به خانم ابتکار «دخیل» نبندیم!

- به نظر من اگر خانم ابتکار بیاد، یا اوضاع بهتر میشه، یا بدتر میشه!!

2- بعد از دوازده سال بار دیگر بحث در مورد بازگشت خانم دکتر ابتکار به پردیسان گرم است، خیلی ها دست به تحلیل هایی در سطح همان « یا اوضاع بهتر میشه، یا بدتر میشه!!» می زنند. کسانی برای پهن کردن فرش قرمز و باز کردن در خودروی حامل رئیس از هم سبقت می گیرند، عده ای که هشت سال پیش مثل فاتحان قلعه با ولع مدارک را زیر و رو می کردند تا «سندی» علیه ابتکار و مدیران اصلاح طلب اش پیدا کنند و با «بگم بگم» دست به افشاگری بزنند و مُشتلق بگیرند، آرام به گوشه ای می خزند و امیدوارند کسی قضاوت ها و نقدها و سخنان مشعشع شان در مدت دوری 8 ساله ابتکار از پردیسان را به گوش او نرسانده باشند. بدنه کارشناسی با بیم و امید سرکارشان می آیند و نیروهای محیط زیست در شهرستان ها هم امیدوار به تغییرات مثبت، افزایش حقوق ها، احترام بیشتر و تثبیت جایگاه محیط زیست چشم به پردیسان خواهند دوخت. در چند روز آتی شاهد انتشار نامه های سرگشاده خواهیم بود، کسانی دست به قلم خواهند برد و از دوران ریاست خانم جوادی و مهندس محمدی زاده انشاهای یکسره «سیاه» خواهند نوشت. همان کسانی که در هشت سال گذشته سکوت کردند و منافع بسیار بردند و حالا که احساس می کنند «خطر رفع شده است» به یکباره شجاع شده اند. روزهای آینده پلکان ساختمان مرمری پردیسان پاخور کسانی می شود که برای گزارش دادن از «دوران گذشته» منتظر رسیدن آسانسور نمی مانند.

3- پیش از این در یادداشتی تحت عنوان «هری پاتر رئیس سازمان محیط زیست نمی شود» حرف هایم را زده ام. توقعات عمومی از رئیس تازه سازمان محیط زیست در قبال مشکلات زیست محیطی موجود، «معجزه گون» است و این میزان از آرزومندی کار را برای ابتکار دشوار خواهد کرد. اما اگر تنها بخواهیم بر دو نقطه روشن در کارنامه دکتر ابتکار انگشت بگذاریم، بی تردید شناخت او از ساختار سازمان حفاظت محیط زیست، مدیران، چهره های تاثیرگذار اجتماعی و سیاسی فعال در حوزه محیط زیست و حتی بدنه کارشناسی، نخستین بارقه امید است. او مانند یک تازه وارد به پردیسان وارد نمی شود و نیازی به «معارفه» ندارد. ابتکار به خانه اش برمی گردد و در مدت غیبت این مجال را یافته است تا دوستان واقعی خود و محیط زیست کشور را از کسانی که فرصت طلبانه پیام دوستی می فرستند بازشناسد. از سوی دیگر او برخلاف مدیران دیگر بعد از ترک سمت خود، از حوزه ای که هشت سال بر آن حکم رانده بود فاصله نگرفت، رابطه اش را با محیط زیست و فعالان این عرصه قطع نکرد و چنان که خود می گوید و قریب به واقعیت است، تاوان سرسختی اش در حفاظت از محیط زیست و افشاگری در خصوص اثرات دهشتناک پارازیت ها و آلودگی هوا را پرداخت و حالا در پرونده اش نامه ای مبنی بر عدم صلاحیت برای حضور در انتخابات شورای شهر تهران دارد! ابتکار مثل محمدعلی آبادی که به سازمان شیلات رفت و شش ماه کوشید تا نام های علمی پیچیده ماهیان را یاد بگیرد و نتوانست و سرانجام آنجا را ترک کرد، نیازی به دوره آموزشی برای آموختن واژه های چون اکولوژی، مناطق حفاظت شده، اینورژن، تفاوت پلنگ و گورخر و ...ندارد.

4- دولت محموداحمدی نژاد با کارنامه ای سرشار از آمار شگفت به کار خود پایان داد، سازمان حفاظت محیط زیست در هشت سال حکمرانی او خانم واعظ جوادی و مهندس محمدجواد محمدی زاده را به عنوان رئیس بر تارک خود دید و پاره ای از رخدادهای محیط زیستی در این هشت سال به کام علاقمندان محیط زیست خوش نیامد و تلخکام شدند. می توان سیاهه ای از تصمیمات غلط را ردیف کرد اما در پایگاه خبری زیست بوم از روز نخست عهد بستیم از رفتارهای بیهوده و «بگم بگم» های آزار دهنده پرهیز کنیم، اگر به نقد باور داریم و وانمود می کنیم که شجاعت آن را داریم، در زمان حضور افراد بر مسندها به نقد آنها بپردازیم و سرخوش از اینکه مخاطب دیگر قدرتی ندارد و نمی تواند موقعیت ما را به خطر بیندازد یکشبه شجاع نشویم و«فتاده را پای نزنیم». در بسیاری از تصمیمات خانم جوادی و مهندس محمدی زاده که امروز اشتباه، مضحک و جفاکارانه عنوان می شوند اتفاقاً برخی از چهره های خوشنام، موجه و تحصیلکرده محیط زیست مشارکت داشته اند و مشاوره داده اند و جاده را صاف کرده اند اما حالا ترجیح می دهند دامن از آن خطاها بیرون بکشند! سعدی علیه الرحمه نیک فرمود:« معصیت از هر کس سر زند ناپسند است و از علما ناخوب تر!» اگر قرار بر داوری و شستن رخت چرک ها در کوچه باشد نور بر تاریکخانه های بسیاری خواهد تابید. پس همان نکوتر که حرمت ها به یک اندازه حفظ شود.

در یکسال و نیم گذشته که این پنجره را گشودیم، همانطور که چشم طمعی به سازمان نداشتیم انتظار نمی رفت که مورد شکایت و گلایه قرار بگیریم اما گرفتیم و به دادگاه رفتیم و گذشت...! محیط زیست عرصه ای پر از رنگ های چشم نواز است و نگاه سیاه و سفید در آن جایی ندارد، به همین خاطر شرط عقل و روال «اعتدال» آن است که برای آن دسته از مدیران سازمان محیط زیست که در هشت سال گذشته صبور و صادق و البته «پاک دست» انجام وظیفه کردند و حالا از این سازمان خواهند رفت آرزوی موفقیت و سربلندی کنیم و امیدواریم هرچه زودتر دفتر «افشاگری» ها و «شجاعت» های دیرموقع در خصوص هشت سال گذشته محیط زیست خاتمه یابد. تردید نکنید کسانی که امروز چنین رفتاری را با عنوان چراغ سبز نشان دادن به رئیس جدید انجام می دهند با پایان یافتن دوره خانم ابتکار، دوباره با همین تاکتیک چرک آلود، برای رئیس جدید فرش قرمز پهن خواهند کرد و از دوران ابتکار «انشاهای یکسره سیاه» و رئیس پسند! خواهند نوشت.

5- حرف آخر بازگشت به تیتر این یادداشت است. خانم دکتر ابتکار بیش از ستایش و فشفشه هوا کردن اطرافیان، نیازمند یاری، همدلی و صداقت در گفتار و کردار است. اگر دوستدار حقیقی این کشور و محیط زیست آن هستیم در هر پُست و مسندی که قدم یا قلم می زنیم بکوشیم به وظیفه مان عمل کنیم و تنها به تماشای جدال یک تنه خانم ابتکار با انبوه مشکلات ننشینیم. عصای جادویی خانم دکتر ابتکار؛ حمایت و اهتمام به انجام وظیفه در بدنه مدیران، کارشناسان و محیط بانان سختکوش است وگرنه او روزی از زبان« شاملو» این شعر را خواهد خواند:

« چندان دخیل مبند

که بخشکانی ام از شرم ناتوانی خویش

درخت معجزه نیستم

تنها یک درختم....»