تدبیر24 » بسیاری معتقدند که جریان اعتدالگرایی صاحب یک گفتمان نیست و تمام بحث این جریان بر سر روش‌های پیگیری مصالح کشور است. به همین دلیل است که اصلاح‌طلبان می‌توانند ائتلاف مناسبی را با این جریان داشته باشند و این ائتلاف را حفظ کنند. در این میان البته باید به این نکته توجه شود که شکل‌گیری هر ائتلافی به عنوان تاکتیک به استراتژی جناح‌ها مربوط است. بنابراین ممکن است زمانی فرابرسد که انقضای این ائتلاف به پایان برسد و استراتژی اصلاح‌طلبان به سمت و سویی برود که ائتلاف با اعتدالگرایان، تاکتیک مناسبی نباشد. البته این بحث زمانی صحیح است که جریان اعتدالی را صاحب بک گفتمان ویژه بدانیم. «آرمان» برای روشن شدن این بحث با سیدمحمود میرلوحی گفت‌وگویی کرد که در ادامه می‌خوانید.
باتوجه به فرضیه‌هایی که در خصوص به پایان رسیدن وحدت اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان مطرح می‌شود، این ائتلاف را چطور ارزیابی می‌کنید؟
برای روشن شدن این بحث ابتدا باید اعتدالگرایی را معنی کنیم. در جغرافیای سیاسی کشور دو جریان وجود دارند که اصولگرایی و اصلاح‌طلبی نام دارند. اوایل، نام این دو جناح، خط امام و بازار بود و در گذر زمان به نیروهای راست و چپ موسوم شدند. از سال ۷۶ نیز اصلاح‌طلبی برای جناح چپ و رفته‌رفته اصولگرایی به جریان راست اطلاق شد. جریان اعتدال که از سال ۹۲ به عنوان تابلو سیاسی تازه‌ای در کشور شناخته شده، به نوعی طیف و خط میانی اصلاح‌طلبان و اصولگرایانی است که به سمت جناح مقابل گرایش دارند. بنابراین افرادی را که در میانه‌های اصلاح‌طلبی و اصولگرایی هستند، در عرف سیاسی کشور، اعتدالی می‌نامیم. هنوز جریان اعتدالگرایی را نمی‌توان به عنوان جناح یا طیفی دانست که مستقل از اصلاحات و اصولگرایی تعریف شود. اعتدالی‌ها نیروهایی هستند که تلاش دارند میان دو جریان آشتی برقرار کنند و با هر دو طرف ارتباط داشته باشند. هنوز جامعه ایران هم ضرورتی نشان نداده که جریانی مستقل از اصولگرایی و اصلاح‌طلبی به‌وجود بیاید و خود نیروهای موسوم به اعتدالی نیز نیازی ندیده‌اند که خط جدید و تفکیک‌شده‌ای را مطرح کنند. بنابراین دو جریان اصلاحات و اصولگرایی دو جریان مشخصی هستند که در کشور وجود دارند و اعتدالگرایان طیف میانی این دو جریان هستند. جریان پایداری نیز جریان انتهایی اصولگرایی است که مشخص نیست سرنوشت آن به کجا بینجامد. اصلاح‌طلبان و اعتدالیون نیز ائتلاف امید را تشکیل داده‌اند که امروز همین ائتلاف را ادامه خواهند داد. این ائتلاف به معنی «همکاری» است که در انتخابات سال ۹۴ نیز این موضوع روشن بود. لیست امید عبارت از حامیان دولت و اصلاح‌طلبان بود. درانتخابات پیش‌رو دیگر بحثی از حامیان دولت نداریم. چون شخص آقای روحانی که رئیس دولت هستند، در این انتخابات شرکت می‌کند. بنابراین ائتلاف سال ۹۶ شامل همکاری اصلاح‌طلبان با آقای روحانی خواهد بود. کرسی حزب اعتدال و توسعه نیز از قبل در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان وجود داشته و خواهد داشت که می‌توانند مانند دیگر احزابی که در این شورا حضور دارند، فعالیت‌های خود را ادامه دهند و به این همکاری مشترک بپیوندند، اما ائتلاف اصلاح‌طلبان با شخص آقای روحانی است.
اعتقاد دارید که اعتدالگرایی یک گفتمان تفکیک شده نیست و طیف میانی اصلاحات و اصولگرایان را اعتدالگرایان می‌نامید. بنابراین بحث ائتلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان به چه سمت‌وسویی می‌رود؟
دررابطه با بحث تاریخ انقضای این ائتلاف باید تاکید کنم که ضرورت زمان و شرایط است که تاکتیک‌ها را مشخص می‌کند. ما پیش از این با آقای روحانی ائتلاف کردیم که نتیجه آن برای ما راضی کننده بود و برآوردها نیز نشان می‌دهد که ملت هم از این ائتلاف راضی بوده‌اند. گام دوم این ائتلاف نیز در سال ۹۴ نشان داد که خط درستی را در پیش گرفته‌ایم. پیش از این هم اشاره کرده بودیم که ما به دلیل ضرورت مصلحت ملی، تصمیم به این همکاری گرفته‌ایم تا منافع ملی را حفظ کنیم و شاهد مشارکت حداکثری مردم در انتخابات باشیم. پاسخ مثبت مردم نیز گواهی بر صحت ضرورت این اقدام بود. امروز نیز شرایط و وضعیت کنونی کشور طوری است که باید گام سوم این ائتلاف نیز برداشته شود و در انتخابات سال ۹۶ مسیری را که در پیش گرفته‌ایم، ادامه دهیم.
بسیاری از منتقدان و مخالفان دولت معتقدند که اصلاح‌طلبان، برنامه بلندمدت مشخصی ندارند و استراتژی روشنی را دنبال نمی‌کنند. چه پاسخی برای این انتقادات دارید؟
استراتژی بلندمدت ما حفظ منافع ملی، آرامش کشور و برون‌رفت کشور از بحران‌ها و مشکلات است. چه راهبردی بزرگ‌تر از این برنامه می‌تواند برای جناح‌ها متصور شد؟ این نقدی است که هم از سوی برخی اصلاح‌طلبان و هم از سوی منتقدان و مخالفان ما اظهار می‌شود. دوستان اصلاح‌طلب در این‌باره می‌گویند چرا این جناح تا این حد ازخودگذشتگی و ایثار نشان می‌دهد؟ به عقیده من پاسخ این بحث‌ها روشن است. ما باید در شرایط سخت برای منافع ملی ایثار کنیم و بدون سهم‌خواهی به رشد و توسعه کشور بیندیشیم. این حرکتی است که به نفع جامعه و کشور است و اگر این امر رخ نمی‌داد، چالش‌های بسیاری در کشور وجود داشت. اگر امروز کشور آرام است و شعار امید، آرامش و رونق اقتصادی را در کشور مطرح می‌کنیم به برکت همین ایثارهاست. وقتی شرایط کشورهای همسایه را بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم که وضعیت کنونی کشور، بسیار بهتر از آن مناطق است. جریان اصلاح‌طلب در این میان، مسائل را مدبرانه و دلسوزانه دنبال کرده است. جریان اصلاحات تلاش کرده که به رغم همه فشارهایی که در کشور برای تضعیف این جریان وجود دارد، حفظ منافع ملی را سرلوحه کار خود قرار دهد و در این مسیر با خردورزی و عقلگرایی، برنامه‌های رشد و پیشرفت کشور را دنبال کند. اصلاح‌طلبان به جای انزوا تلاش کردند که مشکلات کشور از طریق صندوق رای حل شود و صبورانه گام‌های اصلاحی خود را بردارند. امروز شاهدیم که گام‌های خوب موثری برداشته شده است، حل چالش‌های مربوط به مسائل بین‌المللی، برجام، حل مساله تورم، کمتر شدن رکود و... نمونه‌هایی از این تلاش‌ها بود که اصلاح‌طلبان در آن سهیم هستند و همین مسیر را ادامه خواهند داد.
آیا در ائتلاف و همکاری اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان برای انتخابات سال ۹۶، توصیه و یا انتقاداتی از سوی اصلاح‌طلبان به آقای روحانی مطرح شده است؟
برخی مسائل وجود دارد که پیش از این نیز مطرح شده است. اصلاح‌طلبان توصیه‌هایی در مورد مسائل سیاست داخلی و برخی مبحث‌های اقتصادی و... داشته‌اند که مورد بررسی آقای روحانی نیز قرار گرفته است. در این میان باید به این نکته توجه کرد که شرایط فعلی شرایط بسیار سختی است و این درک مشترک میان اصلاح‌طلبان و روحانی وجود دارد که موانع متعددی بر سر فعالیت‌ها و برنامه‌های دولت تدبیر و امید وجود دارد. موانعی که بسیاری از آنها را رقبای روحانی از راه‌های مختلفی بر سر راه کشور قرار داده‌اند، باعث شده که نظرات و توصیه‌های خود را محدودتر کنیم و در فضای بسته‌تری مطرح کنیم که از آن سوءاستفاده نشود.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
