روحانی همچنان مورد اقبال جامعه قرار می‌گیرد

تدبیر24 :در ادامه این مطلب که در شماره چهارشنبه 26 خرداد انتشار یافت، می خوانیم: به نظر می‌رسد که موقعیت شخص روحانی از گذشته محکم‌تر است ولی کابینه برای اینکه توان همراهی با شخص وی را داشته باشد، باید گام‌هایی را بردارد تا بدین ترتیب افکار عمومی را بیشتر با خود همراه کند. افکار عمومی از این دولت نوعی احساس آرامش، تدبیر، فقدان هیجان زدگی و فقدان چالش‌های غیرمتعارف را، هم در حوزه بین‌المللی و هم در داخل، دریافت می‌کند اما به هر حال جامعه ما با مشکلاتی روبه‌رو است که بخشی از آنها اقتصادی و بخشی اجتماعی است و انتظار می‌رود که دولت منسجم‌تر به این بخش‌ها بپردازد. اگر دولت در یک سال آتی به این موارد نیز اهتمام ورزد، افکار عمومی تداوم این دولت را در صحنه انتخابات آینده طلب خواهد کرد.
جامعه پیش از این نیز طرفدار افراط گرایی نبوده و اگر از برخی شعارهای دولت قبل استقبال کرد، بحث افراطی بود که در شکاف اقتصادی و طبقاتی جامعه شکل گرفته بود و دولت قبل شعارهای خود مبنی بر بحث عدالت اجتماعی، آوردن پول نفت سر سفره‌های مردم و شخصی از جنس مردم را با تکیه بر این موضوع مطرح کرد. بنابراین، ذات این مفاهیم افراطی نیست و جامعه ما همواره به عدالت و توزیع عادلانه ثروت و قدرت پاسخ مثبت داده است. تصور جامعه این بود که این شعارها ممکن است از سوی دولت قبل محقق شود اما در عمل آنچه که رخ داد این بود که به جای افزایش همبستگی اجتماعی در جامعه، نوعی واگرایی در آن ایجاد شد و اعتماد اجتماعی جای خود را به عدم اعتماد داد. همچنین بر خلاف این شعارها، توزیع منابع ثروت به درستی انجام نشد و شاهد فاصله‌های کلان طبقاتی بودیم.
این موضوع نشان داد که جامعه باید دقیق تر به انتخاب بازیگران عرصه سیاست توجه کند، چراکه تمام کسانی که مورد انتخاب مستقیم مردم قرار می‌گیرند، مسلما چنین شعارهایی می‌دهند، اما جامعه به این درک و بلوغ رسید که بیش از اینکه به شعارها توجه کند، مجریان را نیز مورد ارزیابی قرار دهد و این موضوع موجب شد که نتایج انتخابات 24 خرداد 92 به دست آمد. بنابراین، جامعه به این بلوغ رسیده که از این پس اسیر شعارها نشود و افراد پشت این شعارها را نیز مورد واکاوی عمیق قرار دهد.
به یاد نمی‌آورم که روحانی تصریح کرده باشد که شخصا چنین اقدامی خواهد کرد، چراکه به‌واسطه سال‌ها خدمت در نظام، با روند تصمیم گیری در این نظام آشنایی کامل دارد. طبیعی است که مسئله رفع حصر، مسئله قوه مجریه نیست بلکه این قوه می‌تواند با رایزنی، گفتگو و مصلحت‌اندیشی روی این روند تاثیرگذار باشد اما بحث این موضوع فراتر از یک قوه خاص است. بنابراین، بعید است که جامعه در شکل کلان آن و نه حزبی، این انتظار بیش از حد را در مورد موضوعی که کاملا در اختیار قوه مجریه نیست، از دولت داشته باشد.
ممکن است دولت بنابر مصالحی، اقدامات انجام شده خود در این حوزه را توضیح ندهد ولی از بخش‌هایی از بحث‌های مطرح شده از سوی روحانی و اعضای کابینه، به نظر می‌رسد در این مورد وارد تلاش‌ها، گفتگوها، همنظری‌ها و مصلحت اندیشی‌هایی شده‌اند ولی طبیعی است که جامعه نیز عدم ورود قوه مجریه به امری را که به طور مستقیم با اختیارات آن پیوند نمی‌خورد درک می‌کند. به هر ترتیب، انتظار اینکه دولت حل کننده این موضوع باشد، خیلی انتظار درستی نیست.
به نظر نمی‌رسد این امر تاثیر منفی مستقیم بر پایگاه اجتماعی روحانی داشته باشد. به هر حال دولت در این دوره و خصوصا شخص روحانی نشان داده که در این امور بی توجه و بی تفاوت نیست، اما به هر حال اختیارات او نیز ظرفیت‌ها و محدودیت‌های خاص خود را دارد.
قضاوت در این مورد خیلی زود است چرا که یک بخش از هر انتخابات، بسترسازی و تخمین است و بخش دیگر تصمیماتی است که در لحظه‌ها گرفته می‌شود و به دنبال آن جامعه در فضایی قرار می‌گیرد که تصمیم به انتخاب می‌گیرد.
به عنوان مثال در انتخابات مجلس دهم در 7 اسفند، تا قبل از انتخابات و با روند رد صلاحیت‌ها این انتظار می‌رفت که انتخابات با کم اقبالی جامعه روبه‌رو شود، اما فضایی شکل گرفت که جامعه احساس کرد که باید وظیفه خود را با حضور جدی‌تر در سرنوشت سیاسی نشان دهد و حتی بخشی از جامعه عموما در انتخابات شرکت نمی‌کردند و حتی متعلق به جناح مورد رای خود نبودند، اما ایجاد احساس وجدان عمومی در جامعه ایجاد شد که منجر به آن شد که به این نگاه فکری بخصوص در تهران رای تعیین کننده دهند.
به نظر می‌رسد بخشی از این موضوع به نوع اتفاقات و کنش و واکنش‌های هنگام مطرح شدن انتخابات بستگی دارد. در شرایط فعلی، تصور بنده بر این است که حتی اگر فردا انتخابات ریاست جمهوری، بدون تمهیدات برگزار شود، همچنان روحانی مورد اقبال جامعه قرار می‌گیرد چرا که جامعه انتظار دارد که برنامه‌های وی محقق شود، اما اینکه آیا میزان این اقبال بیش از سال 92 خواهد بود یا خیر، باید تحولات بعدی را رصد کرد و در آن زمان در مورد این موضوع اظهار نظر کرد.