برخی انگار از روی دست ترامپ یادداشت برمی‌دارند

امید و انتظار این است که ملت سلحشور ما یکبار دیگر با حضور حماسی خود در پای صندوق‌ها، شور تازه‌ای بیافریند، دوستان و یاران انقلاب نظام را خشنود سازند و دشمنان را مایوس کنند. این یک انتظار و توقع درست است ولی مسائل و مشکلاتی به ذهن می‌رسد که تا همین‌جا هم بر سرنوشت انتخابات اثرگذار بوده است و اگر فکری برای مقابله با آن و خنثی کردن اقدامات بازدارنده صورت نگیرد، بیم آن می‌رود که انتظارات آحاد مردم به آن صورت ممکن به خوبی بر آورده نشود. این، خسارت بزرگی محسوب می‌گردد که می‌توان از وقوع آن جلوگیری کرد.

واقعیت این است که برخی افراد، گروه‌ها و رسانه‌ها در هر فرصتی و به هر مناسبتی سرگرم سیاه‌نمایی و جوسازی علیه نظام اجرایی هستند و با تبلیغات منفی تلاش می‌کنند جامعه را نسبت به عملکرد بخش‌های مختلف نظام اجرائی بدبین سازند و حتی آنها را به دسیسه و خیانت متهم کنند. اما آیا واقعیت‌های عینی و ملموس، چنین دیدگاه منفی و مایوس کننده‌ای را تایید می‌کند؟ و آیا تضعیف و تخریب نظام اجرائی، ملازم تخریب و تضعیف نظام و کشور نیست؟

فراموش نکنیم که در طول دوران ۳۸ ساله گذشته، کم نبوده‌اند گروه‌ها و جناح‌های معارض و مخالف که با اسلام و با اصل انقلاب و نظام در تضاد و تقابل بوده‌اند و با سمپاشی و سیاه‌نمایی تلاش می‌کردند آحاد مردم را از تداوم انقلاب و بهتر شدن اوضاع کشور به کلی مأیوس کنند و با ایجاد تردید و بدبینی، در صفوف مردم نفوذ کرده و خود را دلسوزتر از مسئولان نظام و آگاه‌تر از آنها به رموز کار معرفی کنند. کم نبوده‌اند کسانی که با همین شیوه‌ها و ابزارها، بذر تفرقه و نفاق پاشیدند و کشور را دچار خساراتی کردند که تکرار آن، حتی به اختصار نیز ملال‌آور است.

جای تعجب است که امروز با آنکه به برکت استقامت و هوشمندی ملت، صحنه سیاسی کشور از لوث وجود گروهک‌های معاند و محارب در مقیاس وسیعی پاکسازی شده، باز هم کسانی هستند که در لباس دوست و از موضع دلسوزی و با حربه تبلیغات عوام‌فریبانه و پوپولیستی سعی دارند همان اهداف و برنامه‌ها را به شکل جدیدی، عیناً در سطح کشور و در میان اقشار مختلف جامعه بازسازی و اجرا کنند و چنین وانمود سازند که گویا مصالح کشور و نظام را نمایندگی می‌کنند.

باید دید مأیوس کردن مردم و ایجاد فضای مسموم تبلیغاتی در جامعه و دامن زدن به مشکلات، چه نفعی در بردارد؟ و حتی اگر به بهانه دلسوزی نیز مطرح شود، چگونه می‌تواند مردم و مسئولان را برای ادامه راه پرفراز و نشیبی که الزامات روز کشور اقتضای عبور و گذار از مقطع کنونی را دارد، یاری کند؟ در برخی موارد، اگر مقایسه‌ای میان عملکرد عناصر نادان دوست‌نما و دشمنان حیله‌گر و مکار داخلی و خارجی صورت گیرد، وجه تمایز چندانی میان عملکرد و تبلیغات دوستان نادان و دشمنان قسم‌خورده را نمی‌توان فهرست کرد. گویا برخی عناصر داخلی از روی دست ترامپ یادداشت‌برداری کرده‌اند و دقیقاً با همان اهداف و برنامه‌ها، با همان ادبیات و رفتارها، سرگرم ایجاد نگرانی و تشویش و اضطراب در جامعه هستند و مصالح نظام و کشور را به بازی گرفته‌اند.

اینجا دیگر بحث دولت یازدهم و شخص رئیس‌جمهور و دستیارانش مطرح نیست بلکه این جماعت و عملکرد پرآسیب و زیان آنها عملاً ریشه‌های نظام و اعتماد جامعه به انقلاب و دستاوردهای ارزشمند کشور در طول تاریخ معاصر را به وضوح در معرض تهاجمات ناجوانمردانه قرار داده‌اند و ثمرات جانفشانی حداقل سه نسل از نیروهای انقلاب را هدف گرفته‌اند.

ما دشمنان شروری داریم که از هر فرصتی برای مقابله با اصل انقلاب و نظام سوءاستفاده کرده‌اند و خواهند کرد. طبعاً دشمن، دشمن است و از او غیر از دشمنی و کینه‌ورزی انتظاری نمی‌رود. اما از جمع دوستان و یاران و یاوران انقلاب و نظام، هرگز پذیرفته نیست که با ادبیات و رفتارهای دشمن، درباره انقلاب و نظام سخن بگویند و مقابله کنند. با این حساب، دیگر حتی احتیاجی به دشمن هم نیست! چراکه بعضی از ما، چه‌بسا برای رضای خدا و به حساب خدمتی به اسلام و انقلاب و کشور، دقیقاً ریشه‌های نظام و اعتماد مردم را هدف گرفته‌ایم و حتی برای تحقق تمامی اهداف و برنامه‌های خصمانه علیه دولت کنونی، نه تنها «ریل‌گذاری» کرده‌ایم بلکه دیگران را هم به یاری می‌طلبیم و «دستور حمله» به دولت را در صدر اهداف خود قرار داده ایم.

اما آیا هرگز به نتیجه کارها و آثار و تبعات این روش‌ها اندیشیده‌ایم؟ بدون هیچگونه تعارف و رودربایستی بپذیریم که در بسیاری از مقاطع تاریخ معاصر، تحریک علیه دولت، عملاً تحریک علیه انقلاب و نظام و کشور بوده و هست. همه باید بپذیریم که دولت و نظام اجرایی، ملک طلق هیچ‌کس نیست و در نتیجه باید میان تهاجم کینه‌توزانه علیه دولت و کارگزاران نظام اجرایی با نقد منصفانه تفاوت قائل شد.

به‌راستی آیا آرامش نسبی در صحنه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه در مقطع کنونی را می‌توان با آن دوران سیاه و پرتنش هشت‌ساله مقایسه کرد؟ آیا ادبیات فاخر دولتمردان کنونی را با ادبیات منحط آن دوره پرخطا می‌توان برابر دانست؟ قصد بر این نیست که اوضاع نابسامان آن روزها را در این فرصت کوتاه به نقد بگذاریم ولی از همراهان و توجیه‌گران آن روزها هرگز پذیرفته نیست که امروز طلبکاری کنند و همه را ناکارآمد معرفی نمایند. این ادعاهای بدون پشتوانه، این قبیل گزافه‌گویی‌های کینه‌توزانه را مردم نمی‌پذیرند و اتفاقاً در مقاطع مختلف انتخاباتی، واکنش‌های معنی‌دار و هوشمندانه‌ای نسبت به‌این رفتارها و مواضع غیرمنصفانه نشان داده و می‌دهند مردم با هوشیاری و البته با سعه‌صدر مثال‌زدنی، همه چیز را زیر نظر گرفته‌اند و سمپاشی‌های رسانه‌ای و سیاه‌نمایی‌های جناحی را به دقت رصد می‌کنند و واکنش‌های متناسبی را از خود بروز می‌دهند.

ما از امام خمینی و رهبر معظم انقلاب آموخته‌ایم که تخریب و تضعیف هر یک از ارکان و اجزاء قوای سه‌گانه به منزله تخریب و تضعیف نظام است و فقط به زیان ملت و به نفع دشمن تمام خواهد شد. کسانی تصور نکنند که این تخریب رقیب است و خود، سودش را خواهند برد. برجسته کردن کمبودها، بزرگنمائی مسائل و مشکلات، نادیده گرفتن موفقیت‌ها و مسأله‌دار جلوه دادن پیشرفت‌ها، بالا بردن توقعات جامعه، بی‌اهمیت معرفی کردن دستاوردها، انعکاس وارونه حقایق، انگ زدن به خادمان و چهره‌های مورد اعتماد مردم به ویژه با برچسب «خیانت»، استفاده ابزاری از مقدسات انقلاب و جامعه و الگوپذیری از ادبیات و رفتارهای ترامپی، نمی‌تواند ارزش و اعتباری برای هیچکس در زیر خیمه انقلاب را ایجاد، تثبیت و تضمین کند.

چگونه ممکن است منتقدین بی‌انصاف، مسائل و مشکلات ریز و درشت را ببینند و از تثبیت نسبی نرخ ارز، مهار تورم ۴۸ درصدی و تک رقمی کردن آن و انبوه موارد منتهی به بهره‌برداری از طرح‌های توسعه‌ای و زیربنایی را به کلی منکر شوند؟ منطقاً با در پیش گرفتن چنین خط مشی انحرافی و بحران‌زایی، اساساً احتیاج به هیچ دشمنی نیست، چراکه دوستان بی‌انصاف حتی جور دشمنان غدار را هم می‌کشند و به نیابت از دشمن حتی مؤثرتر از دشمن به نظام جمهوری اسلامی ضربه می‌زنند.