چهره امسال ایران در سازمان ملل

تدبیر24:  فریدون مجلسی_سفر دو سال گذشته آقای روحانی به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل سفری امیدبخش بود. در آن سفر چهره جدیدی از ایران در جامعه بین‌الملل ترسیم شد. این چهره جدید بسیار موثر بود و با اقداماتی که در آن سفر صورت گرفت - به‌رغم واکنش‌هایی که برخی در ایران علیه آن اقدامات نشان دادند- بسیار موثر شد و در نهایت بعد از دو سال ایران توانست قدم اصلی لغو تحریم‌ها را بردارد. اکنون آقای روحانی با چهره‌ای که به قول خود وفا کرده است به سازمان ملل می‌رود. این بدان معناست که سفر امسال رئیس جمهور از سفر سال گذشته مفیدتر و موثرتر خواهد بود. او در سفرهای دو سال گذشته به ملت ایران و جهان قول‌هایی داد که نشان دهنده آن بود که تصویرهای ترسیم شده از ایران بسیار نادرست بوده‌اند. اکنون بعد از دستیابی به توافق هسته‌ای گروه‌های مختلف از کشورهای جهان برای سفر به ایران در صف ایستاده‌اند و امیدوارند بتوانند سهمی در توسعه اقتصادی و صنعتی ایران پساتحریم و پساتوافق داشته باشند. در چنین شرایطی است که رئیس جمهور به نیویورک می‌رود. آقای روحانی می‌تواند در آنجا نشان دهد که این بازار و این تعامل بین‌المللی طبیعی است و تبلیغات سوء بین‌المللی علیه تفاهم هسته‌ای شکست خورده است. در عین حال با وجود اینکه مخالفان توافق هسته‌ای در سنای آمریکا تلاش زیادی برای رای نیاوردن آن کردند این سفر می‌تواند تا حدود زیادی در خنثی کردن تبلیغات جمهوریخواهان موثر باشد و نشان دهد وضعیتی که آنها از ایران تصویر کرده بودند واقعیت ندارد. سفر به نیویورک سفری است که باید علی‌القاعده هدفمند باشد و چون مبتنی بر مقدماتی است که انجام شده است می‌تواند موثرتر باشد. همچنین طی روزها اخیر مساله‌ دیدار روسای‌جمهور ایران و آمریکا مطرح شده است که در این باره باید گفت درست است که ایران و آمریکا هزار و یک مساله دارند، با این وجود دو رئیس‌جمهور می‌توانند در ملاقات با یکدیگر راجع به مسائل مورد اختلاف از جمله مسائل منطقه، یمن، عربستان و سوریه صحبت کنند. اکنون موضوعاتی وجود دارد که باید بین دو کشور ایران و آمریکا تفاهم بیشتری درباره آنها صورت گیرد. البته آقای روحانی اذعان داشته‌اند که برنامه‌ای برای دیدار با رئیس‌جمهور آمریکا ندارند اما به اعتقاد نگارنده وظیفه یک سیاستمدار آن است که با دوستان و دشمنان خود دیدار کند و نقطه‌نظرات خود را بگوید. بهتر است یک سیاستمدار با دیدار و ملاقاتی که با دشمن خود دارد به حل مسائل بپردازد تا با جنگ.