شهر بدون قهرمان

تدبیر24»آساره کیانی - در رسانه ها این اتفاق رخ می دهد؛ لااقل در ایران این طور است؛ که فرد باید در جهت سیاست های رسانه متبوعش بنویسد و اگر هم مدیر مسئول یا وابستگان حزبی و عقیدتی  و سایر متعلقاتش فعالیت هایی در خور نقد هم انجام دهند، این عمل صورت نپذیرد. و همه این ها در یک تقسیم بندی کلان تر رسانه های دست راستی و چپی(با عقاید و باورهای متفاوت) صورت می گیرد. همه خبرنگارها ممکن است در راستای گرایشات کلی رسانه خود و در حالت خردتر؛ پیرو اهداف و خواست مدیرانشان مطالبی نوشته و یا از انتشار مطالبی هم خودداری کرده باشند. اما این رویه تا چه زمانی قرار است ادامه داشته باشد؟ زمانی هم می رسد که نارضایتی های مردم از مسئولان(تفاوتی نمی کند متعلق به کدام جناح و دسته و گروه باشند) بالا می گیرد و خبرنگار خود را  در میان همان مردمی که با هزار امید به لیست ها و دسته ها و گروه ها رای داده اند،می بیند و آن وقت است که شعارهای تمامی افرادی که حالا پست و مقامی دارند در ذهنش تداعی می شود؛ مهم نیست که شعار را کاندیدای شهرداری و معاونت های آن یا اعضای شورا داده باشند یا حتی رئیس جمهور و وزرایش.

این روزها با هر مسئولی که صحبت کنید اذعان خواهد کرد که بنا به دلایل متفاوت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و... حال مردم زیاد خوب نیست به این معنا که شاداب و پرنشاط نیستند. ایجاد جامعه پرنشاط هم بخشی از وعده های مقامات مسئول بوده و هرچه رگه های غم بیشتر شده، وعده های شادی آور هم پررنگ تر شده اند؛ البته نمی توان بر این نکته چشم بست که امکانات شادبودن هم زیاد نیستند؛ برای نمونه دختری که برای خود ریش و سبیل گذاشته تا به ورزشگاه برود -در ایران زنان حق رفتن به ورزشگاه را ندارند-، نمی تواند با فراغ بال شادی کرده و از تماشای بازی لذت ببرد. با این همه گاهی می شود از کمترین امکانات، حداقلِ استفاده را کرد؛ جام جهانی فوتبال نزدیک است مسئولان شهری می توانند برای شهروندان خود شرایطی را فراهم کنند که دور از چهاردیوار خانه های خود، در فضای باز، همراه خانواده هایشان به تماشای مسابقات فوتبال بنشینند علی الخصوص که تیم ملی ایران هم در این مسابقات حضور دارد و الان درروسیه(محل برگزاری مسابقات) حاضراست.  می شود با هر مناسبت، فضای شهر را طوری با رنگ و تصاویر جذاب، چید که روح زندگی در دل شهروندان دمیده شود؛ روحی که سالیانی است دمیده نشده مگر بسیار به ندرت؛ در حال حاضر اگر در سطح شهر گذر کنید، هیچ نشانه و علامتی از این که قرار است جام جهانی فوتبال برگزار شود نخواهید دید و در مقایسه کشورتان با کشورهای دیگر این نکته برایتان جالب تر هم خواهد شد. سراغ این نشانه های گمشده را از اعضای شورای شهر می گیرید؛ در دسترس ترن آدم ها در خصوص زندگی شهری شهروندان.


 مسئولان مرتبط با نشاط مردم، تا حالا هیچ اقدامی نکرده اند

محمد سالاری، رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی است؛ به او توضیح می گویید که جام جهانی نزدیک است اما در شهر که نگاه می کنید هیچ بنری یا چیز دیگری که قرارباشد به استقبال جام جهانی برود، وجود ندارد.  
سالاری این طور صحبت هایش را شروع می کند:«یکی از ماموریت های اصلی شهرداری تهران ایجاد نشاط و شادابی و سرزندگی در جامعه شهری است که با مشکلات عدیده ای مواجه و دچار نوعی روزمره گی، سرخوردگی و افسردگی شده؛ ضرورت دارد که شهرداری تهران و نیز سایر سازمان ها  نهادها از مناسبات هایی که جنبه ملی، منطقه ای و یا محلی دارند بهره برداری کرده و فضای نشاط را در شهرها  و روستاها ایجاد کنند.»
می پرسید، یعنی مسئولان، تا به حال به ذهنشان نرسیده که چند بنر در سطح شهر نصب شود؟ مسئولش کیست؟ و آقای سالاری می گوید که «می بایست تبلیغات این موضوع انجام شود چراکه بحث مسابقات جام جهانی بخصوص با طرفداران بالای رشته فوتبال در بین مردم آن هم در سطح جام جهانی، بسیار مهم است؛ بنظر می رسد که شهرداری تهران در این زمینه تا حدودی غفلت کرده و ضرورت دارد که این رویداد جهانی که بازیکنان تیم ملی ما هم در آن حضور دارند مورد بازتاب بیشتری در سطح شهر قرار بگیرد و جدای از این بازتاب، همه ظرفیت های تفرجگاهی، تفریحی، پارک ها و اماکن عمومی شهر را هم در اختیار این رویداد و نشاط حاصل از آن قرار دهند.»
به گفته سالاری،«مدیریت جدید شهرداری تهران مدت محدودی است که سر کار آمده اما لازم است که آقای افشانی، شهردار تهران و معاونین ایشان و نیز سازمان های مرتبط  در این زمینه ها تلاش کنند.»
بحث معاونین مرتبط که مطرح می شود، توضیح می هد که «البته در این جا معاونت اجتماعی و فرهنگی بیشتر ربط پیدا می کند و انتظار ما از آقای شجاع پوریان(ولی الله شجاع پوریان؛ معاونت اجتماعی شهرداری تهران) و سازمان ورزش شهرداری تهران- با توجه به این که مدت زیادی هم هست که در شهرداری مشغول به کار شدند- این بوده که در این خصوص اقدامات جدی تر و قابل توجه تری انجام می دادند که متاسفانه می شود گفت هیچ اقدامی انجام نداده اند و ما اعضای شورای شهر، به رویکرد معاونت اجتماعی و سازمان ورزش شهرداری تهران اعتراض جدی داریم که چرا بایستی در این خصوص اقدامی صورت نگیرد؟
 
از دوره قالیباف هم بدتر عمل کرده اند!

دوره پیشین شهرداری تهران یعنی پیش از محمدعلی نجفی -که شش ماه شهردار بود و بعد استعفا کرد- منتقدان بسیاری داشت و هر مقام مسئول جدیدی در حوزه شهری می توانست ایراداتی به آن دوره گرفته و انتقاداتی هم مطرح کند؛ محمد سالاری اما می گوید که عملکرد برخی معاونت های شهرداری در دوره فعلی از دوره قالیباف هم بدتر است و لااقل فعالیت های محدودی در آن دوره انجام می گرفت. از او می پرسید که «در خصوص تبلیغات محیطی و زیباسازی شهری و ظاهر آن که بخش کوچکی از وظایف سنگین معاونت است، اهمال و سستی از دوره های گذشته بوده؟»
سالاری توضیح می دهد که «بله از دوره های گذشته بوده و من فکر می کنم در این مقطع اصلا هیچ کاری انجام نشده ؛ باز هم در دوره گذشته، معدود تبلیغاتی انجام می شد ولی الان در رویداد جهانی متاسفانه معاونت فرهنگی اجتماعی کاری انجام نداده در صورتی که این مناسبت بسیار می تواند در افزایش سرزندگی مردم ، تاثیرگذار باشد؛ امیدواریم که غفلتی که صورت گرفته در روزهای پیش رو حل شود.»
 
بابت معاونت ها قطعا به شهردار تذکر می دهیم

می پرسید «شما هم مثل مجلس شورای اسلامی که وزرا را فرامی خوان و طرح سوال از آن ها به عمل می آورد، می توانید معاونت ها را بخواهید و از آن ها گزارش بخواهید؟»
می گوید: «بله قطعا می توانیم این کار را انجام دهیم گرچه طبق قانون شوراها صرفا می توانیم به شهردار تهران تذکر دهیم و این یکی از اشکالات و چالش های اساسی پیش روی قانون شوراها است؛ حداقل این است که اعضای شورا بتوانند به معاونت ها در حوزه ماموریت های محوله شان تذکر بدهند اما به هر حال، ما می توانیم از طریق تذکر به شهردار و طرح این موضوع این موضوع را پیگیری کنیم که قطعا این کار را انجام خواهیم داد.»
 
 محسن هاشمی می گوید که قضیه جام جهانی را حتما پیگیری می کند

محسن هاشمی، رئیس شواری شهر تهران، است و در طول این دوره ریاستش نشان داده که پیشنهادهای خبرنگاران و سوال کننده ها را می پذیرد و حتی اگر قول پیگیری اش نتیجه ندهد با روی گشاده حرف ها گوش می کند. او  در پاسخ به چرایی نبود بنرها یا بیلبوردهایی که در سطح شهر تهران در مورد جام جهانی باید باشد و نیست، با کمی تعجب، می پرسد: «نیست؟ توجه نکرده ام. به آقای ضرغامی باید بگوییم؛ چشم خدمتشان می گوییم. آقای حسنی سازمان ورزش و آقای ضرغامی زیباسازی.»
می پرسید که اصلا ضرورت دارد از نظر او و او می گوید که «بله به نظرم حمایت از بازیکنانمان جزو اولویت هایمان باید باشد؛ پیگیری می کنیم حتما» و می رود.
 
یادآوری
گاهی مقام های مسئول به یک یادآوری نیاز دارند تا با یادآوری تمام وعده هایی که به مردم داده اند، این نکته در ذهنشان ترسیم شود که حتی اگر بهترین و سالم ترین انسان روی زمین باشند اگر در جایگاهی که قرار گرفته اند، تخصص کافی نداشته باشند، وضع خود، مردم، جامعه، احزاب را از این که هست بدتر خواهند کرد و آن وقت مردم نه تنها به آن ها که به هیچ کس دیگری هم رای نخواهند داد. گاهی چنین تلنگرهایی نیاز هستند؛ حتی برای خبرنگارهایی که در اهداف مسئولان رسانه متبوعشان گم شده اند.#


روزنامه بهار