زلزله بی‌اعتمادی چقدر مخرب است؟

سوگمندانه باید اعتراف کرد دست‌های زیادی از خودی و غیر خودی به کارافتاده‌اند تا امروز در باورهای سیاسی مردم نسبت به کشور و نظام و انقلاب زلزله ایجاد کنند. در سال‌های نه چندان دور، وقتی حادثه‌ای در کشور به وجود می‌آمد؛ همه جریان‌ها و افراد و نهادها، یکدل و یکصدا اختلافی را هم اگر داشتند، کنار می‌گذاشتند و همه ید واحده می‌شدند؛ نه سپاهی مطرح بود نه ارتشی، نه دولتی و نه مجلس، نه اصول‌گرایی نه اصلاح‌طلبی، نه ورزشکاری و نه هنرمندی؛ همه به هم اعتماد داشتند؛ دولتی و هلال احمر و بسیجی و ارتشی و نیروهای مردمی تحت یک فرماندهی کار می‌کردند. مردم هم گوش به اخبار صداوسیما بودند تا ببینند از مردم چه می‌خواهند تا آنها کمک کنند ولی این روزها گویا انتخابات هنوز تمام نشده است. یکی فرمانده سپاه را زیر سؤال می‌برد، دیگری معاون اول رئیس‌جمهور را لعن می‌کند، شبکه‌های اجتماعی در اختلاف‌افکنی ترکتازی می‌کنند، اخبار دروغ مثل آب پمپاژ می‌شود و متأسفانه همین اخبار دروغ دستمایه مسئولان می‌شود برای تاختن علیه یکدیگر، دستیار رهبری به جهانگیری حمله می‌کند و می‌گوید او تخم لق سیاسی را گذاشته است. از آن طرف همه دنبال تخم لق‌های سیاسی دیگری می‌گردند که در این سال‌ها مسئولان گذاشته‌اند و این روزها جوجه‌هایشان دردسرساز شده‌اند.

بی‌شک کمترین اثر سوءاستفاده از حوادث و مصیبت‌ها برای انتقام‌گیری و تسویه‌حساب سیاسی، به وجود آمدن بی‌اعتمادی مردم به مسئولان و نهادهاست؛ اتفاقی که در کمک‌رسانی مردم به مناطق زلزله‌زده تا حدود زیادی خود را نشان داد. هر چند هجوم بی‌سابقه مردم برای کمک به زلزله‌زدگان توسط خود آنان صحنه‌های بی‌بدیلی از الفت و محبت ملی را به نمایش گذاشت ولی نمی‌توان از کنار پیامی که این کمک‌های مستقیم به زلزله‌زدگان داشت به سادگی عبور کرد.

اگر حدود یک میلیارد تومان در عرض ۴۸ ساعت به حساب صادق زیباکلام و در همین حدود بیشتر و کمتر به حساب دیگران واریز می‌کنند هیچ معنایی جز از میان رفتن اعتماد و باور مردم به نهادها ندارد. در این باره زیباکلام خود می‌گوید: ظرف ۴۸ ساعت مردم یک میلیارد و ۲۰۰ هزار تومان به حساب من واریز کردند، حتی در خواب هم نمی‌دیدم که این اتفاق بیفتد.

او البته توضیح می‌دهد: واقعاً هلال احمر دارد تلاش می‌کند. شاید مقداری ناشی از بدبینی فرهنگی و تاریخی به سازمان‌های رسمی و دولتی باشد. ضمن این که نباید از خاطر برد که در سال‌های اخیر اخبار مفاسد اقتصادی کشور را در خود فرو برد، اگر اعتماد عمومی سلب نشده باشد تا حدودی تضعیف شده است.

اگر دلسوز کشور و انقلاب هستیم باید زنگ خطر خدشه وارد شدن به باورهای سیاسی و اجتماعی مردم را امروز جدی بگیریم. شاید فردا دیر شده باشد.»