تدبیر24 :اگر خانه شما به طور فیزیکی از یک حادثه هسته‌ای سالم بماند اما شما مجبور
باشید که همه چیز را پشت سر بگذارید، چه کار می‌کنید؟ چه چیز را با خود بر
می‌دارید و چه چیز را رها می‌کنید؟ برای صدها هزار تن از ساکنان شعاع 12
مایلی (19 کیلومتری) نیروگاه انرژی هسته‌ای فوکوشیما داییچی این موضوع
حقیقت واقعی بود.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از ویسزنشنال ژئوگرافی
(Voices.nationalgeographic) با این که در طول پنج سال از زمانی که زمین
لرزه و سونامی بزرگ به نیروگاه فوکوشیما آسیب زد، سطح تشعشعات کاهش یافته
است اما برای ساکنان شهرهای ارواح فوکوشیما بازگشت ممکن است غیرممکن باشد.
زندگی در این استان به عنوان بورسیه عضو داستان‌نویسی دیجیتال نشنال
ژئوگرافی به من چشم‌انداز جدیدی درباره شیوه زندگی فوکوشیما ارائه کرده است
اما با این که من به چیزی که در اینجا اتفاق افتاده پی‌بردم، اغلب در درک
تاثیر کامل این ویرانی احساس محدودیت می‌کنم.
کوریاما، شهری که در پنج ماه گذشته محل سکونت من بود در 40 مایلی (64 کیلومتری) راکتور هسته‌ای از کار افتاده قرار داشت.
هفته گذشته این فرصت را داشتم تا از شهرهای تخلیه شده به همراه گروه
غیرانتفاعی "نومادو" دیدار کنم که پیشنهاد سفر به مناطق ممنوعه را برای
مطالعه اثرات این فاجعه مطرح می‌کنند.
پس از این که ماه‌ها به داستان‌های مختلف گوش کردم خواستم خودم شاهد این
باشم که چه چیزی از این پناهندگان هسته‌ای گرفته شد. آن چه که دیدم در زیر
می‌آید:
خاک رادیواکتیو -
روستای ایتاته واقع در خارج از شعاع 12 مایلی قرار دارد اما پس از این که
به دنبال انفجار هیدروژنی مواد رادیواکتیو به سمت شمال غرب حرکت کردند، این
منطقه به شدت آلوده شد. کپه‌های خاک آلوده در ذخیره‌گاه‌های موقتی قرار
داد شده‌اند و در سراسر روستا و استان علامت‌گذاری شده‌اند
مزرعه زرد -
مزارع گل‌های کلزا منظره‌ای آشنا در منطقه ممنوعه است. باور می‌رود که این
دانه‌ها ایزوتوپ‌های رادیواکتیو در خاک را جذب می‌کنند. این فرآیند زیست
پالایی خوانده می‌شود که استفاده از ارگانیسم‌های زنده است که آلودگی خاک
را کاهش می‌دهند. با این که تخمین میزان توانایی آلودگی‌زدایی دشوار است
اما روغنی که از دانه‌های کلزا تولید می‌شود عاری از آلودگی است
دامپروری امید -
یوشیزوا ماسامی، مالک دامپروری امید در مرز ایتاته و نامیه. او فرمان تخلیه
و کشتن حیوانات را نادیده گرفت و به نشانه اعتراض دراین منطقه ماند تا از
گاوهای رها شده مراقبت کند
توقف زمان -
یک ساعت دیواری در مدرسه ابتدایی یوکیدو برای همیشه در ساعت 3:38 بعد از ظهر متوقف شد؛ لحظه‌ای که سونامی روستای نامیه را در نوردید
مرکز نامیه -
مجموعه ساختمان‌هایی که تا حدودی از زلزله 9 ریشتری سواحل توهوکو آسیب
دیدند. نامیه در چند مایلی راکتور هسته‌ای داییچی قرار دارد و از همین رو
متروکه شد
خانه ویرانه -
خانه‌ای که با برخورد موج‌های سونامی ویران شد. با این که آوارها توسط
کارگران آلودگی‌زدایی به طور گسترده‌ای پاکسازی شد. اما خانه‌هایی که به
طور کامل ویران شده‌اند، باقی مانده‌اند تا بر اثر گذشت زمان و تاثیر آب و
هوا فرسایش یابند
ورزشگاه دست نخورده -
مدرسه ابتدایی یوکیدو در ساحل استان فوکوشیما بلافاصله بعد از سونامی
متروکه شد. دانش‌آموزان پیش از برخورد سونامی تخلیه شدند و زنده ماندند
وضعیت ترمز -
یبرون از روستای اکوما، حدود سه مایلی نیروگاه انرژی هسته‌ای داییچی،
دستگاه تابش سنج گایگر نشان می‌دهد که سطح تشعشعات بالاست. 6.07 میکروسیورت
در هر ساعت در این منطقه را با شهر کوریاما 43 مایل دورتر با میانگین
0.154 میکروسیورت مقایسه کنید
گورستان متروکه -
گورستانی در ساحل استان فوکوشیما در حدود چهار مایلی نیروگاه انرژی هسته‌ای فوکوشیما داییچی ویران باقی مانده است
آری ام بسر (Ari M. Beser)، نوه ستوان جاکوب بسر است که تنها عضو ارتش
ایالات متحده داخل بمب افکن‌های B-29 در جریان جنگ جهانی دوم در حمله
هسته‌ای ایالات متحده به هیروشیما بود. آری ام بسر در حال سفر در ژاپن است
تا گزارشی درباره هفتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی و
پنجمین سالگرد زمین لرزه بزرگ شرق ژاپن، سونامی و گداخت هسته‌ای در
فوکوشیما تهیه کند. بسر مستقیما با مردمی که از تکنولوژی‌های هسته‌ای
امروزه آسیب دیده‌اند صحبت خواهد کرد هم‌چنین او با آمریکایی‌ها و ژاپنی‌ها
برای حمایت از پیام آشتی و خلع سلاح هسته‌ای همکاری می‌کند. کتاب جدید او
با عنوان «خانواده هسته‌ای» بر چشم‌انداز ژاپنی و آمریکایی بمباران اتمی
تمرکز دارد.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
