کاندیدای انتخابات مردم را برگه رای نبیند

تدبیر24 » جایگاه ریاست جمهوری در قانون اساسی کشور بر کسی پوشیده نیست. براساس اصل ۱۱۳ قانون اساسی کشور پس از مقام رهبری،‌ رئیس‌جمهور عالی ترین مقام رسمی کشور است که مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه را جز در اموری که مستقیما به رهبری مربوط می‌شود، بر عهده دارد. چنین جایگاهی سبب شده که معمولا انتخابات ریاست جمهوری با حساسیت‌ها و حاشیه‌های زیادی همراه باشد. در این میدان پر تلاطم انتخاباتی گاهی وعده‌های بی پایه و اساسی سر داده می‌شود که با واقعیات جامعه منطبق نبوده و تنها برای اخذ رای اعلام می‌شود،‌ به گونه ای که در بسیاری از موارد بعد از انتخاب و آغاز به کار به باد فراموشی سپرده می‌شود. وعده‌های انتخاباتی به ویژه در حوزه اقتصاد بر چه اساسی باید مطرح شود؟ تبعات وعده‌های سر خرمن در جامعه چیست؟ سیده فاطمه مقیمی،‌ عضو هیات رئیسه اتاق بازرگانی تهران در گفت‌وگو با «آرمان» می‌گوید:‌ «جامعه ای که برمبنای توهمات غیرواقعی بنا نهاده شود،‌ یک عقبگرد بسیار بد در مسائل اخلاقی که مولفه ای بسیار مهم است، خواهد داشت.».

در آستانه انتخابات شاهد برخی وعده‌های اقتصادی بی پایه و اساس از سوی برخی نامزد‌های ریاست جمهوری هستیم. در کل وعده‌‌های انتخاباتی به ویژه در حوزه اقتصاد با لحاظ کردن چه شرایط و اصولی باید اعلام شود؟

وعده دادن می‌تواند با دو معنا همراه باشد؛‌ وعده‌های بیجا و وعده‌های بجا و اجرایی. متاسفانه برخی کاندیدا‌های انتخابات وعده‌های خود را بر مبنای برخی توهمات شکل می‌دهند و به طور معمول بعد از سرکار آمدن و شروع فعالیت خود نمی‌توانند به آنها جامه عمل بپوشانند. چنین اقدامی در واقع شعور و باور مردم را به سخره گرفتن است. در واقع کاندیدای انتخابات باید بر مبنای پروپوزال اجرایی یک تیم کاری،‌ حزب یا شخص خاصی عمل کند و اگر خود را در جایگاهی می‌بیند که می‌تواند به خواسته‌های مردم پاسخگو باشد،‌ باید در چارچوب مشخص و معینی آمادگی خود را اعلام و براساس آن برنامه‌های خود را ارائه کند. وعده‌های توخالی به این معناست که کاندیدای انتخابات مردم را چون برگه رای می‌بیند. در واقع اگر قرار است شخص تنها با گرفتن رای و جلب اعتماد از سوی مردم بدون در نظر گرفتن واقعیات جامعه پیش رود،‌ قاعده امر از لحاظ امور شرعی،‌ اجتماعی و یا عرفی با اشکال همراه است و جامعه ای که برمبنای توهمات غیرواقعی بنا نهاده شود،‌ یک عقبگرد بسیار بد در مسائل اخلاقی که مولفه ای بسیار مهم است خواهد داشت. لازم است کاندیدای انتخابات به شعور مردم احترام بگذارد و اگر توانایی اجرای برخی مسائل را دارد، براین اساس وعده‌های خود را تنظیم و راهکارهای لازم را ارائه کند. باید با لحاظ امکانات و اختیارات پا پیش گذاشت.

وعده‌های بی پایه و اساس و به اصطلاح وعده‌های سر خرمن چه نتایج و تبعاتی به لحاظ اقتصادی،‌ اجتماعی و... به همراه دارند؟

اگر قرار است کاندیدای انتخابات کاری را انجام دهد، باید شاخصه‌های امکان را بررسی کند. نباید وعده‌های توخالی که منطبق با فرهنگ و ارزش‌های جامعه نیست،‌ داده شود. وجود یا نبود امکانات تعیین کننده است و باید به عنوان یک اصل ضروری مدنظر قرار گیرند. همچنین اخلاق مداری یک اصل بسیار مهم در دادن وعده‌های انتخاباتی است که حتما باید مد نظر کاندیدای ریاست جمهوری قرار گیرد، به گونه‌ای که یک کاندیدای انتخابات باید حرفی را بزند یا وعده ای را بدهد که به شعور مردم توهین نشود. در نتیجه ضروری است که وعده‌های انتخاباتی منطبق با واقعیات جامعه طرح شود. در واقع توجه به مسئولیت اجتماعی و لحاظ کردن آن،‌ ارزشگذاری ویژه خود را می‌طلبد که باید از اهم سیاست‌های کاندیداهای انتخابات باشد.

برخی از نامزد‌های انتخابات وعده اصلی خود را افزایش یارانه‌های نقدی تا بعضا مبلغ ۲۵۰ هزار تومان اعلام می‌کنند. چنین اظهاراتی چه تبعاتی دارد و تا چه اندازه براساس واقعیات اقتصادی جامعه طرح شده است؟

دهک‌های پایین جامعه درصد بالایی از جمعیت ۸۰ میلیونی ایران را به خود اختصاص می‌دهند، اما هیچ‌گاه این دهک‌ها به درستی شناسایی نشده‌اند. ابتدا باید این موضوع اساسی را بررسی کنیم و مورد مطالعه قرار دهیم که یارانه به چه معناست. یارانه دادن یعنی کمک نقدی به اشخاصی که روند مفید واقع شدن و فعالیت موثر از آنها گرفته می‌شود و به آنها مستمری داده می‌شود. سوال این است که چرا یارانه؛ چرا به دنبال این نیستیم که برای افراد کم درآمد اشتغال ایجاد کنیم و باعث شویم که آنها هم خود را شخص مفیدی در جامعه تلقی کنند؟! مقام معظم رهبری سال ۹۶ را تحت عنوان «اقتصاد مقاومتی؛‌ تولید و اشتغال» نامگذاری کرده اند؛ چرا این میزان از مبالغی که به عنوان یارانه به افراد تخصیص می‌دهیم،‌ در چارچوب الگو‌های کسب و کار به کار گرفته نمی‌شوند،‌ تا بدین وسیله کسب و کارهایی در جامعه ایجاد شوند که هم درآمدزایی برای افراد به همراه داشته باشند و هم به آنها جایگاه رفیع انسانیت و کرامت انسانی داده شود، ‌نه اینکه این افراد دست خود را در مقابل دولت دراز کنند و یارانه بگیرند؟! باید شرایطی ایجاد کرد که این اشخاص با ریختن عرق جبین برای خود درآمدزایی کنند. این به معنای کرامت انسانی و از جمله منویات مقام معظم رهبری است که به صراحت در رابطه با ‌آن صحبت کرده اند که در مسیر تحقق آن باید گام‌های اصولی و منطبق با شرایط و مقتضیات جامعه برداشت.