تدبیر24»حجت الاسلام احمد زادهوش، مدیر جامعه المرتضی، گفته است زمان آن رسیده که قم به کشوری با مرزهای جغرافیایی مشخص، با پرچمی مخصوص و قانون اساسی مختص این کشور تبدیل شود و در مجامع بینالمللی پذیرنده سفرای کشورهای دیگر باشد. در اینصورت قم به دولت شهری مستقل تبدیل میشود که نماینده رسمی مذهب شیعه در دنیاست .
از سخنان جناب زادهوش چنین استفاده میشود که در صورت تحقق واتیکان شیعی، قم به سخنگوی جهان اسلام تبدیل میشود و نه تنها شیعه ! ایشان معتقد است که نهادهای دینی اهل سنت به علت وابستگی شان به حکومت توانایی و پتانسیل نمایندگی جهان اسلام را ندارند و در نتیجه دولتشهر مستقل قم بدون رقیب به سراغ مسیحیت رفته و به تعامل و گفتگو با نهادهای مهم مسیحیت میپردازد.
ایده دولت شهر مستقل مذهبی، نخستین بار در سال ۱۹۲۹ با توافق مقامات مذهبی کاتولیک وبنیتوموسولینی نخستوزیر ایتالیا شکل گرفت و شهر واتیکان مرکز کلیسای کاتولیک و رهبر کاتولیکهای جهان شد. تاثیر نظریه سکولاریزم را بر تحقق دولت مستقل مسیحیت نمیتوان انکار کرد. سکولاریزم محصول عصر روشنگریست و تحقق واتیکان مسیحی چند دهه بعد از عصر روشنگری
فارغ ازبررسی محاسن و معایب این ایده که مجالی مفصل میطلبد، اجمالا آیا طرح دولت مستقل شیعه از منظر آموزه های اسلام مقبول است !!؟؟ مشهور است که مسیحیت دین انزوا و گوشه گیریست و اسلام دین اجتماعی . اگر رهبران کاتولیک در گوشه ای نشسته اند تا مردم به اختیار خود به انها رجوع کنند در اسلام چنین نگرشی مذموم است . به تعبیر روایات، عالم اسلامی باید مانند طبیب دلسوز و دوره گرد باشد از مسلمات است که پیامبر اسلام بعد مدت کوتاهی از رسالت، مردم را آشکارا به دین اسلام دعوت ( و نه دعوا )مینمود . رسیدگی به امور مسلمین هم یکی از دستورات اکید اسلام است .
مسلما جناب زادهوش در جهت تقویت شیعه این ایده را مطرح نموده اند . ایشان مسئول تربیت مبلغ برای خارج کشور هستند و به نظرشان استقلال قم راحت تر و واضحتر پیام شیعه را به جهان منتقل میکند . اما سوال اینجاست که برای رساندن پیام اسلام به جهان .. مناسبات دیپلماتیک کارامدتر است یا سواد و منش حوزویان؟!
برای گفتمان سازی اصلاح مرزهای اندیشه بر مرزهای جغرافیایی مقدم است . مگر حوزه قبل از انقلاب که با وجود علمایی چون علامه طباطبایی میدرخشید دارای قدرت سیاسی بود!!؟
خوانندگان محترم را به روایت پروفسور سیدحسین نصر از ملاقات هانری کربن با علامه طباطبایی ارجاع میدهم.
حجت الاسلام مهدی یزدانیان - حوزه علمیه قم