ديروز در كشور كاخ جوانان داشتيم و امروز سازمان ورزش و جوانان؛ اما همه آنها سازمان هاي ناكارآمد و بي نتيجه بوده و هستند كه هيچ كار مهمي براي طبقه دانش آموز و جوانان انجام نداده اند.
تدبیر24 :مهدی آیتی - سيزده آبان مثلث سه رويداد مهم تاريخي در كشور است.
1- روز تبعيد حضرت امام(ره) به تركيه در سال 1343.
2- روز سركوب و كشتار دانش آموزان در مقابل درب دانشگاه تهران در سال 1357.
3- روز برگزاري تجمع و تظاهرات مقابل سفارت سابق آمريكا و واقعه تاريخي تسخير لانه جاسوسي در سال 1358.
آنچه از اين سه حادثه بزرگ تاريخي به تدريج رنگ باخته و فراموش شده، روز دانش آموز است كه از سال 1357 نامگذاري شد و مي توانست تاكنون جايگاه پررنگ تر و تاثيرگذارتري داشته باشد.
دانش آموزان به عنوان سرمايه عظيم انساني و جوان يك كشور داراي آنچنان جايگاه و مقام والا و بالايي است كه اگر روزي را به نام آنها نامگذاري كنند و براي سالهاي جواني آنها دولتها طرح ها و برنامه هاي علمي و سازنده اي تدوين و اجرا نمايند جاي دوري نرفته اند.
ديروز در كشور كاخ جوانان داشتيم و امروز سازمان ورزش و جوانان؛ اما همه آنها سازمان هاي ناكارآمد و بي نتيجه بوده و هستند كه هيچ كار مهمي براي طبقه دانش آموز و جوانان انجام نداده اند.
اگر بخواهيم مقام و موقع جوانان و دانش آموزان را در كشور نشان دهيم و مورد تعظيم و تكريم قرار دهيم بر ما لازم و واجب است كه در طول سال هر روز را به يكي از شئون دانش آموزي اختصاص داده و براي آن برنامه ريزي علمي و عملي نماييم.
مثلا روز دانش آموز مي تواند روز بزرگداشت سرمايه ملي انساني باشد يا روز نسل هاي آينده يا روز دانش و آموزش يا روز پرورش و تربيت يا روز جوانان و حفاظت از محيط زيست يا روز جوانان و ترافيك يا روز جوانان و بهداشت عمومي يا روز جوانان و خانواده يا روز دانش آموز و امور فرهنگ و هنر يا روز دانش آموز و اقتصاد يا روز دانش آموز و امور شهري و شهرنشيني يا روز جوانان و ازدواج يا روز جوانان و سلامت روح و روان يا روز جوانان و باورهاي سازنده ديني و مذهبي يا روز دانش آموز و امدادگري يا روز دانش آموز و خدمات اجتماعي يا روز دانش آموز و كرسي هاي آزاد انديشي يا روز دانش آموز و احزاب سياسي يا روز دانش آموز و مشاركت در انتخابات يا روز دانش آموز و شوراهاي همكاري و همياري يا روز جوانان و احترام به والدين و بزرگان يا روز جوانان و ادب و اخلاق يا روز جوانان و مسئله توسعه، تحقيق و پژوهش يا روز جوانان و المپياد و نخبگان يا روز جوانان و ورزشهاي حرفه اي، بين المللي، عمومي و همگاني يا روز دانش آموز و شركت در امور خيريه اجتماعي و كمك به طبقات مستمند و ضعيف جامعه و ...
از نمونه مثال هاي فوق الذكر چنين مي توان نتيجه گرفت كه جامعه جوان و دانش آموز به عنوان گنجينه و ثروت ارزشمند هر كشور چقدر مي تواند در مسائل مختلف رشد، ترقي و تعالي يك جامعه و يك ملت مفيد و موثر باشد و چقدر دولتمردان و مسئولين در قبال جامعه دانش آموزان مسئوليت سنگيني دارند و چقدر در طول سالهاي گذشته جايگاه دانش آموزان ناديده گرفته شده يا مورد غفلت واقع شده و يا به فراموشي سپرده شده است.
بطور حتم و مسلم دولتمردان عمل زده اي كه جامعه جوان خود را فراموش كنند در آينده شاهد ناهنجاريها و نابساماني هاي فراواني در جامعه خواهند بود. بطور مثال در جامعه اي كه جوانان و دانش آموزان فراموش شوند شاهد جمعيت كثيري از جوانان هستيم كه بجاي رشد و تعالي و عبور از مراحل آموزش و پرورش و رسيدن به حوزه فعاليت هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي، جماعتي شده اند ناتوان، ناكارآمد، مايوس، بيكار، دچار خطرات اعتياد، بزهكاري و جرم و جنايت و ضعف هاي اخلاقي و ديني و در آخر جمعيت كثير و عظيم ثروت عمومي انساني تبديل به معضلي اجتماعي و خطري براي جامعه و ملت مي شود.
آيا دولتمردان و مسئولين فرهنگي جامعه مي توانند به اين سوال مهم جواب دهند كه چه اقدام اساسي و زيربنايي تاكنون براي جامعه دانش آموزي و جوانان انجام داده اند و چگونه خواهند توانست در پيشگاه خداوند و در برابر تاريخ پاسخگو باشند؟
آيا دانش آموزان و جوانان ايران اسلامي امروز پس از گذشت 37 سال از انقلاب مي توانند نمونه و الگوي جوانان بالنده و افتخارآفرين براي كشورهاي اسلامي و جامعه مترقي جهاني باشند؟
اگر نبود، نقش چند نفر از بزرگان فرهنگي جامعه امثال مطهري و شريعتي كه در بالندگي جامعه جوان كشور نقش اساسي و مهمي داشته اند بايد گفت تعداد اشخاص حقيقي و حقوقي و دولتي و غيردولتي در تصدي و مسئوليت بالندگي جوانان كه موفق شده اند در نيم قرن اخير نقش اساسي و زنده داشته باشند از تعداد انگشتان دست كمتر است و اين جامعه دانش آموزي است كه امروز مورد فراموشي كامل قرار گرفته و فقط دولتمردان و بزرگان براي آنها سخنراني مي كنند و يا به آنها وعده و وعيد مي دهند و يا در حرف و نه عمل با آنها همدردي مي كنند و در بيشتر موارد براي جوانان و دانش آموزان تقريبا هيچ يك از مشكلاتشان را با شجاعت و جسارت حل نكرده بلكه بيشتر با تظاهر و رياكاري و حرفهاي زيبا زدن، جوانان و دانش آموزان را فريب مي دهند و به همين دليل اگر امروز از هر جواني بپرسيد كه چقدر دولتمردان را در انجام وظيفه در قبال جوانان قبول دارند خواهيد ديد كه جواب اكثر آنها منفي است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
جوانان بخصوص اولی ها در انتخابات بیشتر ملعبه بعضی از سیاستمداران قرار گرفته اند و نوعی دلزدگی در جوانان نسبت به قول های فراموش شده بعضی دولت ها و بعضی وکلای مجلس به وجود آورده است.اکنون که به قول مقام معظم رهبری دوران ثبات جمهوری اسلامی است،با تاسف فراوان، این روز های مهم انقلاب که در واقع تاریخ ساز بوده اند،بعضی از افرادنسل جدید در مدارس و دانشگاهها حتی نمی دانند که این ایام چه بوده اند.برای بعضی از جوانان چندان هم مهم نیستند.گسستی که در این زمینه بین نسل های قبل و جدید بوجود آمده باید در مدارس و دانشگاهها ریشه یابی شود و نسبت به حل آن اقدام چدی شود.برای بعضی افراد فقط پرچم و نمادهای دیگر مهم است و بس. 
