خسته کننده با قاب های چشم نواز!

داریوش فرهنگ به عنوان یکی از اعضای هیأت انتخاب سی و دومین جشنواره فیلم فجر در برنامه جمعه شب «هفت» گفت: «می توانم دراین میان ازفیلم هایی یاد کنم که نه تنها در جشنواره داخلی بلکه در سایر جشنواره ها در خارج از کشور نیز ابعاد گسترده ای پیدا می کنند که از آن جمله می توان به فیلم های چند متر مکعب عشق، انار های نارس و بادیگران اشاره کرد. بنابراین فیلمسازان برای پیشبرد در کار خود نباید چندان نگاهی به جایزه ها داشته باشند» این حرف های فرهنگ به صورت ناخواسته توقع مخاطبین را از «انارهای نارس» بالا میبرد که موجب تغییر تصور مخاطب نسبت به تمجیدهای قبل از تماشای فیلم می شود.

بیننده منتظر یک اتفاق در فیلم است اما آن حادثه این قدر دیر اتفاق می­افتد که تعدادی از تماشاگران پس از 40 دقیقه ابتدایی فیلم سالن نمایش را ترک می کنند. این به معنی وجود  ریتمی کند در فیلم است که به ساختار فیلم ضربه می زند.

مجیدرضا مصطفوی با انتخاب آنا نعمتی به عنوان یه کارگر شهرستانی که پرستاری یک پیرزن است ریسک بزرگی را انجام داده که همین ریسک به عنوان پاشنه آشیل فیلم عمل میکند. نعمتی سعی کرده­ است بازی متفاوتی را به نمایش بگذارد اما نتوانسته «انسی» را باور پذیر بازی کند.چون اساسا فیزیک و چهره این بازیگر مناسب این سبک نقش ها نیست حتی با گریم متفاوت !

نکته قابل توجه در این فیلم این است که نباید از قاب های چشم نواز آن که در برخی موارد ما را به یاد آثار عباس کیارستمی می اندازد عبور کرد.