اصلاح طلبان جز حمایت از روحانی، فکر دیگری ندارند

 تدبیر24 :کورش چهاردوری-قریب به دو هفته از تعیین هیات رئیسه دائم مجلس‌دهم می‌گذرد. در این مدت، همچون چند هفته پیش از آن، تحلیل‌ها و اظهارنظرها درخصوص آنچه گذشت و چرایی و چگونگی رقابت میان محمدرضا عارف و علی لاریجانی ادامه دارد. هنوز این سوال مطرح است که چرا تمامی نمایندگانی که میثاق ائتلاف‌ امید را امضا کرده بودند و تعداد آن‌ها به ۱۴۰ نفر می‌رسید، به نامزد فراکسیون‌امید برای انتخاب رئیس مجلس‌دهم رای ندادند.حتی محمدرضا باهنر، نائب‌رئیس مجلس‌نهم نیز در این خصوص اظهارنظر کرده و گفته آنهایی که حاضر نشدند به عارف رای دهند، تنها به عنوان یک نردبام از لیست‌امید استفاده کردند تا به مجلس‌دهم راه یابند. از سوی دیگر، جلیل رحیمی‌جهان‌آبادی، عضو لیست امید و نماینده مردم تربت‌جام، تایباد، باخزر و صالح‌آباد در مجلس‌دهم مدعی شده بود که محمدرضا عارف در شب قبل از انتخابات هیات رئیسه دائم از اعضای فراکسیون‌امید خواسته بود که به دلیل شرایط کشور در داخل و اقتضائات بین‌المللی، به علی‌لاریجانی رای دهند. البته این تنها موضوع این روزها نیست. تلاش شکست خوردگان انتخابات به القای اختلاف میان دولت و جبهه اصلاحات و طرح فرضیه رقابت عارف با روحانی در سال ۹۶ موضوع دیگری بود که بهانه‌ای شد تا با «علی صوفی»، عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان و رئیس ستاد ائتلاف اصلاح‌طلبان در تهران گفت وگو کنیم و نظرات او را حول این محورها جویا شویم. حاصل گفت وگوی «آرمان» با «علی‌صوفی» را در ادامه می‌خوانید:

نماینده مردم تربت‌جام، تایباد، باخزر و صالح‌آباد که از قضا عضو لیست‌امید هم بودند، طی اظهارنظری مدعی شدند که آقای ‌عارف از اعضای فراکسیون‌امید خواسته‌اند تا بنا به شرایط کشور، در انتخابات هیات‌رئیسه دائم به آقای‌لاریجانی رای دهند. شما در جریان این اتفاق هستید؟

آقای عارف بعد از نتیجه انتخابات هیات‌رئیسه موقت، تصمیم گرفتند که در انتخابات هیات‌رئیسه دائم نامزد نشوند و بر این تصمیم خود نیز استوار ماندند. براین اساس، فراکسیون‌امید هم تصمیمی برای معرفی نامزد در انتخابات هیات‌رئیسه دائم نداشت و کاندیدای دیگری معرفی نکرد. اما ۲۳۷ رای آقای‌لاریجانی نشان دهنده این است که فراکسیون‌امید به آقای‌لاریجانی رای داده است. اگر درجلسه روز دوشنبه، آقای عارف چنین صحبتی انجام می‌دادند، من به نحوی در جریان قرار می‌گرفتم. به ویژه اینکه، در همان روز با آقای عارف ملاقاتی داشتم و از ایشان چیزی در این خصوص نشنیدم. ضمن اینکه از قبل مشخص نبود که روز سه‌شنبه، برای انتخاب هیات‌رئیسه دائم رای‌گیری خواهد شد. باتوجه به پایان بررسی اعتبارنامه‌ها در روز سه‌شنبه، انتخاب هیات‌رئیسه دائم در دستور کار قرار گرفت. به همین جهت، به نظر می‌رسد که اعضای فراکسیون‌امید در روز سه‌شنبه تصمیم گرفتند که به آقای‌لاریجانی رای دهند و به دنبال آن هم برای حضور آقای‌پزشکیان و آقای‌مطهری، به عنوان نواب ریاست مجلس تلاشی را صورت دادند. رای ۱۳۳ نماینده مجلس به آقای‌مطهری نشان می‌دهد که رای فراکسیون‌امید بیش از ۱۰۳ نفر است. ارزیابی ما از نمایندگانی که در لیست‌امید قرار داشتند این بود که ۱۶۸ نفر در فراکسیون‌امید داشته باشیم. فراکسیون‌امید در این حد قابل بازسازی است و می‌توان در تصمیم‌گیری‌های مهم روی آن حساب کرد.انتخاب ریاست مجلس از حساسیت خاصی برخوردار بود و گرایش نمایندگان در این رابطه می‌توانست تحت تاثیر عوامل متعددی، چه از درون و چه از خارج مجلس قرار گیرد.

از سوی دیگر، محمدرضا باهنر در مصاحبه‌ای گفته که نهایت رای آقای‌عارف در مجلس همان ۱۰۳ رای بود و امکان تبدیل آن به ۱۰۴ را نداشت، چرا که آقای‌عارف با تک‌تک نمایندگان به صورت تلفنی صحبت کرده بود. آقای‌باهنر مدعی شدند که آقای‌عارف در جریان رقابت‌های دور دوم، روزی ۱۵۰۰ کیلومتر سفر می‌کرد. شما چه نظری در خصوص صحبت‌های نائب‌رئیس مجلس‌نهم دارید؟

در اینکه آقای‌عارف عزم جزم کرده بودند برای ریاست مجلس، تردیدی نیست. به این دلیل که زمانی که ایشان به عنوان سرلیست اصلاح‌طلبان در تهران انتخاب شدند، از سوی شورای عالی سیاستگذاری و با اجماع این شورا به عنوان نامزد ریاست‌مجلس نیز معرفی شدند. سفرهایی که آقای‌عارف دردور دوم انتخابات داشتند، سفرهای زیادی بود. می‌توانم بگویم همه نامزدهایی که به دور دوم راه پیدا کردند از ایشان خواسته بودند که برای حمایت از آنها به شهرها و حوزه‌های انتخابیه آن‌ها سفر کنند. طبعا این مجال برای آقای‌عارف نبود که به تمام حوزه‌ها سفر کنند اما تا جای امکان به حوزه‌های مختلف سفر کردند. سفر به نقاط مختلف کشور در جریان انتخابات، امری طبیعی است. بدیهی است در راستای امر ریاست مجلس، ما انتظار داشتیم کسانی که در لیست‌امید قرار گرفتند و میثاق‌نامه را امضا کردند، به آقای‌عارف رای دهند. اما سفر به استان‌ها، در راستای امر ریاست مجلس نبود و در مسیر تلاش برای رقابت با جناح مقابل بود. اما اینکه گفته شده که ۱۰۳ نفر نهایت تلاش ما بوده، سخن درستی نیست. دوستانی که در معرض مشورت آقای‌عارف قرار گرفتند، بارها به او انتقاد کردند که باید برای کسب ریاست مجلس،بیشتر تلاش کنند. آن هم در مقایسه با آقای‌لاریجانی که از تک‌تک نمایندگان دعوت می‌کرد و آن‌ها را به حضور می‌پذیرفت و با آنها برای موضوع ریاست صحبت می‌کرد. در مقابل تلاش‌های ‌لاریجانی، اقدامات ‌عارف قابل قبول نبود که تا آخرین روز هم یکی از انتقادات صریح دوستان ما به آقای عارف، همین بود. یکی از دوستان هم در یادداشتی که بعد از انتخاب آقای‌لاریجانی منتشر کرد، از آقای‌عارف در این رابطه انتقاد کرد. بنابراین، به عنوان مشاور دکترعارف، شاهد بودم که دوستان از ایشان می‌خواستند که برخی ملاحظات را کنار گذاشته و برای موضوع ریاست مجلس، تلاش‌های بیشتری را صورت دهند. به همین دلیل این صحبت آقای‌باهنر را قابل قبول نمی‌دانم. خاصه آن که پایبندی آقای‌عارف به موضوعات اخلاقی، سد و مانعی بود در مسیر فعالیت‌هایی که ایشان در این راستا انجام می‌دادند. بارها شاهد بودم که در مقابل تمامی این انتقادات، آقای‌عارف می‌گفت که «اخلاق حکم می‌کند این طور رفتار کنم!»

آقای‌باهنر نکته دیگری را هم مطرح کرده و آن این است که کسانی که در انتخابات هیات‌رئیسه به آقای‌عارف رای ندادند، اعتقادی به فراکسیون‌امید نداشتند و تنها از نردبان ائتلاف‌امید بالا رفتند. این موضوع را می‌پذیرید؟

همه آنهایی که در لیست‌امید قرار گرفتند، انگیزه یکسانی نداشتند. این امکان وجود دارد که برخی با این لیست، ابزاری برخورد کرده باشند. این موضوع را رد نمی‌کنم. افرادی در لیست‌امید بودند که علی‌رغم اینکه میثاق‌نامه را هم امضا کردند، قائل به این موضوع نبودند. این از ضعف لیست‌امید بود. اما این را درنظر داشته باشید که ما در سخت‌ترین شرایط، بهترین نتیجه را گرفتیم. هدف ما از تهیه لیست‌امید، کنار زدن جریان تند حاکم بر مجلس بود و به این هدف نیز رسیدیم. هدف دوم ما این بود که بتوانیم از اکثریتی که در مجلس کسب می‌کنیم، در جهت حاکمیت جریان فکری اصلاحات استفاده کنیم. این هدف هم با تشکیل فراکسیون امید، به طور نسبی حاصل شد. اما اینکه بخواهیم بگوییم به همه اهداف که ریاست مجلس هم جزو آن بود، رسیدیم، این طور نیست. این موضوع را هم نباید از نظر دور داشت که ما هیچ‌گاه مخالف آقای‌لاریجانی نبودیم. بنابراین ریاست مجلس آقای‌لاریجانی نامطلوب نبوده است. ما در مقام مقایسه و به طورنسبی، معتقد بودیم که آقای‌عارف از آقای‌لاریجانی بهتر است. اما اگر آقای‌عارف را نداشتیم و گزینه دیگری هم وجود نداشت، قطعا به طور یکپارچه از آقای‌لاریجانی حمایت می‌کردیم. کما اینکه در انتخاب هیات‌رئیسه دائم این کار را کردیم. پس نباید این طور القا کرد که در انتخاب آقای‌لاریجانی ما شکست خوردیم.

جناح شکست خورده در انتخابات سال‌های ۹۲ و ۹۴ تلاش می‌کند این طور القا کند که میان اصلاح‌طلبان و دولت آقای‌روحانی اختلاف وجود دارد. حتی گام را فراتر گذاشته و مدعی شده‌اند که آقای‌عارف در پی شکست در انتخابات هیات‌رئیسه، به عنوان رقیب آقای‌روحانی در سال ۹۶ به میدان خواهد آمد. پاسخ شما به این شائبه‌ها چیست؟

آقای‌روحانی درعرصه عمل مشکلی نداشته‌اند که بین اصلاح‌طلبان و ایشان اختلافی باشد. اساسا آقای‌روحانی در موقعیتی قرار دارد که اصلاح‌طلبان جز حمایت از او به چیز دیگری فکر نمی‌کنند. توقعی جز اینکه دولت برای مردم کار کند و نارضایتی‌هایی که در عرصه اقتصادی وجود دارد را کاهش دهد، نداریم. ضمن اینکه شما یقین بدانید آقای‌عارف در سال ۹۶ مقابل آقای‌روحانی قرار نخواهد گرفت. اختلاف بین اصلاح‌طلبان و آقای‌روحانی، ممکن است آرزوی رقبای ما باشد اما راهی که اصلاح‌طلبان در سال ۹۲ شروع کردند و در سال ۹۴ ادامه دادند و در هر دو به پیروی رسیدند، در سال ۹۶ هم ادامه خواهد داشت.