در لوزان سوئیس غرب مجبور شد سلاح خود را زمین بگذارد و مشروعیت دانش هسته ای ایران را به رسمیت بشناسد و حق غنی سازی را بپذیرد آیا این یک پیروزی نیست ؟
تدبیر24:« انتقاد نباید طوری باشد که اعتماد عمومی را از مسئولینی که مشغول به کار هستند، سلب کند و موجب بی اعتمادی عمومی شود، همچنین انتقاد نباید همراه با اهانت و روشهای خشم آلود باشد.....هیچ اشکال و مانعی ندارد که برخی افراد که روش، رفتار، حرف و سیاست دولت را قبول ندارند انتقاد کنند اما انتقادها باید در چارچوب منطقی بیان شوند »
به گزارش چمران نیوز جمله فوق بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در تبیین چارچوب انتقاد منطقی بوده که در سخنرانی نخستین روز سال 94 در مشهد بیان فرمودند . ایشان همواره منتقدان را دعوت به نقد منصفانه کرده اند " نه " نقدی غیر منطقی و مخرب . « انتقاد خوب است، تخریب بد است؛ انتقاد خدمت است، تخریب خیانت است؛ نه خیانت به دولت، بلکه خیانت به نظام و خیانت به کشور است -دیدار با دولت سال 87 »
این روزها بازار انتقاد و بعضا تخریب دولتی ها بسیار گرم شده است . از انتقادهای منصفانه ای که به بیانیه لوزان می شود تا انتقادهایی که تنها به مقصود تخریب مسئولان دولتی بوده را در روزهای اخیر فراوان می بینیم . عده ای با نگاهی منصفانه ضمن تقدیر و تشکر از تلاش های شبانه روزی مذاکره کنندگان به نقاط قوت و ضعف بیانیه لوزان می پردازند وکمک می کنند تا فرزندان انقلاب 3 ماه دیگر توافقی خوب را امضا کنند اما عده ای با نگاه جناحی تنها به قصد تخریب یک چهره یا جریان غیر منطقی و غیر منصفانه بیانیه لوزان را نقد کرده و دائما بر سر مذاکره کنندگان می کوبند ! اما نتیجه این تخریب ها چیست ؟ آیا با تخریب دولت یا تیم مذاکره کننده نتیجه دلخواه برای نظام بدست آمده و کشور به اهداف خود خواهد رسید ؟ شاید اشاره به یک پرسش و پاسخ در دیدار دانشجویی با رهبر معظم انقلاب در سال های گذشته بتواند پاسخ مناسبی به سوال فوق باشد .در یکی از دیدارهای دانشجویان و رهبر انقلاب سوال زیر مطرح می شود که در ادامه سوال پاسخ حکیمانه رهبری را هم خواهید خواند :
اگر اشکالی در سیاستها و عملکردها باشد، آیا باید آن را ابراز کرد؟ چگونه میتوان این کار را کرد که متهم به مخالفت با فرمایش شما در حمایت از دولت نشویم؟« من البته هیچ‌وقت جلوِ انتقاد را نگرفته‌ام و کسی را منع نکرده‌ام. انتقاد صحیح و دلسوزانه ضرری ندارد؛ اما این انتقاد بایستی به تخریب نینجامد. بعضیها طوری انتقاد میکنند که تخریب است؛ این مصلحت نیست. کسی که مسؤولیت سنگینی در کشور بر دوشش هست و از او توقع داریم که فلان کار را بکند - اقتصاد را درست کند و... - اگر ما او را تقویت نکنیم؛ اگر یک وقت ضعفی هم پیدا شد، آن را نپوشانیم؛ آیا میتوانیم چنین توقعی داشته باشیم؟ باز هم میتوانیم امیدوار باشیم که آنچه که ما میخواهیم، انجام خواهد گرفت و آنچه که وظیفه اوست، انجام میگیرد؟ به نظر من، وظیفه همه است که به مسؤولان کشور کمک کنند و آنها را یاری نمایند؛ البته تا وقتی که در خط مستقیم اسلام و امام حرکت میکنند. اگر کسی از خط مستقیم اسلام و امام منحرف شود - هر کسی باشد - او درخور حمایت نیست. این فرق هم نمیکند؛ از بالا تا پایین همه یکسان هستند؛ خود من هم همین‌طور هستم. اگر خدای نکرده من هم از آن خط صحیحِ اسلام تخطی کنم، بر مردم واجب نیست که از من حمایت یا تبعیت کنند. البته احیانا یک وقت اشتباه و اختلاف سلیقه‌ای وجود دارد. این اختلاف سلیقه نباید موجب شود که ما مسؤولان کشور و مسؤولان بخشهای گوناگون را از حمایت خودمان محروم کنیم؛ نه، باید آنها را حمایت کنیم.
شما هم بدانید عزیزان من! امروز این کشور اقتدارش به همین است که دولت و ملت به هم وصلند. هیچ جای دنیا هم این‌گونه نیست. این را که عرض میکنم، با علم و اطلاع میگویم؛ یعنی حتی در کشورهای دمکراتیک، این حالتی را که شما در این‌جا مشاهده میکنید - و خوشبختانه نظایر آن در این کشور زیاد است که یک مسؤول بنشیند و با مردم، صمیمی و خودمانی حرف بزند؛ نه آنها از او احساس وحشت کنند، نه او از آنها احساس وحشت و بیگانگی کند - وجود ندارد. این هم به برکت دین و به برکت اسلام است، والا آن حکومتهای به خیال و به ادعای خودشان مردمی - که بیدین و ملحد بودند - حجابهایشان از مردمشان، خیلی خیلی قطورتر از دیگران هم بود! بنابراین، این اتصال دولت و ملت، به برکت دین و اسلام است. این را نباید از دست داد؛ این چیز خیلی مغتنمی است. این ارتباط بین مسؤولان دولتی و مردم، حمایت اینها از آنها، علاقه و دلسوزی آنها به اینها، چیز بسیار با ارزشی است »
بی شک نقد منصفانه و منطقی می تواند کشور را در رسیدن به اهداف خود کمک کند منتقدان و دلسوزان و دلواپسان اگر در موضوعی همچون مذاکرات هسته ای و بیانیه فوق اشتباه و نقصی می بینند می توانند منطقی و بدور از جنجال و تخریب به نقد پرداخته و نظرات و راهکارهای خود را بیان نمایند و قطعا این امر می توانند دولت را برای رسیدن به یک توافق خوب یاری دهد امری که متاسفانه این روزها از سوی برخی رسانه ها کامل نادیده گرفته شده و انگار رسالتشان تخریب می باشد و لا غیر !
اخبار و تیترهایی که در رسانه های گروهک معروف منتشر می شود بیانگر این است که درک درستی از نقد منطقی و منصفانه ندارند و یا تنها به دنبال منافع گروهی خود می باشند و اگر چنین نیست چرا فراجناحی با یک موضوع ملی برخورد نمی کنند ؟در لوزان سوئیس غرب مجبور شد سلاح خود را زمین بگذارد و مشروعیت دانش هسته ای ایران را به رسمیت بشناسد و حق غنی سازی را بپذیرد آیا این یک پیروزی نیست ؟ آیا برگزارکنندگان همایش "توافق لوزان کدام پیروزی " این را یک شکست می دانند ؟! با وجود توضیحات ظریف و عراقچی درباره بیانیه لوزان این برداشت و تیترها چه معنایی می تواند داشته باشد ؟ ( دلواپسی ها بجا بود ، نامه خانواده شهدا در کار نیست ،افزایش نگرانی ها از تفاهم لوزان ، توافق ترکمنچای لوزان ، توافق لوزان کدام پیروزی ؟ و... )
منبع:چمران نیوز
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
