قلعه روی یک صخره و بالای دومین آبشار بلند ایران ساخته شده و هیچ دری برای داخل شدن به آن وجود ندارد، به همین دلیل "دِمُرگان" از آن به نام "قلعه فرشتگان" یاد کرده است.
تدبیر24:قلعه روی یک صخره و بالای دومین آبشار بلند ایران ساخته شده و هیچ دری برای داخل شدن به آن وجود ندارد، به همین دلیل "دِمُرگان" از آن به نام "قلعه فرشتگان" یاد کرده است.
برای داخل شدن به این قلعه باید بال درآورد، زیرا آن را روی صخره‌ای که 220 متر از اراضی شاهاندشت بلندتر است، ساخته‌اند! به گفته دِمُرگان (رییس حفاران فرانسوی) روستای شاهاندشت که در 80 کیلومتری جاده هراز از راه آمل به تهران قرار دارد از سطح دریا 1410 متر و بلندی کوهی که قلعه "ملک بهمن" بر آن ساخته شده است 1630 متر است.
برای رفتن به پای قلعه «ملک بهمن» باید از سمت شمال غرب آبشار شاهاندشت بالا رفت، اما بیشتر کسانی که برای تفریح یک‌روزه به آبشار «شاهاندشت» می‌روند ترجیح می‌دهند نزدیکی آبشار بساط‌شان را پهن کنند و به دلیل سخت بودن مسیر بالاتر از آن نروند.
بعد از رسیدن به ابتدای دیواره قلعه، صخره عظیم مخروطی‌شکل با شیب تندی وجود دارد، سه مرد جوان با زور طناب سعی می‌کنند از صخره بالا بروند تا شاید بتوانند به داخل قلعه نفوذ کنند. کفش یکی از آنها به دلیل تلاش بسیار برای ورود به قلعه پاره شده است و بعد از ساعت‌ها تلاش هنوز نتوانستند داخل آن شوند. مثل همیشه رد پای حفاران غیرقانونی هم در کنار دیواره‌های قلعه دیده می‌شود.
من هم سعی می‌کنم خودم را با کمک درخت نزدیک صخره بالا بکشم، اما رفتن به داخل قلعه واقعا کار دشواری است. اینکه چطور مصالح لازم برای ساخت قلعه از آن مسیر دشوار را بالا برده‌اند، ذهن را درگیر می‌کند.
نردبان چوبی برای ورود به قلعه
دمُرگان در اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار به ایران آمده و از قلعه "ملک بهمن" دیدن کرده است، راه ورودی خاصی به قلعه نشان نمی‌دهد و فقط می‌نویسد: "طبقات مختلف این بنا به وسیله پلکان‌ها و راهروهای زیرزمینی به یکدیگر مرتبط بوده‌اند. این راهروها امروز مسدود شده‌اند، اما آثار آنها باقیست. پلکانی که به ارگ قلعه می‌رفته برجای است و درازی آن 20 تا 30 متر است. آثار پله‌هایی در روی صخره‌ای که شیب 30 درجه دارد و به داخل قلعه می‌آمد، برقرار است."
اما به نظر می‌رسد در حال حاضر خبری از پلکانی که دمرگان از آن یاد کرده، نیست و در بخش دیگری از قلعه نردبان چوبی دیده می‌شود که مشخص نیست چه کسانی و به چه نیتی از آن برای ورود به قلعه استفاده می‌کنند. احتمال می‌رود حفره‌هایی که روی دیواره‌ها در بخش شرقی قلعه وجود دارد جای لولاهایی برای یک پل متحرک بوده و شاید مسیر رفت و آمد به وسیله این پل انجام می‌شده است.
ملک بهمن ،آخرین امیر سلسه «استندار لاریجان» بود. او فرزند ملک کیومرث بن ملک کاووس است. دکتر ستوده در معرفی ملک بهمن می‌نویسد: "در زمان حکومت شاه طهماسب سه طبقه از سلاطین استندار که «بنی اعمام »بودند حکومت داشتند؛ «ملک عزیز والی نور»، «ملک سلطان محمد والی کجور» و «ملک بهمن والی لاریجان» بوده‌اند."
بعد از بررسی‌های انجام شده قطعه سفال‌هایی به ضخامت یک سانتی متر با لعاب سبز در قلعه پیدا شده. برای تعیین قدمت دقیق قلعه نیاز به تحقیقات باستان شناسی مفصل است. "دمرگان" نیز در تحقیقات خود معتقد است " قلعه در یک زمان ساخته نشده است بلکه مجموعه‌ای از استحکامات است که آنها را به یکدیگر مربوط کرده‌اند." این قلعه در سال 79 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است و با آنکه به حال خودش رها شده اما نسبت به قلعه‌های دیگری که مرمت شده‌اند تقریبا خوب مانده است.
از تابلوی میراث فرهنگی برای معرفی قلعه" ملک بهمن"، چیزی جز یادگار نوشته‌های بازدید کنندگان باقی نمانده است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
