استارت پایداری چی ها برای تبدیل شدن به حزب

تدبیر24 : نیروهای جوان و اصولگرا می‌روند که به مرور صاحب یک حزب شوند. گرچه این افراد از بدو تاسیس «کارگزاران سازندگی» تاکید می‌کردند که با حزب و حزب‌بازی مخالفند و حزب را هم‌معنای باند بازی و قبیله‌گرایی می‌دانستند، اما نمی‌توانند نیاز خود را به بهره‌گیری از تجربیات انتخابات‌های گذشته، تربیت نیروهای تشکیلاتی، نقد درون گفتمانی، ضرورت وحدت در زمان غیر از انتخابات، رسیدن به کاندیدای مقبول و لزوم حفظ افراد جذب شده به تشکیلات را کتمان کنند و برای چنین اهدافی، راهی جز حرکت به سمت تشکیل یک حزب نیست. حتی اگر مرتضی آقاتهرانی، دبیر کل این حزب، حزب بودن آن را تکذیب کند و بگوید: «ما حزب نیستیم اما تشکلی هستیم که سازماندهی منسجمی داریم، وقتی ما با هدفی مشترک شروع به کار می‌کنیم باید نیروهایمان نیز با هم‌افزایی کار را آغاز کنند تا به هدف خوبی برسیم، از این رو ما برای این کار اساسنامه نوشتیم.»

آنچه در ادبیات سیاسی ایران مشهود است این که هنوز «حزب» جایگاه تعریف شده و درستی ندارد و حتی بزرگ‌ترین و مشهورترین احزاب ایرانی بعد از انقلاب از به کار بردن لفظ حزب برای تشکیلات خود اجتناب می‌کردند. از «جبهه مشارکت» گرفته تا «سازمان مجاهدین» به‌عنوان تشکیلات مدرن اصلاح‌طلب تا تشکیلات سنتی سیاسی ایران مثل «جامعه روحانیت» و «مجمع روحانیون» و تشکیلات اصولگرایی مثل «جمعیت موتلفه»؛ اما استثنای بزرگ این داستان حزب جمهوری اسلامی بود که مشخص نیست به‌رغم خوشنامی این تشکیلات چرا دیگر گروه‌های سیاسی ایران علاقه‌مند به استفاده از این عنوان نبودند. شاید مهم‌ترین دلیل عدم تبعیت از قوانین ثبت شده در مورد احزاب باشد.

تشکیلاتی که امروز خود را به عنوان جبهه پایداری معرفی می‌کند، گرچه در ظاهر عقبه‌ای دو ساله دارد و زمان تاسیس‌اش به انتخابات مجلس نهم بازمی‌گردد اما اولین حضور جدی اعضایش در انتخابات ریاست‌جمهوری سال76 بود که با عنوان «جمعیت دفاع از ارزش‌ها» به حمایت از حجت‌الاسلام ری‌شهری پرداخت. در سال 84 این تشکیلات با نام «آبادگران» با کنار زدن اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل به قدرت رسید اما در انتخابات شورای شهر با عنوان «رایحه خوش خدمت» شکست خورد. در انتخابات مجلس نیز با عناوین مختلف همواره قسمتی از نمایندگان را مدیریت می‌کرده است اما گفتمان رادیکال این تشکیلات سبب شده هیچ‌گاه اکثریت مجلس را در اختیار نداشته باشد. بعد از تعطیلی و عدم انتشار نشریات کاغذی این جبهه نظیر شلمچه، جبهه، صبح دوکوهه، همت و ... در حال حاضر رسانه‌ اصلی آنها سایت رجانیوز است. ویژگی اصلی سایت‌ها و نشریات این جبهه در وهله اول استفاده از نام مبارک شهداست و در وهله دوم، هجمه وانتقاد از شخصیت‌های سیاسی با ادبیاتی عامیانه است تا جایی که در گفتمان این افراد ادبیات واقعی‌شان معرفی می‌شود.

اما ترمیم جبهه پایداری این نوید را می‌دهد که این تشکیلات قصد ندارد مثل دفعات قبل با تغییر نام و پوشاندن گذشته خود به میدان بیاید بلکه قصد دارد تاریخ‌ساز باشد و با ترمیم خود همچنان با همین نام در سپهر سیاسی ایران فعالیت کند. با این حال بسان سال 76، بزرگان این تشکیلات ظاهرا هنوز دوست دارند ماهیت محرمانه تشکل را حفظ کنند. دبیرکل جبهه پایداری در پاسخ به این سوال که مردم می‌خواهند بدانند چرا جبهه پایداری در معرفی اعضای شورای فقاهتی خود پنهان کاری می‌کند؟ تصریح کرد: خیر این‌گونه نیست؛ ما امانتداریم، زمانی که فقیهی می‌گوید من به یک شرطی حاضرم با شما کار کنم که اسم مرا نبرید، ما باید اسم او را محفوظ نگه داریم؛ مثلا حدود 10 نفر در نظر ماست که باید ببینیم کدام یک از آنها اولی هستند لذا اگر یکی از آنها انتخاب شود و رای دو سوم به بالا را در شورای مرکزی کسب کند، به شورای فقاهتی معرفی می‌شود. دبیرکل جبهه پایداری با تاکید بر اینکه فقهای بزرگوار، عضو جبهه پایداری محسوب نمی‌شوند اما نقش راهبری جبهه پایداری را بر عهده دارند، اظهار کرد: آنها مانند شورای نگهبانی هستند که به اصول دقت می‌کنند تا اشتباه نکنیم و این یک قاعده است.

گرچه این روزها صحبت درباره ماهیت این رفتار جبهه پایداری زود است اما شکی نیست که دموکراسی‌خواهان ایرانی از تبدیل شدن یک جریان سیاسی موثر و نه چندان آشکار در ایران به یک حزب شناسنامه‌دار استقبال خواهند کرد. حزبی که چه بسا در آینده سیاسی ایران نقشی پررنگ‌تر ایفا کند چرا که بازی سیاست را آموخته است و با کنار گذاشتن اختلافات قدیمی این روزها از دیدار اعضای حزب با «آیت‌ا... یزدی» و «آیت‌ا... مهدوی کنی» خبر می‌دهد. اما باید منتظر ماند و نتیجه این بازی سیاسی را تماشا کرد!