آمریکای بیمار نیاز به معالجه دارد

تدبیر24: من جزو چندین میلیون نفری هستم که به دلیل کشته شدن فردی به خاطر خشونت نژادی ناراحت، شوک زده و عصبانی هستم.

وقتی 15 سالم بود، دو تن از صمیمی ترین دوستانم در حادثه بمب گذاری بیرمنگام(2)  کشته شدند. اتفاقی که توسط سفیدپوست تروریستی انجام شد که هدفش متوقف کردن رشد جنبش حقوق مدنی بود. تنها 6 سال بعد، شوهرم توسط پلیس هایی که با شکستن در به داخل خانه مان هجوم آوردند به شدت مجروح شد. همه این وقایع به دلیل فعالیت ما در آن دوران به ویژه در حمایت از گروه «بلک پنتر »(3) بود.

به عنوان یک وکیل حقوق مدنی، بیشتر عمر حرفه ای خود را در راه حمایت از مردم مقابل تبعیض نژادی گذرانده ام. در اوان 20سالگی، خودم را وقف ساماندهی جنبشی بین المللی در دفاع از خواهرم، آنجلا دیویس، که به دلایل سیاسی و برای اینکه فریاد عدالت خواهانه و ضد نژادی اش به کسی نرسد محکوم شده بود، کرده ام.

تجربیات کودکیم در جنوب، اثری تعیین کننده در تلاش های بعدی من به منظور ایجاد تغییرات اجتماعی گذارد. و از آن به بعد به عنوان یک سازمان دهنده انجمن، در زمینه هایی همچون حقوق مدنی، قدرت بخشیدن به سیاهان، زنان، مهار خشونت نژادپرستانه، صلح، ضد آپارتاید، ضد امپریالیسم، عدالت اقتصادی، جنبش زندانیان سیاسی و دیگر مسائل مشابه شروع به فعالیت کردم.

بعد از گذشت سه دهه از این مبارزات دچار عدم تعادل روحی شدم و احساس کردم در زندگیم نیاز به تجدید روحیه دارم. در مقطع دکتری مطالعات بومی ثبت نام کردم. رشته ای که به من اجازه می داد تا با التیام دهندگان آفریقایی مشارکت کنم.

در حال حاضر تمرکز من بر روی عدالت ترمیمی (4)  است. چیزی که به اعتقاد من راه های مواجهه با پدیده های بیمارگونه اجتماعی که فراگیر شده اند نشان می دهد و همچنین ما را با ریشه های عمیق تاریخی آن و چگونگی متوقف کردنش آشنا می کند.

قتل مایکل براون در فرگوسن و اریک گارنر در نیویورک، فریاد ملی برای پایان دادن به کشتار سیاهان آمریکا را جرقه زد.  اما بایست توجه داشت که کیفرخواست ارائه شده هرگز برای متوقف کردن قتل عام کافی نیست. مشکل فراتر از عمل یک پلیس و یا اقدامات اداری است. صداقت و اصلاح ساختار، راه بهتری است.

صداقت و اصلاح ساختار در فرگوسن و فراتر از آن

صداقت و اصلاح ساختار در فرگوسن بر پایه اصل عدالت ترمیمی نه تنها موجب توقف همه گیری این بیماری می شود بلکه به ما به عنوان یک ملت اجازه می دهد اولین قدم را به سوی اصلاح با وام گرفتن از الگوی آفریقای جنوبی برداریم.

مدل عدالت ترمیمی یعنی جوانان، خانواده ها و جامعه که به طور مستقیم تحت تاثیر قتل قرار گرفته اند بتوانند با مسئولان فدرالی یک کمیسیون مشترک تشکیل دهند. کمیسیونی را تصور کنید که به عنوان یک تسهیل کننده، محلی برای برنامه ریزی و  خدمات اجتماعی و یا شورایی از باتجربه ها به عنوان میانجی و راهنما، پشتیبان اعضاء و فراگیر و انجمنی فرایند محور باشد.

ما از تجربیات در می یابیم که یک بدنه شبه قانونی از کارشناسان رده بالا که مدارک را  در دست دارند، و آنها را بررسی کرده و نتایج و توصیه ها را مقایسه کرده و به ما به عنوان یک ملت می گویند که چه کاری باید بکنیم، کارکرد ندارد. ما بسیاری از این نمونه ها را داریم.

برای حرکت به سوی یک آمریکای اصلاح شده، ما باید خودمان وارد عمل شویم. اصلاحات یک حرکت مداوم و اجتماعی است. ما باید آستین ها را بالا بزنیم و چالش ایجاد کنیم، به مبارزه بطلبیم. ولی به امید ساختن ارتباطات سازنده و ساختاری که ما را به سوی یک آینده جدید سوق دهد. افرادی مانند آرچبیشاپ دزموند توتو (5) ، رهبر کمیسیون حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی(6) ، باید به فرگوسن بیایند تا ما را در راه قدم گذاشتن در این مسیر راهنمایی کنند.

و این تاثیر تنها برای فرگوسن نیست. با آشکار شدن این مساله در مراکز سرتاسر کشور، فرایند حقیقت و آشتی می تواند یک فضای امن اجتماعی برای جوانان، خانواده ها، همسایگان، شاهدان و بقیه افراد ایجاد کند تا بتوانند اطلاعاتشان را به اشتراک بگذارند. از آن مهمتر، این فرایند می تواند یک مکالمه تسهیل شده ای را در میان نهادهای ذیربط در حقیقت گویی و قبول کردن مسئولیت موارد اشتباه را ایجاد کند.

رسیدن به ریشه ها

امروزه، جوانان رنگین پوست ما به سنی می رسند که فرهنگ حاکم بر جامعه از آنها یک جنایت کار می سازد که در بیشتر مواقع جان آنها را می گیرد.

من با جوانان اوکلند (7)  کار کردم. جایی که آلام روحی و تباهی ها به شدت رنج آور است. در مقام مقایسه جوانان سیاه در ایالات متحده 21 برابر بیشتر از جوانان سفید پوست مورد حمله شدید و اصابت گلوله پلیس قرار میگیرند. کودکان سیاهپوست در یک مسیر تعیین شده به سمت زندان ها می روند به جای اینکه در مسیر امید و آینده باشند. ؟

گفتن اینکه چقدر طول می کشد تا به فرایندی شبیه آنچه گفته شد برسیم خیلی سخت است. زیرا متاسفانه قتل مایکل براون تنها نمونه ای از سابقه طولانی از بیشمار رنج های روحی نژادپرستی است که از زمان تولد بر سر این ملت آمده. تغییر در فرم و نه در ماهیت آن در طول 4 قرن گذشته، از برده داری تا کدهای سیاه (8) ، استفاده به عنوان پیاده نظام و اعدام بدون دادگاه، از جیم کراو (9)  تا اجاره محکومین (10) ، تا تعداد بالای زندانیان و اقدامات مرگبار پلیس.

با در نظر گرفتن تاریخ توسعه طلب آمریکا، فرایند حقیقت و آشتی می تواند ما را در مسیر به اشتراک گذاری حقیقت درباره ذات، وسعت، دلایل و پیامدهای قتل های جوانان سیاهپوست در خارج از دادگاه در دو دهه اخیر قرار دهد. در طول این فرایند، حقیقت ها گفته می شود، فهمیده می شود و به طور وسیع تفهیم می شود. همچنین یکی از وظایف آن شامل التیام انبوه صدمات تاریخی است که همه ما را به عنوان یک ملت تهدید می کند، و نیز جان جوانان سیاه و رنگین پوست ما را به طور ویژه می گیرد. ما باید آخرین روش ها را برای التیام رنج های روحی به کار ببندیم.

این یک ضرورت است که شکست های متوالی در مواجهه با تاریخ رنج آور نژادی، ما را محکوم به از نو نوشتن قوانین می کند.

در محدوده ملی، تحقیقات در شهرهای فرگوسن و تعدادی از شهرهای کلیدی در سراسر کشور در دو دهه اخیر که در آنها قتل هایی فراقانونی صورت گرفته، به بن بست رسیده است. موارد ویژه ای مانند این بهترین دلیل برای همکاری های همه جانبه است.

این فرایند، فضایی در جامعه ایجاد می کند که در آن ما نه تنها با کشتار فراگیر، دلایل ریشه ای آن و تشخیص نیازها و مسئولیت های ناشی از آن روبرو شویم، بلکه می توانیم به عنوان یک ملت بفهمیم چگونه رنج ها را کاهش دهیم، روابط و نهادها را اصلاح کنیم و به سمت آینده حرکت نماییم.

کارکردهای حقیقت و آشتی

نمونه هایی از این رویکرد وجود دارد: حدود 40 انجمن حقیقت و آشتی در سرتاسر کره زمین به وجود آمده تا رنج های تاریخی خود مانند آنچه ما با آن مواجهیم را از بین ببرد. تجربیات آنان می تواند به ما کمک کند.

بهترین نمونه آن، انجمن حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی است که در سال 1994 تاسیس شد. انجمنی که به افشا و درمان مسائل ناشی از نقض حقوق بشری آپارتاید می پردازد. تحت هدایت آرچبیشاپ دزموند توتو، انجمن حقیقت و آشتی، صدای قربانیان آپارتاید را به گوش مردم رساند و به ملتشان اجازه داد تا صدای آنها را بشنوند. مجرمان وسیله ای داشتند تا بتوانند حقیقت را بگویند و مسئولیت کارهای زشتشان را به عهده بگیرند. این انجمن رویارویی بین نهادهای مسئول و آسیب دیدگان را تسهیل می کرد، در مورد دادخواست عفو تصمیم گیری می کرد، درخواست غرامت و تاوان می داد و توصیه به عذرخواهی و تغییرات بنیادی برای جلوگیری از بازگشت آن می کرد.

با پوشش شبکه تلوزیونی ملی، توجه عمومی به سوی این فرایند جلب شد. با وجود کارآمدی انجمن حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی، به صورت بین المللی نیز برای افشای جنایت های آپارتاید و احضار کردن روح آشتی که به دهه ها تنفر و خشونت نژادی کشور کمک می کند.

نمونه هایی نیز در آمریکای شمالی یافت می شود. مانند انجمن حقیقت و آشتی گرینسبور در کارولینای شمالی. (اولین نمونه در ایالات متحده). این نمونه بر روی «کشتار گرینسبور » (11) توسط کو کلوکس کلان (12)  در سال 1974تمرکز دارد.

در سال 2012 مسئولان ایالت ماین (13)  روسای قبایل بومی، کمیسیون حقیقت برای بیان رنج های ناشی از یکسان سازی اجباری کودکان محلی با کودکان تحت پوشش سیستم رفاه کودکان ماین تشکیل دادند. این مساله همچنان در حال اجراست.

انجمن حقیقت و آشتی کانادا نیز دایر است و به بیان میراث مدارس سکنه هندی می پردازد که به اجبار کودکان بومی آنجا را از خانه هایشان بیرون راندند، به دلیل افتخار به زبان و سنت هایشان مجازاتشان کردند و مورد اذیت و آزار جسمی و جنسی قرار دادند.

به دست آوردن حقیقت، به دست آوردن التیام

مانند آفریقای جنوبی و بقیه، فرایند حقیقت و آشتی فرگوسن می تواند به بازیابی عدالت نزدیک شود. بر اساس آموزه های بومی، برای 40 سال جنبش عدالت ترمیمی، فضای مطمئن برای مواجهه بین افراد آسیب دیده و افراد مسئول در قبال این آسیب ها، شامل خانواده ها و جوامع به وجود آورده. این مواجهه ها شرکت کنندگان را ترغیب می کند به دستیابی حقیقت، بیان نیازها، مسئولیت پذیری ها و عوامل ریشه ای، جبران خسارات و حرکت به سوی آینده ای متفاوت با بازیابی روابط مبتنی بر احترام و درک متقابل.

عدالت ترمیمی بر اساس یک جهان بینی که مشارکت ما را در بافت وسیعی از روابط متقابل قبول دارد، به وجود آمده و به جرم به عنوان عملی که این بافت را بر هم می زند نگاه می کند. از نظر عدالت ترمیمی، جرم نه تنها به روابط بین انسان های درگیر موضوع آسیب می زند، بلکه روابط بین خانواده و جامعه را نیز متزلزل می کند. هدف عدالت ترمیمی، بازسازی آسیب های وارد شده در کل جامعه و بازیابی روابط در جهت حرکت به سوی آینده ای روشنتر است.

به دلیل آموزش های کاربردی به مدارس، جوامع، سیستم قضایی، برای جبران آسیب های اجتماعی و ساخت آینده ای جدید، عدالت ترمیمی به طور فزاینده ای در دنیا به رسمیت شناخته شده است. در اوکلند کالیفرنیا، جایی که من به همراه دوستانم انجمن عدالت ترمیمی برای جوانان اوکلند (14)  را به وجود آوردیم، تلاش داریم تا برنامه های برای حذف خشونت، کاهش نابرابری نژادی، کاهش نرخ تعلیق، بهبود نتایج تحصیلی و ایجاد فرصت رشد و پیشرفت به جای رفتن به زندان اجرا نماییم. نتایج این برنامه ها به وسیله آکادمی قانون دانشگاه یو سی بروکلی (15)  در تحقیقات سال 2010  مستند سازی شده و به زودی منتشر می شود. عدالت ترمیمی جوانان اوکلند، در حال وقفه انداختن استراتژی حبس نژادی است و باعث کاهش تکرار جنایت به مقدار 15% شده است. (بر اساس گفته های مردم. نه بر اساس تحقیقات)

اصول عدالت ترمیمی به پلیس و مامور عفو مشروط آموزش داده شده است. جوانان و پلیس با هم دور یک میز می نشینند و سعی می کنند تا روابط جدیدی مبتنی بر اساس اعتماد و درک متقابل از یکدیگر ایجاد کنند.

این غیر ممکن است که بخواهیم  نتایج حاصل از فرایند حقیقت و آشتی در فرگوسن (و ایالات متحده) را پیش بینی کنیم. ولی این بهترین شانس ماست. و اگر تاریخ بهترین راهنماست، می توان صدمات را کاهش داد، با ابزاری مانند ساخت یادبودها اعم از فیلم، موزه، مجسمه، نام جدید برای خیابان ها، هنرهای عمومی یا تاتر. اینها می تواند موجب باز سازی فعالیت هایی شود که باعث توقف خشونت و حرکت از مدرسه به زندان شود. برنامه تحصیلی جدید می تواند هم بی عدالتی تاریخی و هم جنبش مقاومت در برابر این بی عدالتی را به دانش آموزان آموزش دهد. کلاس های آموزشی، آموزش پلیس، بازنگری شیوه های پلیسی و بازبینی عملیات پلیس نیز در برنامه عدالت ترمیمی گنجانده می شود.

در مسیر بازسازی مسیر پر فراز و نشیب آمریکا، هیج برنامه محدودی کافی نمی باشد. با این حال، فرایند حقیقت و آشتی فرگوسن، می تواند اولین قدم در این مسیر باشد. این می تواند ما را به سوی آینده ای مبتنی بر ساختاری برابر با روابط مبتنی بر احترام و درک متقابل هدایت کند. همچنین می تواند نمونه اولیه ای باشد برای تلاش به سوی حقیقت و آشتی، تلاش هایی برای ساختن آینده و علاج بیماری های شایع اجتماعی مانند خشونت خانگی، فقر، حرکت از  مدرسه به زندان و حبس همگانی. انجمن های حقیقت و آشتی فرگوسن می تواند چراغ راه حرکت به سوی آینده باشد.

پی نوشت:

2   در 15 سپتامبر 1963 در کلیسای سیاهپوستان در شهر بیرمنگام از آلاباما روی داد.

3   گروه زیرزمینی از سیاه پوستان آمریکا که توسط هاری. پ. نیوتن و بابی سیل در اواسط دهه 60 میلادی پایه گذاری شد و خواستار برابری حقوق سیاه پوستان و سفید پوستان بود.

4  restorative justice

5  Archbishop Desmond Tutu

6  South Africa's Truth and Reconciliation Commission

7  Oakland

8  Black Codes

9  Jim Crow

10  convict leasing

11  Greensboro massacre

12  Ku Klux Klan

13  Maine

14  RJOY

15  UC Berkeley Law School

- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930916001714#sthash.j6oGEADn.dpuf