بازگشتی به دوران اقتدار ایران در مجامع بین المللی

به گزارش خبرنگار ما اگرچه در 8 سال گذشته روند حضور ایرانیان در پست های سازمان های بین المللی در عرصه های مختلف روندی به شدت نزولی را طی کرده است اما ظاهرا دولت یازدهم عزم خود را جزم کرده تا پست های مختلف بین المللی را در اختیار ایرانی های با تجربه و کاردان بسپارد . دولت محمود احمدی نژاد در همه سال های حضور خود در عرصه سیاسی کشور کوچک ترین اعتقادی به حمایت از شخصیت های تاثیر گذار به خصوص در بعد خارجی نداشت و به همین جهت از کوچک ترین تلاشی برای حضور ایرانیان در مجامع مختلف دنیا دریغ کرده و یا حداقل هیچ گونه تلاشی را در این خصوص انجام نداد .

نمونه های مختلفی مانند از دست دادن پست های ایران در فدراسیون های جهانی ورزشی مانند فیلا، نداشتن جایگاه مناسبی مانند گذشته در سازمان همکاری های اسلامی ، نداشتن جایگاه در سازمان ملل متحد و بسیاری دیگر تنها بخشی از عدم تلاش دولت سابق برای به دست گرفتن پست های بین المللی است . در همین خصوص و در حالی که تنها 3 ماه از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید گذشته است انتخاب دبیر کل اوپک گازی از ایران دستاورد و افتخاری بزرگ برای کشور محسوب می شود .

طرح تشکیل اوپک گازی که اولین بار در سال 85 از سوی رهبر معظم انقلاب در دیدار دبیر شورای عالی امنیت ملی روسیه مطرح شده بود خیلی زود مورد موافت روسیه، قطر قرار گرفت و کشورهایی نظیر امارات ، ونزوئلا، نیجریه ، لیبی، مصر و بولیوی هم به آن پیوستند و به این ترتیب در کنار غول نفتی اوپک سازمانی بین المللی تاسیس شد که اعضای آن 62 درصد ذخایر گاز دنیا را به عنوان یک ماده استراتژیک در اختیار دارند و با همین اهرم قدرت می توانند در بسیاری از معادلات جهانی تاثیر بگذارند . در همین راستا در حالی که لیبی و قطر تلاش های گسترده ای را برای به دست گرفتن دبیرکلی این سازمان آغاز کرده بودند دیروز محمد حسین عادلی توانست با رای اعضا هداست این سازمان را برای دو سال آینده در دست بگیرد .

یقیناٌ عادلی که پیش از سوابقی همچون معاونت اقتصادی وزیر خارجه و سفارت ایران در کانادا و انگلیس را تجربه کرده است با رویکرد اقتصادی فعال و با همکاری وزارت نفت و شرکت ملی گاز می تواند این سازمان بین المللی را به محور تولید و صادرات و تعیین قیمت گاز جهان تبدیل کند اما نکته ای که بیشتر اهمیت دارد این است که عادلی راهی را گشود که در 8 سال گذشته مسدود شده بود . اکنون پس از حضور عادلی می توان امید داشت دولت در بخش های مختلف دیگر مانند سازمان های بین المللی حوزه سیاست خارجی، ورزش ، اقتصاد ، فرهنگ و . . .  نیز تلاش مضاعف دیپلماتیکی را برای عضویت چهره های ایرانی در بالاترین مناصب اجرایی بین المللی به کار گیرد تا از رهاورد این حضور ضمن نشان دادن توان مدیریت ایرانی منافع کشور نیز به نحو مطلوب تری تامین گردد .