دردناکترین حالت این است که این قربانیان ربوده میشوند یا شکنجه میشوند و ماهها و سالها با تهدید مجبور به حفظ چنین روابط مخربی هستند. عمدتا دخترها بیشتر مورد اینگونه سوء استفادههای جنسی قرار می گیرند.


نابهنجاریهای جنسی یا پارافیلیا از جمله مفاهیمی است که ممکن است درمورد آن درک درستی وجود نداشته باشد بر اساس بعضی تعاریف اختلالی است که به موجب آن فرد خیال پردازی ها ، تمایلات جنسی یا رفتارهایی دارد که مکرر و از لحاظ جنسی برانگیزاننده اند و شامل موارد زیر میشوند:

 

 1- موضوعات غیر انسانی

 2- کودکان یا سایر افراد ناراضی

 3- رنج کشیدن یا تحقیر شدن خود یا شریک جنسی

 

 باید توجه داشت که این اختلالها یا به طور کل نابهنجاریهای جنسی بیش از 6 ماه دوام دارند و با هوس یا خیالپردازی های جنسی یا حتی امتحان یک یا دوبار توسط زوجین (تنها در مورد هرزه گویی یا کمی شدت عمل خواستن یا به کار بردن توسط همسران با رضایت طرفین ) فعالیتهای جنسی غیر عادی یا رفتار نابهنجار نیستند. افراد مبتلا به این اختلالها مدام با این افکار درگیر هستند و اگر خود را از این نحسی رها نکنند آرام نمی گیرند . این نابهنجاری ها زندگی شخص را در زمینههای مختلف شخصی، اجتماعی ، شغلی و ... مختل میکند. یکی از بدترین و ناراحت کننده ترین انواع نابهنجاریهای جنسی پدوفیلیا یا داشتن ارتباط جنسی با بچه ها و کودکان است به موجب این اختلال یک فرد بزرگسال نسبت به کودکان نابالغ از لحاظ جنسی تمایلات خارج از کنترل دارد.

 

دردناکترین حالت این است که این قربانیان ربوده می شوند یا شکنجه می شوند و ماه ها و سال ها با تهدید مجبور به حفظ چنین روابط مخربی هستند.عمدتا دخترها بیشتر مورد اینگونه سوء استفادههای جنسی قرار می گیرند بهخصوص در جوامع در حال توسعه و با سطح آگاهی های کمتر. اکثر افرادی که دست به سوء استفاده جنسی از کودکان میزنند مرد هستند که حداقل شانزده سال دارند . بسیاری از این افراد متاهل هستند تا در لوای زندگی سالم خانوادگی بتوانند نزدیک کودکان باشند. انواع مختلف این اختلال وجود دارد که شامل موارد متعددی از جمله رفتارهای ساده مانند دست زدن به اندام های تناسلی کودک یا خواستن انجام این عمل از سوی آنهاست یا رفتارهای متجاوزانه خشن یا ارتباط با پسربچه ها ، زنا با محارم یا سوءاستفاده جنسی از دختران و پسران ارباب خانه توسط خدمتکاران یا بزرگترهای فامیل مانند عمو و ... .

 

 باید به طور قطع کسانی را که نا بهنجاری های فیزیولوژیک دارند یا همجنسگرایان را از زمره نابهنجاری های جنسی منجر به بچه بازی جدا کرد.  از آنجا که این اختلال تاثیرات زیادی روی شخص قربانی به جای می گذارد تحقیقات بسیاری در مورد آن انجام شده است. البته آمار و ارقام دقیقی وجود ندارد زیرا بسیاری از این افراد تا پایان عمر در مورد اختلال خود یا سوء استفاده ای که از آنها شده است سکوت میکنند و درصد بسیار کمی از آنان در صدد درمان یا مراجعه به روانشناس برمی آیند.

 

 واضح و مبرهن است که شخص قربانی متحمل فشارهای روانی بسیاری می شود و بسیاری از آنها به دلیل موانع فرهنگی تا پایان عمر در مورد آن سکوت می کنند و بسیاری از آنها اگر از شخص متجاوز رها شده باشند در زندگی زناشویی آینده خود و با وروابط جنسی با همسر خود دچار اشکال خواهند بود. این افراد از ترسهای گوناگون بهخصوص از موقعیتهای مشابه هراس دارند مثلا تا پایان عمر از تنها ماندن حتی با آشنایان خود می ترسند، از رابطه جنسی هراس دارند یا به هیچ عنوان لذتی نمی برند و هر رابطه جنسی با همسر نیز برایشان خالی از احساس و کابوس است.

 

 این افراد همچنین از افسردگی رنج می برند و تمایل به خودکشی یا مرد ستیزی و حتی قتل و انتقام از متجاوز یا مردان در آنها به چشم میخورد.  بسیاری ازآنها از وحشت واکنش والدین یا گناهکار شناخته شدن خودشان هرگز لب به سخن نمی گشایند و تا سالها مورد تجاوز همان شخص یا اشخاص دیگر واقع می شوند بسیاری از آنها آینده جنسی همراه با اختلالات یا نابهنجاریهای دیگر جنسی یا کژکاریهای جنسی دارند.

 

 بعضی از این افراد از طرف ارباب خانه مورد تجاوز قرار میگیرند و حتی اگر اعتراض کنند خانواده شخص به دلیل اینکه از نان خوردن نیفتند یا همین زندگی خدمتکاری را از دست ندهند سکوت می کنند. بسیاری نیز مورد تجاوز افراد زیر دست خود یا خدمتکاران خانه قرار میگیرند و با تهدید سکوت می کنند. هیچ آمار جامع و کاملی در مورد تعداد افراد مبتلا به این اختلالات یا تعداد قربانیان وجود ندارد بهخصوص در جوامع بسته تر.

 

 بعضی از این افراد هم در بزرگسالی به تازگی خاطرات زندگی دردناک خود را می نویسند یا در نهایت دست به خود کشی می زنند. آنچه مسلم است خشم و درد و رنج پنهان در این افراد امکان بروز هرگونه مشکلات روحی و روانی یا بزهکار شدن فرد ، دست به قتل یا خودکشی زدن در این افراد را پدید می آورد. این کودکان در آینده دنیا و حتی گاه اطرافیان خود را امن و امین نمی دانند و در ادامه مسیر زندگی خود با مشکلات بسیاری مواجه هستند.

 

 باید به فرزندان آموزش دقیق داده شود و باید بدانیم تنها گفتن با غریبه ها صحبت نکن و جایی نرو یا به خانه راه نده کافی نیست زیرا بسیاری از متجاوزان آشنایان و نزدیکان فرد یا کسانی هستند که به راحتی به خانه رفت و آمد می کنند . باید علاوه بر اینها به آنها آموزش داده شود که چه نوازش و نزدیکی خوب یا بد است ، لمس چه قسمتهایی از بدنشان توسط همه ممنوع است یا منظور ما از لمس و برخورد غلط چیست.

 

 همچنین باید به آنها جرات و آموزش کافی داده شود تا کوچکترین تماس یا حرکت ناشایستی را گزارش دهند. همچنین والدین باید از تاثیرات وحشتناک چنین عملی بر روان و زندگی فرزندانشان مطلع باشند و آنها را دعوت به سکوت نکنند ، به سرعت از یک روانشناس کمک بگیرند و اقدامات لازم را انجام دهند. همچنین به هیچ عنوان قربانی نباید ملامت شود و گناهکار شناخته شود. لازم به ذکر است افرادی هم دیده شده اند که توانستهاند خود را باز یابند و با فراموش کردن این اتفاقات به زندگی معمولی خود ادامه دهند .  اما ذکر دو نکته را لازم میدانم اول آنکه فراموش کردن  و به ناخودآگاه فرستادن این اتفاق چاره کار نیست و حتی داشتن زندگی طبیعی از رنج و خشم نهفته در وجود شخص نمی کاهد. افرادی که به هر نحو این اتفاق برایشان افتاده است باید کمک حرفه ای بگیرند. و دوم آنکه افراد مبتلا به این اختلال قابل درمان هستند وآنها  نیز باید کمک حرفه ای بگیرند.

 

 ساختن فیلمهای آموزشی و کتابچه های آموزشی برای والدین و کودکان یا فیلم های مستند یا بر اساس زندگی افراد و نشر آنها در جامعه به درک بهتر از این موضوع و پیشگیری از شیوع آن کمک شایانی خواهد کرد.