تدبیر24:پروپاگاندای و مدیریت تصویر همواره در سیاست وجود داشته است. جورج واشنگتن هنگام عبور از رودخانه دلاوار آنقدر هم شجاعانه در قایق نایستاده بود؛ نقاشی آبراهام لینکلن دستکاری شد تا گردن او را رشیدتر نشان دهند و فرانکلین روزولت که دچار فلج اطفال شده بود، از انداختن عکس روی ویلچر دوری می‌گزید. بنابراین جای شگفتی نیست که رهبران سیاسی امروز نیز بخواهند چگونه دیده شدن خود را در انظار عمومی کنترل کنند، خواه باراک اوباما باشد که انتخاب می‌کند در خلوت چه سیگاری بکشد، ولادیمیر پوتین که به‌صورت نیمه‌عریان ماهیگیری می‌کند یا استیفن هارپر در حال نوازش بچه‌گربه‌ها باشد.
در سیاست پدیده‌ای وجود دارد که به کسب مقبولیت و ایجاد یک تصویر قوی برای سیاستمداران کمک می‌کند، مقبولیتی که آنان مشتاق به دست آوردن آن در میان رأی‌دهندگان شناور و منفعل هستند. این پدیده، داشتن یک دودمان یا خاندان سیاسی قدرتمند است.
یکی از موضوعات مهم در ارتباط با خاندان‌های سیاسی، بحث گسترش برند سیاسی است. این موضوع به طور مشخص درباره برند حزبی است که از واحدهای منطقه‌ای برخوردار است یا سیاستمدارانی که فرزندان سیاسی دارد. گسترش یک خط تولید در حوزه کسب‌و‌کار امری عادی است. در سیاست هم می‌توان با ضمیمه کردن نام برند والدین به یک محصول جدید یا همان فرزندان سیاسی در درون همان مقوله یعنی سیاست، از تأثیر برند اصلی به‌مثابه یک اهرم استفاده کرد.
دودمان‌ها و خاندان‌های سیاسی فرصت این را دارند تا از مزیت شهرت انتسابی استفاده کنند و خیلی سریع‌تر از سایر هم‌قطاران در سیاست مطرح شوند و در عین حال ماندن در همین سطح هم می تواند برای آنها یک خطر جدی باشد؛ آنها باید از شهرت منسوب به شهرت اکتسابی برسند تا هم تمایز داشته باشند و هم از انتقاد مخالفان بر نخبه‌گرایی مصون بمانند.اما چگونه؟
برای مطالعه بیش تر درباره این مطلب و یافتن پاسخ سوال بالا به آدرس زیر مراجعه کنید.
http://cnnstrategy.ir
همچنین می توانید برای مطالعه متن کامل آن به شماره اول فصلنامه راهبرد ارتباطات به سردبیری و مدیر مسئولی آرش محبی مراجعه کنید.برای تهیه فصلنامه راهبرد ارتباطات می توانید با شماره ۲۶۴۰۹۰۷۹-۰۲۱ تماس بگیرند. 
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
