بجای پیشینه به پسینه بپردازیم!

تدبیر24 : همواره تمامی آحاد مردم در هر نقطه از جهان برای وطنشان، پیشرفت و توسعه آن دلشان می تپد، می لرزد و می سوزد.

در طول تاریخ نمونه های فراوانی بر وطن دوستی و مهرورزی ساکنین یک کشور، منطقه و بخش شهادت داده و چه افرادی که قهرمانیشان در جان دادنشان برای حفظ وطنشان بوده و وفاداریشان مثال زدنی بوده است.

واژه وطن واژه ای عمیق است که افراد و اقشار مختلف یک دیار را با وجود تمامی اختلافات سیاسی، مذهبی، قومی، قبیله ای و رفتاری به هم پیوند می دهد و زنجیره ای ناگسستنی را در پیوند، اتحاد و اتصال همه گروه ها و اقشار مردم به هم شکل می دهد.

این مقدمه ای است بر یادآوری اینکه در سایه چنین اتحادی می توانیم چرخ این منطقه از کشور که دچار عقب ماندگی تاریخی در توسعه و صنعت است را در پرتو تدبیر و عقل و منطق و در سایه آرامش با حفظ وحدت اسلامی و دوری از جنگ های لفظی و تهمت و دشنام و برچسب و ... به جلو برانیم. به راستی تا کی باید به تخریب یکدیگر چاک دهن پاره کنیم و همدیگر را به کوس دشنام و تهمت و توهین، تهدید به تخریب و یا ترور شخصیت کنیم. توپخانه های افراطیون راست گرا به چپ گرا شلیک می کنند. افراطیون چپ گرا نیز به راست گرا پاسخ می دهند. به راستی این شلیک و پاسخ چه چاره ای از مشکلات مردم باز می کند. چاره نجات این منطقه در تخریب گروه ها و سلایق مختلف نیست. واقعیت تاریخی این است: قدرت در چرخش است. گاهی دست این گروه و گاهی دست آن گروه. کسانی که در فضای سیاسی برای انهدام رقیب شان هر حرکتی می کنند، هر حرفی می زنند و هر تهمتی می زنند، گویا فراموش کرده اند که همگی در یک رودخانه اند و هدفشان یکی است. دین ما، رهبر ما، نظام ما و مسلک ما مشخص است، فقط مسیر و طی طریق فرق می کند وگرنه مقصد قربه الی الله است. آنچه که بیش از هر زمان دیگری در شرایط فعلی نیازمند آنیم کمک کردن همه وطن دوستان واقعی به رشد و توسعه منطقه در مقام علم و عمل است. به قول معروف: به عمل کار برآید به سخندانی نیست.

البته آنچه که بیش از همه در شرایط فعلی همه را آزار می دهد عصبانیت افراطی هایی است که به حاشیه رانده شده اند اما در تلاشند با نقاب دلسوزی نظام و انقلاب (گویی انقلاب در مهر و موم آنهاست) اعتدال خواهان و عاشقان واقعی رشد و توسعه این منطقه که در لوای پرچم و نظام جمهوری اسلامی هستند را به تیر خشم و عتاب برانند. این عاشقان از سوی افراطی ها مصونیتی ندارند و گویا باید تا ابد مانند مرده متحرک در جامعه، که نه، در گوشه ای عزلت گیرند و فکرشان فسیل شود.

انقلاب ما، جامعه ما و منطقه ما تنها در سایه به کارگیری از تمامی فرصت ها و ظرفیت های فکری، علمی و کاری و کارگاهی همه دلسوزان واقعی و افرادی که حتی به واسطه تیر خشم و عتاب افراطیون کنار زده شده اند در حرکت و جوشش و تلالؤ می ماند. پس باید که به قول سهراب سپهری چشم ها را شست. می بایست چشم سر و چشم دل باز باشد. گرچه مردم، خود بهترین چشمان باز جامعه اند که سره را از ناسره تشخیص می دهند و به خوبی می فهمند که چه کسانی لیاقت حضور در صحنه مهندسی توسعه و ترقی این دیار را در بخش های مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ... دارند. پس باید به جای اینکه به پیشینه افراد لایق بپردازیم و آنان را مورد هجمه و تحقیر قرار دهیم و برچسب ناروا بر آنان زنیم به فکر پسینه خود و دیار خود باشیم. چراکه آینده از آن ماست. اگر هوشیار باشیم این آینده جز حفظ آبرومندی نظام و پیشرفت این منطقه و رسیدن به تعالی نخواهد بود.