پوتین بیدار شد یا اصلا خواب نبود

تدبیر24: کرملین پس از برنامه جداسازی کریمه از اوکراین در صدد برآمد ضمن کشاندن بحران نظامی به شرق برای تاثیر گذاری بر هر گونه فرایند سیاسی و داخلی اوکراین، شکست سیاسی سختی نیز به اروپا و ایالات متحده در شرق اروپا وحوزه دریای سیاه بدهد.آنهم با سیاست همیشگی روسها . "دیدید کردیم و شد!".


"رفقا فعلا دست نگه دارید وآرام باشید .شاید در انتخابات 25 می ریاست جمهوری  اوکراین هم شرکت کنیم".
پر کنایه است اما تلویحا این آخرین فرمان پریروز پوتین به هوادارانش در شرق اوکراین بود. فرمان برادر بزرگتر در حالی که لاروف همچنان سرگرم محکوم کردن کیف و بی معنا خواندن انتخابات آتی رئیس جمهوری اوکراین بود. در کرملین چه خبر است ؟آیا میان رهبران کاخ سرخ بر سر بحران اوکراین اختلاف نظری به وجود آمده یا صرفا اینگونه تفاوت ها ناشی ازوجود نا هماهنگی در بیان مواضع است؟. مشکل بتوان فعلا پاسخ روشنی به این سوال داد. اما به تصور من تداوم سیاست های کنونی ،پوتین  را از دو زاویه در آستانه نگرانی های عمده ای قرار داده و فعلا وادار به چرخشی 45 درجه ای در سیاست های خود کرده وبه این نتیجه رسانده است صرف ناسونالیسم روسی سرمایه ای کافی برای اصرار بر آنچه  اکنون به یک بحران بین المللی تبدیل وآبروی روسیه را به مخاطره انداخته نیست.جالب است زیگانف کمونیست نیز مدافع ناسیو نالیسم روسی شده و ساشا را فرزند بزرگ ملت خوانده است.اما این دوزاویه:
 
اول تداوم سیاست فعلی قطعا درمیان مدت موجب اتحاد بیشتر اروپا علیه روسیه و در نتیجه نزدیکی دوباره و بیشتر آنها به ایالات متحده خواهد شد. این یعنی فروپاشی 20 سال سرمایه گذاری سیاسی و اقتصادی  روسیه در اروپا و بالعکس.دوم که فکر میکنم موضوع با اهمیتی است اما کمتر به آن توجه میشود احتمال  بروز مخالفت هائی در درون خود کادر سیاسی کرملین است. این درست که تزار پوتین دارای قدرت بلا منازعی ست اما این به معنای نبود مخالف  سیاست هایش در کادر های سیاسی رده بالا نیست .اگر پوتین نتواند به یک برد معنا دار و یا حداقلی دست یابد  ممکن است  در میان هم قطارانش  منزوی شود. به هر حال سرمایه سیاسی و اقتصادی فعلی روسیه در غرب تنها متعلق پوتین نیست.همه و از جمله این گروه مورد بحث باید متوجه باشند  آقای پوتین چه سنت خطرناکی را در منطقه پایه گذاری کرده است. سنتی  تحت عنوان "جداسازی دمکراتیک خونین  یک کشور "که روزی دامن خود آنها را خواهد گرفت.
 
بروز آثار جدی خروج بحران از کنترل نیروهای میدانی و روسیه شبیه آنچه در اسلاویانسک یا دوننسک رخ داد ه و میدهد یا اعلام جدائی خواهان مبنی  برانجام رفرندام  استقلال خواهی علی رغم مخالفت پوتین  تا حدودی اما نه کاملا، مسیر بازی را برای مسکو تغییر داده است .یک تحلیل گر ارشد سیاسی  مقیم مسکو به شرط عدم افشای نامش میگوید"پوتین اعتقاد داشت اروپا و ایالات متحده در برخورد با روسیه دچار اختلاف و دودستگی خواهند شد.او به این نتیجه رسیده بود اروپا مایل به رویاروئی با روسیه نیست. گرفتاری های اوباما و رفتار محتاطانه مرکل در برابر مسکو در شکل گیری این اعتقاد نقش مهمی بازی کرد". او می افزاید"از طرفی پوتین تصور میکرد نیروهای ارتش اوکراین نه توان ونه انگیزه حمله به شرق را نخواهند داشت و شاید هم از ترس لشکر کشی روسیه اقدام موثری انجام ندهند.ولی  اینک شرایط واقعا اینگونه نیست . پوتین در جمع محاسباتش اعدادی را اشتباه وارد کرده بود".بی شک روسیه اکنون خود را برابر گزینه های منفی بیشتری میبیند. از حضور ناتو در لهستان ،پیشروی ولو اندک نیروهای ارتش اوکراین و تغییر مواضع اجباری مخالفان تا تحریم های سیاسی و اقتصادی غرب که آنها به وضوح آماده گسترده و موثر تر کردن آنها میشوند.البته پر هزینه شدن این بازی خطرناک برای روسیه به این معنا که کرملین وادار به از دست دادن همه زمین بازی خواهد شد نیست. اما فکر میکنم مقامات روس متوجه شده اند با کشاندن بازی به میدان سیاسی میتوانند بسیار ارزانتر سهم سنتی و همیشگی خود را ازاین بحران پر هزینه به دست آورند. اینکه پوتین از انتخابات 25 می  ریاست جمهوری اوکراین حمایت تلویحی کرده  یا از مخالفان خواسته رفراندم استقلال خواهی را عقب بیاندازندو یا به رفقا در شرق اوکراین فرمان آرام باشید داده است دقیقا در همین چارچوب دیپلماتیک- سیاسی قرار میگیرد. شاید بازی سیاسی و توزیع آرام کیک ماریوپولی مطابق میل غربی ها  نیز باشد، اگر به این نتیجه برسند که حق روسیه را در این حوزه به شدت ژئوپولیتک و حساس به رسمیت بشناسند. اروپا و ایالات متحده به خوبی میدانند اوکراین قادر به پیوستن به اردوگاه ناتو و اتحادیه اروپا نیست اما همینقدر در جبهه سیاسی روسیه باقی بماند و کرملین را هم آرام نگه داند برای صلح و پایان بحران کافیست . ظاهرا اروپا و ایالت متحده به این نتیجه رسیده اند.پوتین هم  میتواند بگوید"رفقا پیروز شدم".