ضرورت دخالت دولت در برنامه ریزی فرهنگی

تدبیر24:  دلایل فراوانی برای حضور موثردولت در برنامه ریزی فرهنگی وجود دارد که به مهم ترین آنها اشاره میشود.ضرورت هدایت و سرپرستی کلیه شئون زندگی اجتماعی در جهت سعادت,قانونمندی و ضابطه مند سازی فرهنگ,مقابله با هرج و مرج فرهنگی,اتخاذ موضع فعال فرهنگی در نظام موازنه جهانی,جلوگیری از فرهنگ فاسد بیگانه به عرصه فرهنگ اسلامی,اسقلال فرهنگی و غیره از جمله دلایل حضور دولت در برنامه ریزی فرهنگی میباشد.
رهبر انقلاب درباره ی جایگاه دولت در مدیریت فرهنگی اشاره کرد:(مدیریت فرهنگی به مفهوم وجود یک دستگاه متفکر,مدیر و مدبر است که قادر است فرهنگ یک کشور را قانونمند و ضابطه مند سازد.بنابراین مدیریت فرهنگی در مقابل هرج و مرج فرهنگی قرار دارد و مرکز این مدیریت نیز شورای عالی انقلاب فرهنگی است.هرج و مرج در همه ی بخش های حیاتی کشور از جمله بخش فرهنگ مضر است.)
برنامه ریزی فرهنگی در ایران
اگرچه در برخی کشورهای پیشرفته برنامه ریزی فرهنگی سالیان زیادی است که مدنظر برنامه ریزان قرار گرفته است,در کشور ما سابقه چندانی ندارد و مروری به جایگاه بخش فرهنگ در چند برنامه کلان اقتصادی-اجتماعی کشور که در سال های قبل و بعد از انقلاب اجرا شده است,صحت این ادعا را روشن میکند.
آغاز برنامه ریزی فرهنگی در ایران به سال های اغاز این قرن خورشیدی(1300 ه-ش)برمیگردد.(دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی)در ایران همانند بسیاری دیگر از کشورهای پیرامونی,برنامه ریزی فرهنگی با کارگزاری دولت صورت پذیرفته و همواره جز مقوم آن,تحول در الگوهای رفتاری و گفتاری بوده است.دولت همواره در ایران خواسته یا ناخواسته قلمرو داوری های رسمی در حوزه الگوهای رفتاری و گفتاری مجاز را در سطحی گسترده تعریف کرده است و بعضا به همین جهت موجب دشواری هایی شده است.به عنوان نمونه میتوان به جریان کشف حجاب در دوره رضاخان اشاره کرد.
در ایران الگوهای معانی بومی و الگوهای معانی مدرنی وجود دارد.برای هرنظام سیاسی این الگوها همواره دستمایه ساخته و پرداخته کردن روایتی رسمی است که بنیاد مشروعیت سیاسی و بالتبع برنامه ریزی در حوزه فرهنگ و اخلاق رسمی را میسازد.
برخی الگوهای محلی که نظام های معانی و الگوهای اخلاقی بر بنیاد آن ها استوار میشود,عبارتند از:الگوی پهلوانی ,عارفانه,صوفی منشانه و شریعت مدارانه.در کنار این الگوها میتوان از الگوهای مدرن برابری خواهانه و دموکراتیک نام برد.
از این الگوها نظام های اخلاقی با ویژگی های خاص خود برمی خیزد.هرنظام سیاسی در ایران ناچار به کارگیری آمیزه ای از این ها است.