پدرم10سال به من تجاوزکرد!

 تدبیر24: هفته پیش دادگاه ابتدایی در کابل، مردی را به جرم تجاوز جنسی به دخترش به سخت ترین مجازات، یعنی اعدام محکوم کرد. این مرد متهم بود که سال ها از دخترش استفاده جنسی کرده و چندین بار دخترش از او باردار شده و دو بچه هم از او دارد.

ماجرای این دادگاه بر می گردد به سال گذشته؛ زمانی که اولین جلسه آن برگزار شد اما به دلیل نبودن شواهد و مدارک کافی، جلسه بعدی حدود یک سال به تاخیر افتاد. دختر ادعا کرده بود که از پدرش یک دختر به دنیا آورده و بچه ای که در شکم دارد نیز حاصل تجاوز پدرش است.

 

همین شد که دادگاه درخواست آزمایش DNA کرد و با توجه به محدودیت امکانات در افغانستان، هیاتی موظف شد که این آزمایش را فراهم کند. در آن زمان من به دیدار این دختر به خانه اش رفتم. نتیجه آزمایش: مثبت

 

روح الله، وکیل مدافع مدعی پرونده می گوید، اگر این آزمایش نبود، امکان داشت دختر به مجازاتی مطابق قوانین افغانستان محکوم شود. او می گوید که این آزمایش یگانه مدرکی بود که توانست ثابت کند متجاوز پدر دختر بوده و دختر بی گناه است.

 

 

مسئولان قضایی افغانستان می گویند که برای گرفتن آزمایش DNA ابتدا هیاتی از دادستانی، وزارت کشور و پزشکی قانونی تشکیل شد و آزمایش خون و آب دهان پدر، دختر و فرزندانش را گرفت و از طریق پایگاه هوایی بگرام به آمریکا فرستاد. پس از طی مراحل نتیجه آزمایش در پاکت مهر و موم شده به افغانستان فرستاده شد و سپس در نامه رسمی وزارت کشور، به دادگاه ارسال شد.

 

مخارج آزمایش DNA را که حدود سه هفته طول کشید تا نتیجه اش مشخص شود، یک نهاد تحقیقاتی آمریکایی متقبل شده است. به همین ترتیب در دادگاه ابتدایی کابل قاضی سرانجام گفت که آزمایش DNA نشان می دهد که پدر دختر عامل تجاوز بوده و مطابق ماده هفدهم قانون منع خشونت علیه زنان و مواد 148 و 149 قانون جزای افغانستان او را به اعدام محکوم کرد.

 

نهاد اجتماعی 'عدالت برای همه' که جریان انجام آزمایش DNA این پرونده را از اول تا آخر دنبال کرده می گوید که این نخستین آزمایش DNA نیست که بنابر تقاضای دادگاه های افغانستان انجام شده است. بلکه چند سال پیش نیز چنین آزمایشی در ارتباط به یک پرونده نسبتا مشابه انجام شده بود و دادگاه حکم خود را با استناد به همان آزمایش صادر کرد.

 

 

در اوج سرمای سال گذشته (حدود چهار ماه پیش) این دختر 23 ساله را اولین بار در خانه اش در کابل دیدم. دختری جوان با دختربچه ای سه ساله در آغوش، از ما پذیرایی کرد. آن وقت باردار بود و در خانه ای دواتاقه و نیمه کاره، که به خاطر نبودن برق پرده هایش را کنار زده بودند، زندگی می کرد. مادرش و برادرانش نیز با او زندگی می کردند.

 

در شروع دختربچه را به ما معرفی کرد: "این، هم دختر من است، هم دختر پدر من؛ یعنی که حاصل تجاوز پدرم بر من است، ما هم مادر و دختر هستیم و هم خواهر."دختربچه نیز که در دنیایی دیگر زندگی می کند و از ماجراها خبری ندارد، فکر می کند که او خواهر بزرگش است نه مادر واقعی اش.

 

قصه این دختر از قصه های تکان دهنده ای است که دیگر برای خیلی از شنونده های افغان تکراری شده، با این تفاوت که این پرونده ثبت شده، دهلیزهای دادگاه ها و نهادهای دولتی را طی کرده و همگانی شده است.

 

این زن جوان می گوید چهارساله که بود پدرش ایران رفت و هفت هشت سال بعد برگشت. می گوید وقتی پدرش برمی گشت انتظار داشت همه مهر و محبت پدری را که سال ها از آن محروم بوده، ببیند. چرا که همیشه حسرت محبت عموها و دائی هایش به فرزندانشان را می خورد.اما وقتی خود را در آغوش پدر یافت، "این محبت بیش از حد بود." طوری که خودش می گوید در دوازده سیزده سالگی نگاه پدرش به او نسبت به نگاه سایر پدران به دختران شان فرق داشت.

 

این زن جوان می گوید که وقتی به سن 14 و 15 سالگی رسید، شبی پدرش به زور به او تجاوز جنسی کرد: "ترسیده بودم، شوکه شده بودم و یک گوشه ای گرفته بودم خودم را (کز کرده بودم)."خودش می گوید: "به مادرم فرصت نمی داد چیزی بگوید. این تجاوز جریان داشت تا بالاخره باردار شدم. وقتی حمل گرفتم، پدرم کوچ مان را به جای دیگری در کابل انتقال داد و از آنجا به بغلان رفتیم. در بغلان طفلم به دنیا آمد و پدرم او را برد و در صحرا رها کرد."او می گوید چهار بچه دیگرش را مجبور شده بیاندازد.

 

 

 

این اتفاقات در جامعه سنتی افغانستان خط سرخ است و از منظر دینی نیز به شدت محکوم شده است اما با آنهم در بسیاری از موارد در نقاط مختلف کشور، دختران و زنانی که مورد تجاوز قرار می گیرند از دید جامعه "افراد بد" شناخته شده و محکوم می شوند. سرانجام این ماجرا سرنوشت آنها را از یک ولایت به ولایتی دیگر کشاند، در این مدت دست این دختر بود و دامن دولت، گاهی هم گریبان دولت.

 

می گوید بار دیگر حمل گرفت و این بار تن به سقط جنین نداد و دخترش را به دنیا آورد و با این دختر رفت به نهادهای عدلی و قضایی تا پدرش بازداشت شود اما طوری که خودش روایت می کند، نتیجه ای به دست نیاورد.

 

می گوید: وقتی دادگاه برگزار شد قاضی به من گفت چرا خودت را نکشتی و چرا طفلی که در بطنت است را نکشتی، باید سقط می کردی. من به طرفش نگاه کردم و گفت که اگر می کشتمش به من می گفتید که حتما این طفل از کس دیگری بوده که او را دور انداختی، برای همین به دنیا آوردمش.

 

 

 

قصه این زن جوان به این یکی دو تجاوز پایان نمی یابد. او ادعا می کند که توسط پدرش "ده ها بار مورد تجاوز قرار گرفته" و چهار بچه را مجبور شده بیاندازد و بارها برای اقناع حوزه های پلیس و نهادهای عدلی به پزشکی قانونی رفته و آزمایش داده است.

 

او می گوید: "شب عید رمضان بود، پدرم آمد در خانه و مادرم را فرستاد خانه همسایه، آن شب به من تجاوز کرد و چهار آمپول زد و من مریض شدم و گوشه ای افتادم. مادرم با استفاده از فرصت که قبلا با ملا و وکیل محل و پلیس صحبت کرده بودیم، رفت و بزرگان محل و پلیس و ملا و وکیل را آورد و آنها اوایل صبح پدرم را بازداشت کردند و بردند، این آخرین باری بود که به من تجاوز جنسی کرد."

می گوید که در کنار تجاوز جنسی، آمپول ها و قرص های زیادی به زور پدر گرفته که بعد فهمیده هدفش جلوگیری از بارداری بوده است.

 

بعد از آن که پدرش زندانی شد، رفت و تمام این قصه ها را در یکی از شبکه های تلویزیونی خصوصی در برنامه ای زنده بازگو کرد، آنجا بود که شماری از فعالان مدنی با او همراه شدند و صدایش را به دادگاه افغانستان کشاندند.سرانجام پس از دادخواهی و مداخله مدافعان حقوق زن، قاضی جلسه دادگاه را به جلسه دوم موکول کرد و تقاضا کرد که برای اثبات ادعاهای دختر، آزمایش DNA دو فرزند، دختر و پدرش انجام شود.

 

دادگاه این دختر در کابل برگزار شد، دادگاه علنی اعلام شد اما قاضی دادگاه با حضور دوربین های رسانه ها به دلایلی مخالفت کرد و تنها به حضور خبرنگاران اکتفا کرد و فقط دستگاه های ضبط صدا را اجازه داد.در یک سوی تالار قربانی و مادر و بچه هایش با تعدادی از زنان و در سوی دیگر تالار مردان و خبرنگاران نشستند.

 

ابتدا پدر دختر را که دست و پا و کمرش زنجیر کشیده شده بود، آوردند و بعد هیات قضایی در جایگاه قرار گرفت و سپس دادستان پرونده، فشرده تحقیقات و اقرارهای طرف ها را خواند. هرچند که دادستان اصلی در یکی از حملات کابل کشته شده بود و دادستان آن روز در مورد چند و چون پروند آگاهی کافی نداشت.

 

قاضی پس از چند سوال و جواب از دختر، مادرش و پدرش به اتاقی دیگر رفت و حدود بیست دقیقه بعد آمد و حکم را صادر کرد. در جریان جلسه دادگاه، قاضی سید احمد خطاب چند بار به دختر و پدر دختر گفت: "اگر مرتکب تجاوز جنسی شده باشد و این کودکانش از شخص دیگری باشد و تو آگاهی داشتی، حق داشتی او (دخترت) را بکشی. "

 

تلاش برای صحبت با قاضی سید احمد برای توضیح در مورد این اظهاراتش بی نتیجه ماند اما معاون دادگاه ابتدایی کابل گفت که قاضی بیشتر سعی کرده با این موضوع طرف های پرونده را به صحبت کردن وادارد و قصد دیگری نداشته است.

 

این حکم دادگاه برای پدر دختر قناعت بخش نبود، می گوید خودش می داند و خدایش که به دخترش چپ ندیده است و به او جز نگاه پدری نگاهی نداشته است.این مرد میان سال می گوید که دخترش با غریبه ها خوابیده و با یکی از خویشاوندان شان حدود پانزده روز همبستر بوده است و خودش که راننده موترهای باری در شاهراه بوده نتوانسته "کارهای" دخترش را کنترل کند.

 

 

اگرچه این حکم نهایی نیست اما دختر می گوید که تا پای اعدام پدرش خواهد ایستاد. نه تنها به این دلیل که ماجراهای تجاوز زندگی اش را ویران کرده و سبب شده نامزدش از ازدواج با او منصرف شود، بلکه می گوید می خواهد این ماجرا عبرتی شود به دیگران تا این گونه رویداد در زندگی سایر دختران افغان تکرار نشود.

 

در پایان جلسه دادگاه او جلو دوربین رسانه ها ظاهر شد و گفت که انتظار اجرا شدن حکم دادگاه را می کشد؛ این که دادگاه استیناف و تمیز به حکم دادگاه ابتدایی مهر تایید بگذارند. حمیده وردک، از مدافعان حقوق زن می گوید که رساندن این پرونده تا دادگاه استیناف، گذشتن از هفت خوان رستم بوده است. او که در جلسات دادگاه با این دختر حضور داشته می گوید که وقتی اولین بار دعوا باز شد، بچه دوم دختر در شکمش بود اما حالا به دنیا آمده و سه ماهه شده و تاکنون فقط یک دادگاه به پایان رسیده است.

 

اما با آن هم این زن جوان در این جامعه راه دشواری در پیش دارد، او سال ها بعد که دختر و پسرش بزرگ می شوند باید به آنها جواب پس بدهد که پدرشان چه کسی بود؟خودش می گوید که اگر پدرش اعدام شود، چالش های دیگری هم او را رها نخواهد کرد، از جمله انتقام گرفتن بستگان پدرش از او.

 

به گزارش بی بی سی، جدا از نگرانی از آینده، روزهای پیش روی این دختر و فرزندانش هم خالی از دشواری نیست. او در وضعیت مناسب اقتصادی زندگی نمی کند و پول خانه و خوراکش را به کمک چند فعال حقوق زن و دستمزد ناچیز برادرانش تامین می کند. صحرا موسوی، فعال حقوق زن و مستندساز افغان که پرونده این دختر را از شروع تا حالا دنبال کرده می گوید که به کمک یکی از فعالان حقوق زن، برای او یک چرخ خیاطی آماده کرده و مشغول فراگیری خیاطی است تا با آن بتواند چرخ زندگی خود را در آینده بچرخاند.