سینمای نابخشوده (1)

تدبیر24»فیروز قاسمی» سینما پنجره‌ای بهر نگرش  آن چیز که جریان دارد...

چنانچه سینما مخاطب را با انگیزش به تفکر درگیر نکند و با ادا کردن به واقعیت اجتماعی و هنجارهای فرهنگی و... کنجکاوی و پرسشگری را ترویج نکند. و تنها به سرگرم سازی و انجام کاری ظاهری و تک سویه بپردازد، آیا می توان از سینما بعنوان رسانه فراگیر و تاثیر گذار و... نام برد.!؟

صنعت سینمای ایران با بیش از یک قرن تجربه و در پاره ای ساخت فیلمهایی با استاندارد جهانی و حتی جهان شمول با کسب جوایز از جشنواره های معتبر جهانی توانایی آن را دارد تا با ساخت فیلم های اثر بخش و جهان فراگیر به جایگاه سزاوار در صنعت فیلمسازی جهان دست یابد و با جذب مخاطب داخلی و جهانی به اقتصاد پایدار برسد، تا دیگر چشم به بودجه دولتی و... نداشته باشد.

از سال ۱۲۷۹ که مظفرالدین شاه قاجار دوربین فیلمبرداری را برای سرگرمی خود و... به دربار آورد تا عمومی شدن نمایش فیلم در سالن نمایش در سال ۱۲۸۳ توسط میرزا ابراهیم خان صحاف‌باشی که از سوی قدرت های سیاسی حاکم و اقشار مذهبی و جامعه سنتی و... با موانع روبرو شد تا روسی خان و راه اندازی سینما فاروس در لاله زار همچنان مخالفان سنتی و... مردم را از رفتن به سینما باز می داشتند.

پس از اختراع سینماتوگراف و در پی آن شکل گیری صنعت سینما و قدرت تأثیرگذاری سینما و جذابیت تصویر و همچنین عطش به چشم آمدن و مشتهر شدن مورد توجه دولت ها قرار گرفت تا در جهت پیشبرد اهداف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و... مورد بهره برداری قرار گیرد. اما از آنجاییکه سینما آمیخته با هنر و صنعت است، دیده شدن و معرف شدن در سینما و بطور کلی تصاویر متحرک بویژه چیره شدن هنر پیامدهایی نیز برای دولت‌ها به دنبال داشته است. از جمله تغییر نگرش سینماگران با نوآور و خلاقیت هنری در موضوعات اجتماعی- فرهنگی- سیاسی و... بوده است.

سینمای ایران در ۱۲۰ سال پرفراز و نشیب در هر دوره از زمامداری ضمن آنکه سایه مخالفین سنتی و... روی آن سنگینی می کرده دست و پای شکسته گاهی به چپ و گاهی به راست به حیات خود ادامه داده است!

فعالیت های فیلمسازی در ایران به بعد از سال ۱۹۴۴میلادی » ۱۳۲۲ شمسی با تاسیس شرکت های سینمایی و تولید فیلم های محصول سینمای ایران با عمومی تر شدن سینما در بین مردم، گسترش یافت.

در دوره ای از شکل گیری سینمای ایران در سالهای پیش از انقلاب که صنعت سینما وارده دوره جدید شده بود. سینماگران خوش فکر و با انگیزه برای به دست آوردن جایگاه تک پرده ای بر سر در سینماها با کمترین امکانات از هر نظر در مقابل فیلم های امریکایی، هندی، اروپایی که رقیبان قدرتمند برای سینمای ایران بودند. در شرایط نابرابر که سه فیلم امریکایی، هندی، اروپایی در سینماهای لاله زار و... با یک بیلت ۱۵ یا ۲۰ ریال و در سینماهای تک فیلم در مناطق مختلف تا ۴۰ ریال اکران می شدند. رو به نوشتن فیلمنامه با سوژه های اجتماعی و... در جهت جذب مخاطب سینما برای تماشای فیلم‌های محصول سینمای ایران آوردند، که منتهی به رقابت در گیشه و تهیه و تولید فیلمهایی که جوانمرد، دلدادگی، لوطی گری همراه با آواز و... که رویاهای گروهی از مردم را به تصویر می کشید و زنده یاد دکتر هوشنگ کاووسی پیشرو نقد تحلیلی در سینمای ایران لفظ فیلم‌ فارسی را برای این فیلم ها بکار برد. 

در کنار به تعبیری فیلم‌ فارسی« به تبیین من سینمای محصول ایران» آثار گروهی از فیلمسازان دگراندیش با نوشتن فیلمنامه های اقتباسی از رمان و داستان ادبی ایران و... از جمله «فرخ غفاری- ابراهیم گلستان- فریدون راهنما- فروغ فرخزاد- داریوش مهرجویی- مسعود کیمیایی- بهرام بيضایی، ناصر تقوایی- علی حاتمی- جلال مقدم- کامران شیر دل- پرويز کيمياوی- سهراب شهید ثالث- امير نادری- فریدون گله- عباس کيارستمی و...» معرف به موج نو در سینمای ایران با ایجاد تغییرات در قواعد متناسب با موضوع و مخاطب«و ساختار خلق هر اثر» با خلق آثار ماندگار اجتماعی- سیاسی و چالش انگیز- و یا هنری و تفکر برانگیز و...به نمایش در آمدند و خون تازه‌ای به سینمای محصول ایران جاری نمودند. و فیلمهایی نیز از سینمای ایران در جشنواره های مهم جهانی موفق به دریافت جوایز شدند.

افزون بر آن در دهه ۵۰ سینمای ایران میزبان جشنواره جهانی فیلم تهران یکی از مهمترین جشنواره ها جهانی با رده الف شد.

پس از انقلاب طی سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۲ دوره بازسازی سینمای ایران مطابق دیدگاه امام خمینی و دیگر رهبران انقلابی که مخالف سینما نبودند، سینمای ایران با دگرگونی فرهنگی روبرو شد.

در سال ۱۳۵۷حوزه اندیشه و هنر اسلامی که بعداً به حوزه هنری تغییر نام داد فعالیت خود را آغاز نمود و تعدادی از فیلمسازان نسل انقلاب از این حوزه سربرآوردند.