توافق هسته ای مبارک

 تدبیر24: چه انتظارات فراوانی مردم ایران و حتی مردم جهان کشیدند تا روز توافق و تفاهم را مشاهده نمایند. اما هر توافق و تفاهمی ارزش تبریک گفتن و جشن گرفتن را ندارد، از همین روست که مردم عالیقدر ایران می‌دانند تفاهمی که ایران در لوزان نموده از موضع اقتدار، عزت و احترام بوده و تامین‌کننده منافع و امنیت ملی ایران خواهد بود. هنگامی که دکتر روحانی دولت یازدهم را تحویل گرفت شاید سه گزینه در پرونده هسته‌ای پیش رو داشت. اول، مخالفت و عناد با نگرانی‌های جامعه بین‌المللی و به‌ویژه غربی‌ها و به‌خصوص نگرانی‌های آمریکا که این گزینه به درگیری نظامی روی می‌آورد. درگیری نظامی آخرین راه‌حل و راه اجباری و نه اختیاری است لذا این گزینه مطلوب نبود. دوم، عدم توافق با جامعه بین‌المللی و اصرار بر مواضع اعلامی ایران همانطور که در دولت‌های نهم و دهم انجام شد. حاصل آن ادامه و گسترش تحریم‌ها و ضعیف شدن بیشتر ایران و شاید نهایتا منجر به درگیری نظامی می‌شد. سوم، درک نگرانی‌های بین‌المللی و همکاری در جهت زدودن این نگرانی‌ها به ترتیبی که شأن و حیثیت ایران و ایرانی حفظ شده و کشورمان راه توسعه و همکاری با جهان را مجددا ادامه دهد. در دولت دکتر روحانی گزینه سوم انتخاب شد. جمهوری اسلامی ایران با گزینه دکتر روحانی یک بار دیگر ثابت کرد گره‌ای که با دست باز می‌شود، نباید با دندان باز کرد! دکتر ظریف به‌عنوان لکوموتیو سیاست خارجی، تلاش‌های فراوانی نمود دستاوردی درخور شأن ملت شریف ایران کسب نماید و از لغزیدن به گزینه‌های اول و دوم پرهیز نماید. جهان هم متوجه شد ایران یک کشور با قدمت تاریخی و فرهنگ کهن است که در شرایط سخت، تصمیمات سخت و سنجیده را می‌گیرد و به صلح و آرامش منطقه خاورمیانه و جهان مساعدت می‌نماید. پس ایران شریکی قابل اعتماد و قابل اتکا در سطح جهان است. ایران که بارها اعلام کرده بود اهل ساخت سلاح هسته‌ای و به‌کارگیری آن نیست و در این رابطه فتوای مقام معظم رهبری را ارائه نموده بود، بنابراین چه واهمه‌ای داشت که در‌های خود را بر روی نظارت بین‌المللی باز نماید تا اثبات کند همه فعالیت‌هایش صلح‌آمیز است. این شاه‌کلید موفقیت در مذاکرات هسته‌ای به شمار می‌رفت و ایران توانست همه بدخواهان و دشمنان را خلع سلاح نماید. ایران برای اثبات حسن‌نیت خود قبول کرده برای 10سال با سرعت آهسته به ادامه روند هسته‌ای خود بپردازد تا پس ازآن به اختیار خود، آینده هسته‌ای را انتخاب نماید. اگر نبود سیاست‌های اشتباه دولت‌های نهم و دهم که قطعنامه‌ها را کاغذپاره نامید و مرتبا اعلام می‌کرد ایران به باشگاه 9 کشور هسته‌ای پیوسته، امروز شاید مجبور نبودیم این محدودیت داوطلبانه را برای 10سال انتخاب نماییم. اما ایران با درس گرفتن از گذشته، یکبار دیگر آینده خود را با عقل و سنجیدگی تنظیم می‌نماید و به درگاه باریتعالی شکرگزار است که هیچکدام از دستاوردهای هسته‌ای کشور نابود نشدند بلکه با حفظ دستاوردهای هسته‌ای در نطنز و فردو و اراک در مقام اثبات صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای‌اش برآمده است. ایران کشوری با عظمت است که نمی‌خواهد در تحریم‌ها که به ارتقای جایگاه بین‌المللی ایران نمی‌انجامد، به سر ببرد. ایران می‌خواهد پتانسیل اقتصادی- صنعتی خود را با سیاست خارجی متین و آرام و با جذب سرمایه‌های خارجی و به تبع آن جذب تکنولوژی و مدیریت‌های نوین بین‌المللی، ارتقا دهد و جایگاه واقعی خود را در جهان کسب نماید. ایران درصدد است بخشی از راه‌حل منطقه‌ای و جهانی باشد و نه به تبلیغ بدخواهان و رقبای منطقه‌ای به عنوان بخشی از معضل منطقه‌ای جلوه نماید. اما تفاهم انجام‌شده و اعلام اصول راه‌حل‌ها در پنجشنبه، مقدمه‌ای است که ظرف سه ماه آینده قرار است به صورت کتبی و دقیق نگارش شده و به امضای وزرای خارجه هفت کشور برسد. این دوره سه‌ماهه بسیار شکننده خواهد بود زیرا آخرین فرصتی است برای همه دشمنان ایران و تندروها در سرتاسر جهان که آب را گل‌آلود کرده و هدف خود را صید نمایند. ایران باید یکپارچه و با وحدت ملی در مسیر حمایت از توافق انجام‌شده و حمایت از تلاش‌های دکتر ظریف حرکت کند زیرا زیر نظارت عالیه مقام معظم رهبری بوده و هیچ توجیهی برای هیچ‌کس درباره تدابیر اتخاذ شده باقی نمی‌ماند. اما معضل اصلی در طرف آمریکایی است که ممکن است آقای اوباما قادر نباشد ظرف سه ماه آینده در یک تعامل با تندروهای جمهوریخواه قرار گیرد و به جای تبعیت از دولت خود، از اسرائیل فرمان می‌گیرند. اگر چنین شود، راه، بسیار پردردسر و پیچیده می‌شود ولی ایران باید حسن‌نیت خود را در این مرحله هم نشان داده و با صبر و بردباری و با عقل کارشناسی نگارش متن را به پیش ببرد تا توپ در زمین تندروهای آمریکایی قرار گیرد و جهان یکپارچه دشمنان جمهوری اسلامی ایران را در‌ آمریکا و رژیم‌صهیونیستی و هر کشور دیگر در خاورمیانه برای نیل به هدف توافق، تحت فشار قرار دهند.

* سفیر و نماینده دائم اسبق ایران در سازمان ملل متحد- ژنو