استمرار راهبرد اعتدال با تدبیر مردم

تدبیر24»«عبدالرضا رحمانی فضلی» وزیر کشور سی ام اردیبهشت ماه در نشست خبری اعلام کرد دکتر «حسن روحانی» با کسب بیش از 23 میلیون رای توانست با حد نصاب 57 درصد کل آرا، به عنوان دوازدهمین رییس جمهوری ایران انتخاب شود.
افزایش 5 میلیونی رای روحانی و حضور گسترده مردم در این دوره از انتخابات پیام های فراوانی برای منتقدان دولت یازدهم داشت، منتقدانی که در چهار سال گذشته سعی داشتند با راهبردهای گوناگون دولت یازدهم را ناکارآمد جلوه دهند.

1- نگاهی به پیام مقام معظم رهبری و نتیجه انتخابات بیست و نهم اردیبهشت ماه نشان از آن دارد که در ایران تمامی مسوولان و مردم یک باور مشترک دارند که نظام مردم سالاری دینی کشور متکی به رای مردم و برخلاف ادعای بسیاری از معاندین جشن مردمسالاری کشور فرمایشی نیست.
حضور بیش از 41 میلیون نفر در انتخابات بیست و نهم اردیبهشت ماه و شرکت تمام جریان ها و تشکل های سیاسی در این رخداد نمونه های بارزی از رقابتی بودن انتخابات کشور است که توانست در این دوره یک رکورد تاریخی از حماسه حضور را به ثبت برساند.

2- انتخاب حسن روحانی برای یک دوره چهارساله دیگر در شرایطی از سوی مردم شکل گرفت که منتقدان این دولت با دستمایه قرار دادن میزان رای وی در انتخابات سال 92 ، دولت یازدهم را فاقد پایگاه اجتماعی دانسته و آن را چهار ساله تلقی می کردند.
تئوری چهارساله کردن دولت تدبیر و امید در شرایطی به مهمترین کلید واژه برای منتقدان و رسانه های آنان تبدیل شد که منتقدان در کنار این کلید واژه سعی داشتند مسوولیت دولت را تنها در به سرانجام رساندن پرونده هسته ای کشور خلاصه کنند.

3- یکی از مهمترین دلایل حضور مردم و پیروزی حسن روحانی در انتخابات 96 به یقین نقش افراد و گروه های مرجع بود.
نگاهی به شخصیت های معروفی که در زمان تبلیغات انتخابات حمایت خود را از رییس دولت یازدهم اعلام کردند نشان از آن دارد که هر چند جبهه مقابل از حمایت طیف وسیعی از هنرمندان و ستاره های ورزشی از بهره می برد اما پایگاه اجتماعی شخصیت های و گروه های مرجع حاضر در ستاد انتخاباتی روحانی بیشتر از دیگران است.
موج اعلام حمایت شخصیت های سیاسی، مذهبی، ورزشی و هنری در شبکه های مجازی موجب شد تا کسانی که پیش از این برای شرکت در انتخابات و رای به روحانی مردد بودند در روز بیست و نهم اردیبهشت ماه پای صندوق های رای حضور یابند.

4- عملی شدن شعار استفاده از تمامی ظرفیت اقلیت های دینی، مذهبی، قومی و زبانی در دولت یازدهم موجب ایجاد سبد رای چند میلیونی برای روحانی شد.دولت یازدهم در چهار سال گذشته با اعلام اینکه تمامی شهروندان در جامعه ما برابر هستند با استفاده از نخبگان بومی اقلیت های به نوعی حس محرومیت ایجاد شده در دوره های گذشته را از ذهن آنان پاک شود.
ایجا حس مفید بودن و دیده شدن موجب شد اقلیت های مختلف جامعه برای تعیین سرنوشت خود حضور گسترده ای در انتخابات داشته باشند.

5- رسانه های مجازی که این روزها افراد را به «شهروند خبرنگاران» بدون نظارت تبدیل کرده در انتخابات 29 اردیبهشت ماه نقش مهمی در جهت گیری رای بسیاری از توده های جامعه داشت. تیم تبلیغاتی روحانی با علم به ظرفیت های موثر این شبکه ها توانست از فضای مجازی نهایت استفاده داشته باشد.
تنها تیم تبلیغاتی روحانی نبود که از ظرفیت های فضای مجازی برای ارائه برنامه استفاده می کرد بلکه رقیبان وی نیز برای انتقادات خود از شبکه های اجتماعی به عنوان مهمترین رسانه دنیای کنونی استفاده کردند.

6- مردم پیشگام تر از نخبگان سیاسی هستند. شاید قبول این سخن برای بسیاری از کسانی که خود را در جرگه تئوری پردازان سیاسی به شمار می آورند کمی سخت باشد اما انتخابات اردیبهشت 96 نشان داد هر چند که در این انتخابات افراد تئوری های فراوانی برای جلب رای مردم در مناطق مختلف کشور ارائه کردند اما نتایج حاصل از رای مردم با نظر آنان تفاوت فراوانی داشت. یکی از مهمترین راهبردهای رقیب دولت برای پیروزی، تاکید بر مشکلات اقتصادی و معیشت مردمی بود.
این افراد به امید انکه بتوانند به این شیوه رای خاموش مردم در نواحی روستایی و شهرهای کوچک جذب کنند در مناظره ها و سخنرانی خود معیشت و افزایش یارانه را به عنوان کلید واژه پرتکرار انتخاب کردند.
نگاهی به آمارهای اولیه میزان رای منتقدان دولت در مناطق کمتر توسعه یافته، نشان از آن دارد که خواسته ها و نیازهای افراد این مناطق نسبت به دوره های گذشته تغییر کرده و باید شعارهایی در این زمینه مطرح شود که بیشترین سنخیت را با نیازهای آنان داشته باشد.

7- دست رد مردم بر دوگانگی تقابل فقر و اشرافیت برای رای آوری، از دیگر عواملی بود که نقش مهمی در کشاندن مردم به پای صندوق های رای داشت.
ذهنیت بسیاری از کارشناسان در زمان انتخابات این است که رای مناطقی از کشور به خاطر مشکلات معیشتی و درآمدی تحت تاثیر شعارهای اقتصادی قرار خواهد گرفت. لذا برای تصاحب این سبد رای باید یک دو قطبی اقتصادی شکل گیرد.
در این دوره منتقدان برای طراحی این دو قطبی کلید واژه هایی مانند دولت چهار درصدی، اقلیت زالو صفت، دولت پیرمردها و دولت سرمایه دار را خلق کردند.
آنان همچنین با طرح هایی مانند افزایش سه برابری یارانه های نقدی، کارانه و ازدواج جوانان برنامه هایی را در دستور کار قرار دادند که پیش از آنان در انتخابات های سال 1384 و 88 مورد استفاده قرار گرفته بود.