"حسرت و افسوس" فردوسی‌پور

۱- ستایش... تعریف... تمجید...

بعید است کسی حرف از عطاءالله بهمنش زده باشد و ترجیع بند صحبتش یا شنیده‌های او از اطرافیانش چیزی غیر از واژه‌هایی در مدح هنر این نابغه عرصه گزارشگری باشد.

شاید نبوغ واژه کمی برای وصف توانایی‌های استاد باشد، در دوران بی خبری محض او به اکثر رشته‌های ورزشی اشراف کامل داشت. تسلطش به زبان فارسی رشک برانگیز بود. صدای خش‌دارش حساسیت رقابت را وارد پوست و خون مخاطب می‌کرد. آزاده بود، وامدار کسی نشد، رادیو را زنده کرد و با آمدنش به تلویزیون، الگویی شد برای نسل‌های بعدی. واژه ساخت و عشق مانایش به ورزش را به وجود مخاطب دمید. فوق‌العاده بود و تاثیرگذار.

۲-حسرت...افسوس...حرمان...

و ما چه بی توجه بودیم به این نبوغ بی‌همتا، چه راحت از کنار تجربیاتش گذشتیم. چه بی وفا بودیم در قبال تمام فداکاریهایش. چه غریبانه و مظلومانه در روز ورزشی‌نویسان، صدای ورزش خاموش شد.

بدرود استاد بی بدیل عرصه گزارشگری"