دلواپسان دلواپس نیستند

 تدبیر24: «دلواپسان این روزها سرشان شلوغ است و حتی از مراسم بزرگداشت سالگرد امام هم نمی‌گذرند و آنجا را هم با شعارهای خود پر می‌کنند. گویی آنها دلواپس نیستند و فقط یک چیز را می‌خواهند؛ منافع خود و گروه‌شان را.» این جملات محمدرضا خباز، معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیس‌جمهور درباره رفتارهایی است كه در مراسم سخنرانی رئیس‌جمهور در حرم امام شاهدش بودیم. دلواپسان در خلال سخنرانی حجت‌الاسلام حسن روحانی شعار‌هایی سر دادند که حتی اصولگرایانی که در آنجا حضور داشتند این شعارها را نپسندیده و برخی از آنها اینگونه استفاده از کلمات و سردادن شعار برای رسیدن به مطلوب را محکوم کردند. محمدرضا خباز معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیس‌جمهور در این راستا گفت‌وگویی با آرمان داشت که در ادامه می‌خوانید.

بارها از سوی مسئولان دولت گفته شده كه مذاكرات هسته‌ای با هماهنگی مقام معظم رهبری در جریان است. با این حال می‌بینیم عده‌ای هنوز دلواپسند و سعی می‌كنند این دلواپسی را به مردم هم القا كنند. علت این دلواپسی چیست؟

سال 76 وقتی دولت اصلاحات روی كار آمد، عده‌ای كه در انتخابات رای نیاورده بودند و به برخی نهادها و دسته‌جات وابستگی داشتند، شروع كردند به برخی اقدامات و شعاردادن در مراسم‌های سخنرانی مسئولان كشور. این سنت ناپسند و این روش غیراخلاقی متاسفانه همچنان ادامه داشته و دارد و حتی به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام یا یادگار بنیانگذار انقلاب و حتی رئیس دفتر بازرسی مقام معظم رهبری و رئیس مجلس نیز کشانده شد. چند روز پیش در یكی از روزنامه‌ها لیستی از كل سخنرانی‌هایی كه در اثر تهدید و یا به صحنه آمدن عده‌ای عناصر تندرو به هم خورده بود تهیه شده بود. تعداد آنها حدودا 30 مورد بود كه همه آنها در سال 93 اتفاق افتاده بودند! و این یعنی حتی با انتخاب دولت آقای روحانی هنوز هم هستند عده‌ای كه فكر می‌كنند دولت ایشان در راستای دولت اصلاحات است بنابراین همان روش‌های نامناسب گذشته را در پیش گرفته و نظم عمومی جامعه را هم به هم می‌زنند. گویا این آقایان هنوز از اینكه در انتخابات آقای روحانی رای آورد و فرد مورد نظرشان نتوانست رای چندانی به دست آورد ناراحتند.

این اقدامات در چه راستایی صورت می‌گیرد؟

آنها سعی می‌كنند موفقیت‌های دولت را برعكس جلوه دهند، ناكامی‌های دولت را درشت‌نمایی كرده و خدمات دولت را کمرنگ كنند. این روش نامطلوب كه بیشتر در مراسم‌های مهم خودنمایی می‌كند از شب 14خرداد چهار سال پیش علیه آیت‌ا... سیدحسن خمینی شروع شد. البته این افراد در برابر سیل جمعیت مشتاقان امام بسیار اندك هستند اما اینكه در یک اركستر 80 میلیونی ساز ناکوکی زده می‌شود موجبات خوشحالی نااهلان را فراهم می‌كند و در نقطه مقابل موجبات ناراحتی دوستان انقلاب را فراهم می‌كند. امسال هم باز با كمال تاسف نه به‌شدت سال‌های گذشته و به روش شعارهای غیراخلاقی اما همین كه وسط سخنرانی یك مسئول كشوری اقدام به شعار دادن می‌شود به این معناست كه این افراد هنوز بر سر عقل نیامده‌اند و به شیوه‌های نخ‌نما و ناپسند گذشته‌شان ادامه می‌دهند. اما خوشبختانه به این خاطر كه بقیه مردم همكاری نمی‌كنند این عده اندك «انگشت‌نما» می‌شوند. اگرچه سخنران ممكن است رشته سخن را از دست بدهد اما آن اثری كه بتواند سخنرانی را تحت‌الشعاع قرار دهد ندارد. دلیل اصلی آن هم این است كه مردم فهیم و با بصیرت كشور با این افراد همنوایی نمی كنند. به هرحال در گلستانی از گل خارهایی هم پیدا می‌شود كه قصد دارند سر بلند كنند اما به نتیجه نمی‌رسد. با این حال نفس عمل، غیراخلاقی است. انقلاب ما یك انقلاب اخلاقی بود به این خاطر كه یك انقلاب فرهنگی بود. فرهنگ دینی ما این اجازه را نمی‌دهد كه در وسط سخنرانی یك نفر حواس او را پرت كنیم. اما در پاسخ به اینكه چرا این اقدامات از جانب این عده صورت می‌گیرد باید گفت آنها دلواپس موقعیت خود هستند. من همان سالی كه حین صحبت آیت‌ا... حسن خمینی عده‌ای شعار دادند، گفتم كه تنها راه این است كه به واسطه دوربین‌ها متخلفین شناسایی شده و سریع با آنها برخورد شود. اگر این كار صورت نگیرد این ناامنی رفته‌رفته جلسات دیگر را هم فرا خواهد گرفت درنتیجه افرادی كه دنبال این كار هستند خواهند توانست حتی نظم عمومی را بر هم بزنند. این افراد اگر حرف حساب دارند بیایند در روزنامه‌ها یا سخنرانی‌ها انتقادهای سازنده خود را در اختیار افكار عمومی قرار دهند. اما وقتی كسی دست به تخریب و به هم زدن جلسات می‌زند نشان می‌دهد كه دلواپسی او هم دلواپسی واقعی نیست.

مردم چگونه می‌توانند با این اقدامات مقابله كنند؟

به‌نظرم مردم باید همان كاری را انجام دهند كه چند روز پیش در حرم حضرت امام(ره) انجام دادند. باید در مقابل اندك افرادی كه در برابر دولت شعار می‌دادند به حمایت از دولت بپردازند. دولت با حمایت از مردم روی كار آمده و مردم هم باید از خدمتگزاران خود حمایت كنند. دوم اینكه وقتی این گروه اندك به شعار دادن می‌پردازند، بقیه مردم از جای خود تكان نخورند تا كسانی كه بلند می‌شوند انگشت‌نما شوند و مشخص شود چه كسانی در این جمعیت علیه دولت شعار داده است. اگر مردم بلند شوند و در مقابل برای دولت شعار له بدهند نظم جلسه به هم می‌خورد و سخنران نمی‌تواند جلسه‌اش را ادامه كنند. به نظر من مردم باید صف خود را از این صف اندك جدا كنند تا خودشان ساكت شوند.

این اقلیت تاكنون به خانواده بزرگانی مثل آقای ‌هاشمی یا فرزند شهید مطهری نیز جسارت‌هایی كرده‌اند. برای این افراد در قانون چه پیش‌بینی شده است كه آنها هم بخواهند از حق خودشان دفاع کنند؟

قانون برای همه یكسان است. اگر به شخصی توهین شود هم یك فرد عادی می‌تواند از خودش دفاع كند و هم شخص كشوری. در قانون حتی پیش‌بینی شده كه هرچقدر مقام فردی بالاتر است اهانت به او كیفر بیشتری دارد. اینها به‌جای خودش محفوظ است اما مساله را نباید در دل مسئولان برد. مسئولان به خودشان تعلق ندارند بلكه به مردم تعلق دارند. اهانت به دولت، اهانت به ملت است. آنها می‌خواهند خودشان را بزرگ جلوه بدهند و به خود بنازند كه فلان خانواده و شخصیت عیله ما شكایت كرد. این را هم باید اضافه كرد كه این خانواده‌ها نیز اهل شکایت نیستند. اما مساله فراتر از این حرف‌هاست. اینجا بحث فرد نیست اما باید یادآور شوم همان یك‌بار كه شاهد بودیم مجلس وارد اینگونه شلوغی‌ها شد دست عده‌ای رو شد.

كدام قضیه را می‌گویید؟

قضیه به سخنرانی آقای لاریجانی در سالروز 22 بهمن در قم برمی‌گردد. در این ماجرا خود مجلس وارد شد و تحقیق و تفحص كرد. این تحقیق و تفحص در مجلس قرائت شد. اگر نتیجه آن را از آرشیو مجلس بگیرید، مشاهده می‌كنید دست چه كسانی رو شده است.

لینک خبر :  http://armandaily.ir/?News_Id=116658