«ون‌گوگ» سه‌بعدی

  تدبیر24: «کافه شبانه» تابلوی نقاشی از ونسان ون‌گوگ هنرمند سرشناس هلندی - توسط «کلنزی کائولی» انیماتوری اهل نیویورک در قالب سه‌بعدی به نمایش درآمد.

با دیدن این اثر هنری، مخاطب می‌تواند وارد فضای پیچیده نقاشی شود و به‌گونه‌ای ملموس‌تر با دنیای استاد امپرسیونیست هلند ارتباط برقرار کند.

این نقاشی سه‌بعدی حاصل تلاش‌های طاقت‌فرسای کائولی است که المان‌های شاهکار ون‌گوگ را از هم جدا کرد و سپس در فضایی سه‌بعدی با استفاده از نرم‌افزارهای موجود، در کنار هم قرار داده است .

این هنرمند برای پرکردن فضاهای خالی نقاشی دوبعدی «کافه شبانه»، فاکتورهایی از جمله پیانیستی که نزدیک پیشخوان در حال نواختن است، را به تابلو اضافه کرده است.

این هنرمند درباره اثرش گفت: گرچه نقاشی ون‌گوگ روی بوم دوبعدی کشیده شد‌ه، فرد می‌تواند خود را در آن فضا و مکان تصور کند.

ون‌سان ون‌گوگ، نقاش نامدار هلندی، اگرچه در زمان حیات در گمنامی کامل به‌سر برد، اما اکنون به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست‌امپرسیونیست شناخته می‌شود. او در 30 مارس 1853 در زاندرت در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. پدر و پدربزرگش کشیش بودند و سه‌ عموهایش نیز دلال آثار نقاشی.

برادر جوان‌ترش «تئو» که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت، بعدها موجب آشنایی او با نقاشان امپرسیونیست شد. ون‌گوگ فعالیت هنری خود را به‌عنوان طراح و نقاش از سال 1880 و در سن 27 سالگی آغاز کرد. برخی از مشهورترین کارهای او در دو سال پایانی عمرش خلق شدند. او تنها در دوماه پایانی عمرش 90 نقاشی از خود باقی گذاشت.

به گزارش نیوساینتست‌، ون‌گوگ ابتدا از رنگ‌های تیره و محزون استفاده می‌کرد تا این‌که در پاریس با امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم آشنا شد و این آشنایی پیشرفت هنری او را سرعت بخشید. وی شیفته‌ نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقه‌ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتابگردان بود. مجموعه‌ «گل‌های آفتابگردان» او که تعدادی از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند، شامل 11 اثر است. خودنگاره‌ها و «شب‌های پرستاره»‌ دیگر نقاشی‌های برجسته‌ او هستند.

ون‌گوگ در سال 1890 به دکتر «گاشه»، روان‌شناسی که از او پرتره‌ای نیز کشیده ‌است، مراجعه کرد. «پیسارو» این دکتر را به او معرفی کرده بود. اولین برداشت ون‌گوگ از گاشه این بود که دکتر، خودش از او بیمارتر است. روزبه‌روز فرورفتگی و افسردگی ون‌گوگ عمیق‌تر می‌شد. سرانجام او در 29 جولای 1890 در سن 37سالگی در میان کشتزارها، گلوله‌ای در سینه‌اش شلیک کرد و روز بعد در مهمانسرای «روو» درگذشت.

ون‌سان آخرین احساسش را به برادرش که قبل از مرگش بر بالین او آمده بود، این‌گونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند» شش‌ماه بعد تئو نیز درگذشت. پس از مرگ ون‌گوگ، تابوتش را پر از گل‌های آفتابگردان کردند.

«گل‌های آفتابگردان»، «صندلی خالی»، «شب‌های پر ستاره»، «درختان سرو» و بعضی پرتره‌هایش به‌صورت تصاویر چاپی، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاق‌های ساده مردم عادی نیز دیده می‌شوند. این دقیقا همان چیزی است که ون‌گوگ می‌خواست. او دوست داشت تابلوهایش تأثیر مستقیم و قوی چاپ‌نقش‌های رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسین‌شان می‌کرد.