنفرانس امنیتی مونیخ متوجه مسائل فراوانی بوده است. محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان درخصوص برگزاری نشست وزرای خارجه 1+5 در مونیخ که ممکن است در حاشیه‌ اجلاس و بر اساس اوضاع جاری و مدیریت مذاکرات باشد، در گفت‌وگو باخبرنگاران خاطرنشان کرد که هنوز تصمیمی برای برگزاری جلسه با 1+5 در مونیخ نگرفته‌ایم. جمله‌ او در چارچوب کاربرد واژگان دارای دو وجه است؛ یک وجه آنکه برای برگزاری چنین اجلاسی از سوی همه وزرای امورخارجه به‌علاوه ایران در حاشیه کنفرانس مونیخ تصمیم نهایی گرفته نشده است اما این بدان معنا نیست که امکان ندارد. با توجه به مذاکرات یک یا چندجانبه او با وزرای خارجه کشورهای غربی امکان حضور وزرای خارجه چین و روسیه فراهم نشده و جمعی دیگر و گسترده‌تر برای رسیدن به توافقنامه جامع در مونیخ حضور دارد لذا می‌توان گفت که کنفرانس امنیتی مونیخ یکی از مهم‌ترین آوردگاه دیپلماسی هسته‌ای ایران برای عبور از تنگنای موجود برای حل پرونده‌ هسته‌ای است. به‌عبارت‌ دیگر باید توجه داشت این نشست و نشست‌های آینده لبه تنگ مذاکرات را به نمایش خواهد گذاشت که باید پروانه دیپلماسی هسته‌ای با بال‌های حساسش، خود را از مواد لزجی که روی آن نشسته است در این تنگناها پاک ‌کرده تا قدرت پرواز داشته باشد. اجلاس امنیتی مونیخ می‌تواند دریچه‌ای برای عبور پروانه از دهانه‌ تنگ پیله برای عبور از نشست‌های بسیار سخت و مهم و در همان حال قابل مدیریت بر اساس تأکید بر اراده حکومتی در پایتخت‌های کشورهای مذاکره‌کننده برای گذر از این تنگنای سخت باشد.